Een wedstrijd door de ogen van SCHC-omroeper Jos Frijters

Als dolenthousiaste omroeper is Jos Frijters, speaker van SCHC, uniek in zijn soort. Hockey.nl keek tijdens het duel tussen de dames van SCHC en Nijmegen met hem mee en leerde hoe moeilijk het is om een goede omroeper te zijn.

Het is een kwartier voor de wedstrijd wanneer Frijters, bovenaan de tribune voor het clubhuis, zijn microfoon voor het eerst tevoorschijn tovert. Hij staart naar het kleine, elektronische schermpje onderaan het handvat. Het streepje geeft aan dat de batterijen vol zijn. ‘Ik heb ooit meegemaakt dat ze vlak voor de wedstrijd hartstikke leeg waren. Nergens in het clubhuis lagen nieuwe. Toen ben ik als de bliksem op en neer naar huis gefietst. Toen ik net op tijd terugkwam, zweette ik harder dan de gemiddelde speler.’

Hij is nog niet uitgelachen of hij laat zijn hand afdalen in één van zijn diepe jaszakken. Daar vist hij een boterhamzakje uit. Een boterhamzakje met daarin een stuk of tien batterijen. Volle. ‘Die heb ik sindsdien altijd bij me. Ik dacht: dit gaat me niet nog een keer gebeuren.’

Frijters roept de namen van de speelsters om.

‘Als je voor Stichtsche bent, laat je hoooooooren’

Frijters is onder meer bekend van zijn zelf bedachte, opzwepende kreet: ‘ALS JE VOOR STICHTSCHE BENT, LAAT JE HOOOOOOOREN!’ Het publiek reageert vaak joelend op zijn enthousiasme. Ook nu, na het voorlezen van de namen van de speelsters van SCHC, die hij natuurlijk net iets uitbundiger uitspreekt dan die van Nijmegen, schalt zijn bekende kreet weer over het sportpark.

Hij is vaak zó luid en duidelijk te horen dat de club wel eens klachten binnenkrijgt van geluidsoverlast. Afhankelijk van hoe de wind staat, klagen bewoners uit de naastgelegen woonwijk of mensen die verderop rustig aan het golfen zijn dat ze het gebrul kunnen verstaan van de man die op de club ook wel The Voice of Bilthoven wordt genoemd.

‘Al die dames lijken op elkaar, met hun staartjes’

Ondertussen klinkt het fluitsignaal. De wedstrijd begint. Frijters’ ogen schieten meteen heen en weer tussen het veld en zijn lijstje met namen. De speelsters van Nijmegen kent hij niet. Wanneer één van hen straks voor het doel in een drukke scrimmage het beslissende tikje geeft en scoort, heeft hij de moeilijke taak om de juiste naam om te roepen.

‘Al die dames lijken op elkaar, met hun staartjes. Daarom let ik in het begin van de wedstrijd meteen op hun positie en hun motoriek. Ik heb nu al gezien dat nummer 17 in de aanval staat en blond is. Als ik straks iemand zie juichen die een blonde staart heeft, een 7 op haar rug en nog een ander getal, dan weet ik vrij zeker dat het Senna Bombach moet zijn.’

In deze nauwelijks spannende wedstrijd duurt het tot de 12de minuut tot Frijters voor het eerst een doelpuntenmaker mag omroepen. Hij wacht na de goal keurig tot de muziektune is afgelopen en drukt dan zijn microfoon aan: ‘SCHC komt op een 1-0 voorsprong dankzij een doelpunt van GINELLAAAAAA ZERBOOOOOO.’

Dan zet hij zijn microfoon weer uit: ‘In het begin dacht ik dat ik zo snel mogelijk moest omroepen wie er heeft gescoord. Nu weet ik dat je beter even kunt wachten. Als het publiek klaar is met juichen en ik vervolgens de doelpuntenmaker omroep, juicht het publiek nog een keer.’

‘Dan roep ik wel eens: hé jij daar, met die gele jas. Moet ik je komen halen?’

