Column Rob Reckers: ‘Laten we hockey voor jeugd weer leuk maken’

En als het IOC hockey uit olympisch programma schrapt, zijn we van 'alle' problemen verlost. Jeugd moet niet minder maar meer trainen. Weg met het gamen, naar een schermpje turen. Op naar het sportveld. Met leuke trainingen en goede trainers. Uitdaging hockeysport zit m in de kwaliteit ipv kwantiteit. Hockey als topsport met insteek Rob Reckers definitief einde verhaal. Niet doen dus.

Ik maar denken dat hockey gewoon een leuke sport was om te doen. Ook voor kinderen. Ik maar denken dat jonge mensen moeten bewegen, gewoon omdat het menselijk lichaam daarvoor bedoeld is. Ik maar denken dat veel kinderen competitie gewoon gaaf vinden. Maar nee hoor dagelijks lekker trainen, dat laten we aan voetballers, volleyballers, atleten, basketballers, tennissers, karters, wielrenners, handballers, judoka’s en enzv enzv over. Hockeyers niet. Dat is kennelijk geen toffe sport. Je verdient er immers niets mee. Het is een verplichting , een opgave. Het verveelt.Volgens meneer Reckers dan. Dus moet je je er kind zo min mogelijk aan blootstellen. 1 keer per week of zo. Kunnen we de bespaarde velden mooi gebruiken voor al die andere sporten die wel leuk zijn, waarvan die sportende jeugd het liefst wel dagelijks er in knalt op trainingen. En kunnen onze hockeyers in hun leven tenminste langer op een kantoorstoel zitten.

prima stukje, ik heb van dit artikel genoten. je zal maar een ouder hebben die je als 8 jarige naar het veld stuurt omdat je MOET hockeyen. Daar heeft het 'schermpje turen' niets mee te maken. er zijn genoeg andere activiteiten die je kunt doen om de kinderen alternatieven te bieden tov de elektronica. Maar het plezier van het sporten staat voorop. dat kan ook gewoon buiten in het park of soms op straat gebeuren. Ik ben het volkomen met Rob eens dat we het plezier in hockey moeten bevorderen en dat zo hopelijk meerdere junioren de stap naar de senioren maken. Het duwen van kinderen richting een sport kan het plezier voor deze kleine atleet voor altijd bederven. Hockey is een breedte sport en ik ben het helemaal niet mee eens met Jacques dat als we Rob's plan volgen de topsport verdwijnt.

Indrukwekkend artikel met lef. In tegenstelling tot de mening dat er meer getraind moet worden; lijkt me disconnected met de jeugd. Overigens kun je je afvragen of het erg is (voor wie?) als hockey vd olympische agenda wordt geschrapt; En of het überhaupt thuis hoort op de OS...

Waarom vragen we het niet gewoon aan de kinderen? Zij zijn de doelgroep (niet de ouders). Vraag hen wat zij willen (aantal trainingen en de kwaliteit, focus en invulling daarvan). Laat hen de trainers en het clubbeleid beoordelen + ga daar als TC mee aan de slag. Kijk hierbij vooral ook naar de ‘breedte teams’ & niet alleen naar de top teams. Alle jeugd verdient de aandacht! Ben zelf erg benieuwd hoe de % uitvallers uit breedte en uit top zich bij de clubs tot elkaar verhouden en wat de kids daarvoor als reden opgeven. Kunnen we daaraan sleutelen door naar diegene te luisteren waar het clubaanbod voor bedoeld is?

Interessant artikel, maar volgens mij wordt er een verkeerde discussie gevoerd. 2 of 3 keer in de week hard trainen is helemaal niet erg wanneer je dit graag wilt. Als je hier ontzettend veel plezier uit haalt. Het wordt stressvol en vervelend als het 'moeten' is. "Ik moet hard trainen en presteren, anders kom ik niet in het eerste team. En ik wil in het eerste team, want dat heeft erg veel voordelen. Ik speel en train op de beste velden, vaak krijg ik ook nog sponsorkleding, ik heb goede trainers, een coach met een HT2 diploma, vaak ook een manager, ik krijg de beste scheidsrechters en andere kinderen kijken tegen ons op. Alle reden om mijn stinkende best te doen om in het eerste te komen. Want als je in het eerste zit, dan heb je privileges." De stress en overdreven selectie drang zou minder zijn wanneer iedereen gelijke kansen krijgt. Dat niet alleen de keepster van MB1 in een goed pak staat, maar ook de keepster van MB6. Dat niet alleen JC1 op het waterveld mag trainen en spelen maar ook JC4. De TC hernoemen naar de commissie hockeyplezier lijkt mij een aardig plan. Misschien is 'hockeyschool' ook wel een goede naam. Zeker voor de jeugd. Op een school krijgt ieder niveau gelijke kansen. Goede docenten of je nu VMBO, HAVO of VWO doet. Is er verschil in kwaliteiten en talenten? Jazeker. Is dit erg? Helemaal niet. Zolang iedereen maar meetelt en niet de stand op de ranglijst als belangrijkste maatstaf wordt gehanteerd voor het toekennen van mensen en middelen. Dan zijn we verkeerd bezig. Kortom, volgens mij moet de discussie gaan over eerlijke kansen voor iedereen. Als die er zijn en zijn er talenten die intrinsiek gemotiveerd zijn om 3 keer in de week te trainen, dan is dat helemaal top. Kun je de echte talenten die nog meer willen die uitdaging op je eigen club niet geven, werk dan samen met een club in de regio die een toplijn heeft en geef die meiden en jongens daar een kans om echt door te groeien naar de top.

