Hoe MOP MC1 profiteert van het Toon Siepman-effect

Toon Siepman, een van de meest ervaren trainers in het Nederlandse hockey, is sinds anderhalf jaar intensief betrokken bij meisjes C1 van MOP in Vught. De 67-jarige hockeygoeroe verzorgt trainingen, staat bij elke wedstrijd langs de lijn en laat het team profiteren van specialisten uit zijn omvangrijke netwerk. Het effect? Veel spelplezier, sportieve resultaten en vier speelsters die zijn opgenomen in het selectieteam Zuid-Nederland. 

Hoe komt een specialist die over de hele wereld wordt geroemd om zijn hockeykennis en uitmuntende strafcornertrainingen ineens bij een meisjesteam in Brabant terecht? Het was voor Siepman zelf ook een verrassing. Na zijn afscheid als hoofdcoach van Oranje-Rood Dames 1 in 2018 dacht hij zich rustig te kunnen richten op individuele strafcornertrainingen en persoonlijke begeleiding van hockeyers. Totdat hij in januari 2019 een telefoontje kreeg van Nanne Valkenburg, lid van de technische commissie van hockeyclub MOP. Of hij misschien zin had om iets voor zijn oude cluppie te doen.

‘Nanne zei dat er bij MOP al twee jaar een talentvolle lichting meisjes met elkaar samenspeelde’, zegt Siepman, die Valkenburg in een ver verleden nog als trainer en coach in de A-jeugd van MOP begeleidde. ‘Hij vroeg of ik het leuk zou vinden iets voor dat team te doen. Ik heb gezegd: het moet niet te ingewikkeld zijn en ze moeten echt wat kunnen. Ik heb een paar wedstrijden bekeken en zag een groep heel fanatieke meiden (toen nog MD1, red.). Hoewel ik helemaal geen ervaring had met het trainen en coachen van een jeugdteam, heb ik ja gezegd.’

Even Siepman googelen

Toen de vaste coach van de groep, Dieter van der Muren, zijn speelsters informeerde over de komst van Siepman, keken ze hem allemaal glazig aan. Toon wie? Die naam zei hen helemaal niets. Van der Muren gaf de meiden de tip de naam maar eens te googelen, dan zou er veel duidelijk worden. Een training later had het schouderophalen plaatsgemaakt voor handenwrijven.

Siepman nam bij MC1 wekelijks twee van de drie veldtrainingen voor zijn rekening en zou het team vanwege zijn specifieke kennis door de zaalcompetitie loodsen. Zijn aanpak had meteen succes: MC1 kon ineens winnen van grote clubs als Oranje-Rood en Den Bosch, kwalificeerde zich in het najaar van 2019 knap voor de Landelijke jeugdcompetitie en plaatste zich in de zaal voor het Zuid-Nederlands kampioenschap. Wat heeft Siepman nou gedaan waardoor er zo snel resultaten zichtbaar werden?

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door VMH & CC MOP (@hcmop.vught)

‘Vooropgesteld: Dieter, trainer Jasper van Schaijk en teammanager Beppie Vaandrager hebben de afgelopen twee jaar van deze groep al een hecht team gemaakt’, zegt hij. ‘Dat maakte het instappen heel gemakkelijk. Verder heb ik me niet anders gedragen dan normaal. Ik heb me opgesteld alsof ik Dames 1 of Heren 1 trainde. En ik kan best aardig training geven, vind ik zelf. De kunst is om net iets boven het niveau van de groep te zitten met de oefenstof. Dan daag je de speelsters uit en worden de trainingen nooit saai voor ze.’

Van buitenaf lijkt het alsof Siepman met een toverstaf ineens de grootste wonderen verricht, maar niets is minder waar. ‘Het enige wat we trainen zijn basistechnieken’, zegt de ervaren oefenmeester. ‘En met kleine aanwijzingen stippen we wat tactische zaken aan. Ik ben aangenaam verrast over de snelheid waarmee de meiden stappen maken. Als je bij een topploeg nog iets in techniek wil veranderen, dan kost dat normaal heel veel tijd. In deze leeftijdsgroep is dat anders: daar pikken ze het in twee of drie trainingen op. Het is heel leuk om ze wat te kunnen leren. Het bewijst maar weer dat in de jeugd voor trainers de meeste winst te behalen valt.’