Langzaamaan verstrijkt het eerste kwart. Terwijl de speelsters in de twee minuten durende pauze op het veld de koppen bij elkaar steken, ziet Frijters in zijn ooghoeken iets verontrustends gebeuren. Enkele kinderen stappen over de boarding heen en betreden het veld. Meteen grijpt hij naar zijn microfoon: ‘Er mogen in deze twee minuten geen kinderen op het veld komen’, spreekt hij ze op strenge toon toe. Wanneer de kinderen afdruipen, zegt hij terwijl de microfoon uit staat: ‘Als ze niet luisteren, roep ik wel eens: hé jij daar, met die gele jas. Moet ik je komen halen?’

Het in de gaten houden van de kinderen is één van de taken die hij bloedserieus neemt. Ook het uitspreken van de namen van de spelers doet hij graag foutloos. Toen SCHC in 2015 en 2016 gastheer van de EHCCC was, riep hij om 9 uur ’s ochtends, terwijl er geen kip langs de lijn stond, vol overtuigingskracht namen als Bogdana Sadovaia en Margarita Drepenkina om. Frijters ergert zich ook groen en geel als hij de speaker van een andere club Caia van MaasakkerS hoort zeggen.

Jos Frijters kijkt aandachtig naar het duel tussen de dames van SCHC en Nijmegen. Foto: Arnold Verkade/Orange Pictures

‘Op zulke momenten denk ik wel eens: waarom is dit ook alweer mijn hobby?’

‘Waar heb ik m’n briefje nou gelaten?’ zegt hij opeens.
Hij is zijn lijst met namen kwijt. In paniek grijpt hij naar zijn broekzak. Vervolgens naar zijn jaszak en uiteindelijk weer naar zijn broekzak. Dan draait hij zich om. ‘Hij is toch niet weggewaaid?’

Het weer is één van de omstandigheden waar hij graag invloed op zou willen hebben. Het wil nog wel eens gebeuren dat het publiek zich snel naar het clubhuis begeeft en hij in zijn eentje in de stromende regen moet blijven staan om te kijken wie toch dat doelpunt maakt dat misschien helemaal nooit gaat vallen. ‘Of ik wil net op m’n zeiknatte blaadje kijken wie die nummer 20 van de tegenstander is die heeft gescoord, en dan is m’n pen uitgelopen. Op zulke momenten denk ik wel eens: waarom is dit ook alweer mijn hobby?’

Een fractie later houdt hij trots zijn teruggevonden blaadje omhoog. ‘Hij zat in m’n jaszak.’

‘Ik heet de tegenstander altijd van harte welkom’

Zeven, acht jaar lang roept Frijters nu al trouw iedere thuiswedstrijd van Dames en Heren 1 om. Nadat hij ooit tijdens de play-offs de vaste omroeper verving, werd hij vaker gevraagd om het te doen en al snel deed hij het iedere week. Met zijn kenmerkende stijl is hij uitgegroeid tot de bekendste omroeper van de Hoofdklasse. Fanatiek, uitbundig, gepassioneerd, maar nooit respectloos naar de tegenstander toe.

‘Voorafgaand aan elke wedstrijd heet ik de tegenstander van harte welkom. Als zij een mooie goal maken, zeg ik ook gewoon dat het een mooie goal is. Het enige wat ik wél doe – en dat mag ook – is dat ik enthousiaster ben als wij scoren en zakelijker als de tegenstander scoort.’

Het wordt uiteindelijk een druk potje voor Frijters. Maar liefst acht keer moet hij in zijn microfoon brullen wie er heeft gescoord. Later op deze dag kan hij op Ziggo Sport zien dat hij alle doelpuntenmakers gelukkig correct heeft omgeroepen, maar nu, een minuut voor tijd, is hij met heel andere dingen bezig. Hij hoopt vooral dat het 7-1 blijft. ‘Dan kan ik zometeen zeggen dat het een zevenklapper is geworden. Een achtklapper, dat zeg je toch niet?’