Philip Kooke: ‘Hockey begint een heel ander spel te worden’

Voor de NOS doet Philip Kooke deze weken verslag van het Europees Kampioenschap. Hij voorziet alle wedstrijden van live commentaar, op tv en nos.nl. Als gelouterde hockeycommentator – het eerste toernooi van Kooke op tv was het Olympisch kwalificatietoernooi (V) in 1995 in Kaapstad – kan hij als geen ander een scherpe kijk geven op dit EK. En op het hockey door de jaren heen.

“We hebben zoals bij elk EK weer te maken met een ‘voorfase’. Het vorige EK was een voorbereiding op het WK, dit toernooi is de opmaat naar de Olympische Spelen. En zoals bij ieder EK staan bij voorbaat drie van de vier finalisten vast. Alleen bij de mannen heeft Ierland voor een schok gezorgd, met name bij de Belgen. “

De waarde van een EK-titel

“Een EK-titel heeft absoluut waarde. Bij de mannen is de honger naar een titel nog wat sterker aanwezig dan bij de vrouwen. De mannen hebben al zo lang geen belangrijke titel meer gewonnen, de laatste is al acht jaar geleden (het EK in 2007, red.). Er zat nog een keer een World League tussen, maar dat is toch een mindere prijs.”

Vechten

“Wat mij opvalt dit toernooi – met name bij de mannen – is dat hockey een ander spel aan het worden is. Zelfs ten opzichte van zes jaar geleden. Het is echt vechten. Je moet een halve bobybuilder zijn om überhaupt nog aan de bal te kunnen komen. Hockeykwaliteiten alleen zijn niet meer voldoende. Als atleet moet je steeds completer zijn om mee te komen in topwedstrijden.

Maar of dat bepaalt of de Nederlandse mannen wel of geen kampioen worden… dat zit ‘m echt in balletje binnen- of buitenkant paal. Ik hoop bij de vrouwen op een finale tussen Nederland en Engeland. Als het stadion hier vol zit, heb je een mooie sfeer.”

De Belgische Heren

“Achteraf zeggen veel mensen: ‘We hadden al verwacht dat Ierland zo ver zou komen.’ Maar voorspellen is moeilijk, zeker waar het de toekomst toekomst betreft, en iedereen had België toch wel bij de laatste vier staan. Ik had gedacht dat het voor België heel lastig zou worden, ook gezien hun moeizame 2-1 overwinning op Ierland op de HWL in Brasschaat eerder deze zomer. Daar werden de Ieren ook nog benadeeld door een aantal beslissingen van de videoscheidsrechter. Dat Ierland een sterk team had, was me duidelijk, maar ik had verwacht dat België wat meer van zich af zou bijten.”

Weinig spanning bij de vrouwen

“Bij de vrouwen is de kloof tussen Nederland en de rest enorm. Zelfs als Nederland een mindere dag heeft, moet de tegenstander een topdag hebben om een kans te hebben. Desondanks is het heel knap wat ze doen. Het is sneu dat de dames door hun voorsprong slachtoffer worden van hun eigen succes. Sport heeft spanning nodig en die is er niet echt.

De tegenvaller bij de vrouwen is natuurlijk België. Ze gaan niet naar de Olympische Spelen. Daarvoor hadden ze Europees kampioen moeten worden, maar een vijfde plaats is het hoogst haalbare na het verlies tegen Nederland.”

Uit de oude doos: Moskou 1980

Als Kooke over hockey praat, trekt hij een register aan verhalen open. Zo vertelt hij bevlogen over een van de opmerkelijkste gebeurtenissen in het internationale vrouwenhockey.

“In 1980 in Moskou was vrouwenhockey voor het eerst Olympisch. Moskou werd echter getroffen door een boycot vanwege een Russische inval in Afghanistan. Geen enkel Westers land deed mee, op Spanje na. Bonden mochten zelf bepalen of ze wel of niet gingen en de Nederlandse hockeybond had besloten om niet af te reizen. Daarmee waren onder meer Duitsland, Australië en Nederland niet aanwezig. Ze hadden nauwelijks goede hockeylanden voor dat Olympische toernooi. Er zegden ook nog een paar landen af op het laatste moment, uiteindelijk streden slechts zes landen voor de Olympische titel.”

“Zimbabwe had zes weken voor het toernooi een telefoontje gekregen of ze alsjeblieft mee wilden doen aan de Olympische Spelen. Het waren toen vooral blanke, Engelse expats en boerinnen. Het was voor de dames niet eens meer mogelijk om op zo’n korte termijn nog een normaal vliegtuig te boeken. Dus ze zijn, stevig vastgegespt, met een veetransportvliegtuig naar Moskou gevlogen. Ze haalden de finale, versloegen Tsjecho-Slowakije met 3-1 en aldus werd Zimbabwe de eerste Olympisch kampioen vrouwenhockey!”

Emancipatoir standpunt?

“Zo’n mooi verhaal zit er dit EK niet in. Maar opvallend genoeg is dit het eerste hockeytoernooi waarbij de vrouwenfinale ná die van de mannen wordt gespeeld. Je zou kunnen zeggen dat het van emancipatie getuigt om de vrouwen de afsluiter van het toernooi te laten spelen. De alternatieve verklaring is minder vooruitstrevend: het is op dringend verzoek van de sponsor van de Engelse vrouwen. Die stopt er veel geld in en wil graag dat de dames als laatste spelen.”