De mensen die geboren zijn tussen 1971 en 1985 staan ook wel bekend als de Pragmatische generatie (ook wel grenzeloze generatie met groeiende keuzemogelijkheden en waarbij alles mogelijk is). Ook de generatie daarna (generatie Y) is ook op zoek naar het perfecte plaatje, ze gaan voor het hoogst haalbare. De situatie op het schoolplein waar Rob Reckers het over heeft, wordt veroorzaakt door de ouders uit deze generaties. Financieel ging het decennialang goed, iedereen kon studeren, op reis en worden wat ze wilden worden en dat geeft een enorme keuzestress. Want wat kies je dan uit al die duizenden opties? En als je dan een keuze hebt gemaakt, hoe weet je dan of dat de juiste was? De kans is dus erg groot dat de ouders (de dertigers en veertigers) op het schoolplein druk in de weer zijn om het allerbeste voor zijn/haar kind te regelen. Als de moeder uit het stukje niet inziet dat ze zelf de oorzaak is van haar drukke bestaan, dan blijft ze voorlopig nog wel bezig met haar twee kinderen. Want na het behalen van het A-, B-, C-, duik- en reddend zwemmen diploma's komt ongetwijfeld de muziekles, de bijles, de dansles, etc. etc. etc. De honger naar succes, het perfecte plaatje, het hoogst haalbare is alleen op te lossen door het bij de bron aan te pakken. Ik vraag me af of dit wel gaat lukken... Het veranderen van de naam “commissie top” in de “commissie hockeyplezier” zal volgens mij ook niet de oplossing zijn. Pak het probleem aan bij de bron. De kans is namelijk groot dat de mensen die nu die commissie bemensen ook tot diezelfde generaties behoren. En voor de kinderen? Als de intrinsieke motivatie er is, dan is het allemaal niet zo'n probleem. Helaas heeft niet ieder kind die intrinsieke motivatie. Het feit dat veel kinderen ergens in het proces afhaken, is hier voor mij het bewijs van.

Volgens mij is het kernwoord “plezier”. Je mag aannemen dat kinderen hierdoor beginnen met hockey. Neem je dat plezier weg, door saaie trainingen die ook nog eens te vaak worden aangeboden, dan stoppen kinderen vanzelf wel. En dat is precies wat er nu gebeurd. Dus: laat kinderen zelf bepalen hoe vaak ze willen trainen, maar doe dit wel met goede begeleiding! Investeer dus in het trainersgilde en ga niet eerst roepen dat er meer getraind moet worden, alvorens dit in kannen en kruiken is. En ga er maar vanuit dat je dan een lange weg te gaan hebt. Want training geven is een vak.

Van de 250.000 hockeyers in Nederland zijn er misschien 5.000 die je tophockeyer zou kunnen noemen. Nou vooruit, we maken er 10.000 van. Dat is 8% van die kwart miljoen. Maar 1 ding weet ik zeker. 100% van de hockeyers speelt het spelletje vanwege het plezier dat ze eraan beleven. Laten we alsjeblieft het plezier centraal blijven stellen. Of dat nou op recreatief niveau is of op topsportniveau. Op het moment dat selecteren leidt tot minder plezier bij de kinderen, dan moeten we daar direct op ingrijpen. Eerst het plezier, dan komt de prestatie vanzelf.

Ik ben van de generatie van Jacques. Verschrikkelijk om tegen te spelen, een enorme zuiger en fysieke speler, want hij wilde maar één ding: winnen! Daar verdien je prijzen mee! En dat zit nu eenmaal in iemand of niet. Zelf heb ik drie kinderen: twee zoons en een dochter. We hebben ze altijd vrij gelaten in wat zij wilden. Mijn twee zoons leek het wel wat om, als 15-jarigen, bij Kampong selectie te gaan doen en die haalden ze ook nog. Vier keer in de week van Enschede naar Utrecht en weer terug. Zelfs ik moest even slikken als oud-hoofdklassespeler... Maar we hadden zoiets van zij willen het graag en laten we het maar proberen... Ze hebben er een geweldige tijd gehad en hockeyen nog steeds... En mijn dochter heeft het ook erg leuk in de MC2 van EHV... Het enige wat wij belangrijk vinden is dat onze kinderen, als ze 25 zijn, nog steeds sporten. En hoe je commissies ook noemt is totaal onbelangrijk! Aantal trainingen is ook niet belangrijk: kinderen die graag willen zijn elke dag met bal en stick bezig. Het weer invoeren van districtsteams voor de A- en B-jeugd is een must in mijn ogen. Hoe kan het toch dat Duitsland en België, met een kwart van het potentieel van Nederland, het zo goed doen? Minder praten en meer doen.