Hulp van een mental coach

Met de komst van Siepman veranderde er ook buiten het veld veel voor de speelsters. Zo moeten ze actief een online logboek bijhouden waarin ze per wedstrijd aangeven of ze hun doelstellingen gehaald hebben. Ook moeten de meiden zichzelf punten geven voor hun spel. De technische staf kan online meelezen, commentaar geven en weet zo welke speelsters bij de trainingen wat meer aandacht moeten krijgen.

Die logboeken zijn een idee van Nick Isbouts, een ervaren mental coach met wie Siepman al jaren samenwerkt. Isbouts benaderde de coach zelf met de vraag of hij bij het MOP-team betrokken kon worden.

Siepman: ‘Het idee van de logboeken is dat de speelsters bewust met hun hockeyspel bezig zijn. We hebben voor iedereen twee doelstellingen geformuleerd: in balbezit geef je de eerste pass die je ziet en in niet-balbezit ben je verantwoordelijk voor je directe tegenstander. Veel meer dan dat is het niet. Niet iedereen doet het even uitgebreid, maar dat geeft niet. We moet oppassen dat we niet teveel van die meiden vragen. Hun leven is al druk genoeg met de overgang van de basisschool naar het middelbaar onderwijs.’

Beeld uit een oefenwedstrijd van MOP MC1 tegen MOP JC1 van een paar weken geleden. Foto: Lauren Aarts

Ook wennen voor de ouders

Behalve de speelsters moesten ook de betrokken ouders wennen aan deze professionelere aanpak. De meeste van hen hadden nooit eerder meegemaakt dat hun hockeyende dochter ineens drie keer in de week traint (sommigen die bij de strafcorner betrokken zijn zelfs vier keer) en structureel aan zelfreflectie doet.

‘We hebben de ouders aan het begin van het seizoen uitgenodigd voor een presentatie van onze plannen’, legt Siepman uit. ‘We hebben benadrukt dat spelplezier voorop staat. En die meiden hebben plezier als ze op het veld dingen doen die ze kunnen, die lukken. Dat geeft ze een goed gevoel. Als de oefenstof te moeilijk is, dan passen we het aan. Als het te gemakkelijk wordt, maken we het uitdagender. De ouders hebben daar positief op gereageerd. Ik denk dat onze serieuze en enthousiaste aanpak de spelvreugde stimuleert.’

MC1-speelsters Lotte Vaandrager, Precious Oud, Rosalie van Gool en Marieke Timmermans, die alle vier in de Zuid-Nederlandse selectie zitten. Foto: MOP

Inmiddels heeft het werk van het begeleidingsteam van MOP MC1 ertoe geleid dat vier speelsters zijn geselecteerd voor de Zuid-Nederlandse selectie. ‘En dat hadden er ook zomaar zes kunnen zijn’, aldus Siepman. Het grote, achterliggende doel is om over een paar jaar uit deze lichting jeugdspeelsters te hebben klaargestoomd voor het grote werk in MOP Dames 1, de ploeg die nu in de Promotieklasse uitkomt.

Siepman: ‘Als deze meiden nog twee seizoenen op deze manier begeleid worden dan zijn ze klaar voor de Promotieklasse, in technisch, tactisch en fysiek opzicht. Of ze er mentaal aan toe zijn, dat is natuurlijk nog een ander verhaal.’

Kers op de taart

Een paar meiden van vorig seizoen spelen nu als eerstejaars in MB1. Dat team wordt getraind en gecoacht door Lauren Aarts, de revaliderende keeper van MOP Dames 1 die per week ook een training van MC1 voor haar rekening neemt. Twee van die meiden – de talenten Nynke Lagro en Marie-Lou Thielen – trainen nu al probleemloos mee met Dames 1. Zij worden volgend seizoen weer herenigd met hun oude teamgenoten uit MC1, iets waar ze zich nu al op kunnen verheugen.

‘De bedoeling is dat ik bij dat team ook weer een begeleidende rol krijg, maar ik wil niemand in de weg zitten’ zegt Siepman. ‘Ik wil niet als een olifant door een porseleinkast gaan. Mijn doel was om te kijken wat er met die meiden kon gebeuren als je ze een aantal jaar strak begeleid en voldoende uitdaagt. En ik zie duidelijk de voordelen van deze aanpak. Het kan de kers op de taart zijn binnen de structuur die er al staat bij een club als MOP.’

Toon Siepman spreekt de meiden van MC1 toe tijdens het toptoernooi in Wageningen van 2019. Foto: Beppie Vaandrager