Heerlijk zo’n Hollandse meningenparade. Laat ik dan voor de oer-Hollandse poldervariant gaan en zeggen dat het niet ‘of of’ maar ‘en en’ is. Zowel ‘kamp Reckers’ als ‘kamp Brinkman’ hebben gelijk. Hoe dan tot elkaar komen? Beetje beter naar elkaar luisteren en verdiepen in elkaars standpunten én het kind (op een gezonde manier graag) centraal stellen. Heb ik recht van spreken, denk het wel. Ik (51) hockey al 43 jaar. Heb 2 hockeyende zoons. Sta als CS+ in het veld bij de jeugd. In de TC gezeten van een (familie) club met ruim 1000 leden. Zie mooie en lelijke dingen langs de lijn. Dus ouders, ontspan en kijk wat je kind echt wil; en nee Jacques ‘schermpje turen’ is geen alternatief wat mij betreft, maar kinderen over de kop jagen omdat je dat als ouder wil is ook niet goed.

eindelijk lees ik het woord : intrinsieke motivatie! kinderen willen het meestal zelf, omdat er in een topsport cultuur (lees leeromgeving) veel is te leren en de kinderen willen juist veel leren. als de combi met school goed gaat vind ik het ook goed als ouder. nog even terug naar klagende ouders zie ik wel een relatie mbt het verdien model. momenteel alleen maar twee verdieners en dat geeft idd planningsproblemen: het bekende spanningsveld maar het geeft veel terug in de vorm van blijde gezichtjes na trainingen en wedstrijdjes.

Het échte drama zit nu net in jongeren die te weinig trainen. We gooien momenteel 90 procent van onze jeugd weg. Die laten we slechts TWEE maal per week trainen, houden hele lange wintersops (tsja we hebben geen hallen) en zomerstops (waarom eigenlijk??) , maar tegelijkertijd laten we ze dromen van de Hoofdklasse en van Oranje. Dat noem ik puur bedrog. Ja ja laten we het maar eens hardop zeggen. Er is echt helemaal NIEMAND die een dergelijk hockeyniveau kan halen met maximaal 2 trainingen per week. Vergeet het! Als je lang op een lage frequentie traint gaat het hem echt niet meer worden. En toch doet de overgrote meerderheid van de jeugd precies dat momenteel. Want er zijn geen velden, er zijn geen trainers en er lopen semi-gezaghebbende types als Reckers te toeteren dat "het niet nodig is" of "dat het plezier daardoor verdwijnt". Idealiter zou er een flexibele trainingsfrequentie moeten worden aangeboden. Natuurlijk zijn er jongeren die 1 keer per week wel mooi vinden. Prima. Wat mij betreft komen er zelfs teams die helemaal niet meer trainen en alleen af en toe wedstrijden spelen. Maar er moet ook ruimte komen voor de vele jeugdigen die véél méér willen (en kunnen) trainen. Niet alleen bij een handjevol topteams, maar tot diep in de provincie bij de kleinere clubs. Want daar laten we het liggen. Daar doen we kinderen tekort. En dus uiteindelijk ook ons eigen Oranje.

En wat als je kinderen het liefst iedere dag trainen? Denk dat de hele discussie meer zou moeten gaan over invulling of kwaliteit. Los daarvan lijkt me dat de meeste kinderen op hockey gewoon op Fiets kunnen toch ? Levert moeders (en vaders!!) hooguit wat stress op als die band weer eens lek is of sleutel kwijt.

Om er even iets aan toe te voegen. Zo lang de trainingen geen enkele meerwaarde hebben kun je zo veel trainen als je wilt maar heet het geen bezighoudt therapie. Een trainer kan de spelers beter maken maar ook een goede selectie kan van belang zijn. De basis inhoud van trainingen moet bestaan uit techniek. Allerlei passeer, pass, stop en drijf technieken. Met druk en passes met verschillende afstanden, snelheden,technieken en afstanden. Denk aan tennis. Ook op een heel veld (i.p.v. half) wennen zoals dat in wedstrijden gespeeld wordt(vanaf D). Liever 2 keer in de week twee uur dan kinderen drie keer voor een uur intensief of 1,5 uur laten komen. Dat geeft rust in de thuissituatie en meer studietijd. De andere uren pak je door in december langer door te trainen en meer zaaluren te maken. Minimaal 1 uur in de week. In de lente en zomer train je door in mei en juni.