CR17 Christopher Rühr: beroepsprovocateur met klein hartje

Christopher Rühr (25) is een hockeyer als een stripfiguur, van kilometers afstand herkenbaar vanwege zijn witte haarband. Zelf noemt hij zich op Instagram ‘CR17’. De Duitse aanvaller van Rot-Weiss Köln is een van de beste spitsen van de wereld, maar lijkt altijd te willen provoceren.  

Christopher Rühr zondag op de EHL tegen Real Club de Polo zien spelen is CR17 aanschouwen in al zijn glorie, met alles wat de Duitse international zo onweerstaanbaar maakt.

Een bloemlezing: zijn halve finale van de EHL begint met het halen van de eerste groene kaart van de wedstrijd. Op een 0-0 stand neemt hij de bal aan in het 23-metergebied van Real Club de Polo. Hij houdt even in, haalt de bal in de lucht dan briljant van links naar rechts, versnelt langs twee Spaanse verdedigers en forceert een strafcorner. Hij sleept de bal er doodleuk zelf in. 1-0 voor Rühr en zijn companen van Rot-Weiss Köln, die bestaan uit andere Duitse sterren als Mats Grambusch en Marco Miltkau.

No cagey opening here! Ruhr rifles in a PC to get us underway #EHL2019

WATCH HERE: https://t.co/8Hx7YmKhki pic.twitter.com/6ikfYPVVja

— Euro Hockey League (@EHLHockeyTV) April 21, 2019

Als het allang 3-1 staat begaat hij een onnodige overtreding, waarvoor hij een gele kaart krijgt. Tien minuten later gaat hij theatraal liggen bij een hak van Marc Reye, zodat hem een gele kaart wordt aangesmeerd. Als de klok wegtikt richting het einde, eist Rühr bij een 3-1 stand de bal op en rent richting de cornervlag. Daar legt hij de bal op zijn stick, en maakt de Spanjaarden horendol. Bij de cornervlag speelt hij met de Spanjaarden om tijd te trekken. Hij daagt uit en bedelt om een obstructie. Je zou het ze niet kwalijk nemen als ze een forse overtreding zouden maken.

De emotionele en fanatieke Christopher Rühr. CR17. Foto: Frank Uijlenbroek/Worldsportpics

CR17 en CR7 hebben allebei maniertjes

Christopher Rühr, CR17: hij verdeelt het publiek. CR17 kreeg van zijn oude coach die bijnaam, omdat voetballer Cristiano Ronaldo vroeger met nummer 17 voetbalde bij Portugal en de twee sterren over dezelfde initialen beschikken. Sterker nog, ergens lijken ze op elkaar. Het zijn allebei topsporters met typische maniertjes, die ze onderscheidt van hun teamgenoten.

Navraag bij de supporters in Eindhoven leert dat er veel fans zijn van de hockeyende CR17. Maar er zijn ook genoeg mensen die zijn bloed wel kunnen drinken. ‘Het lijkt heel wat als hij aan de bal is, maar hij heeft nul rendement. Nul rendement’, zegt een van de haters, terwijl de aanvaller met weer een heerlijke loopactie ook de tweede strafcorner van Rot-Weiss forceert, die wordt gescoord.

De CR17-fans lijken in de meerderheid, op de tribune van Oranje-Rood. ‘Hij is heel rustig en lief buiten het veld. Schijnt’, zegt een van hen. ‘Als er een fanclub zou zijn, zou ik me aansluiten’, lacht een ander en die meent dat serieus. Wat in ieder geval opvalt, is dat iedereen hem kent. Hij is een van dé sterren van het internationale tophockey.

Wat vindt Rühr zelf, de man die later dokter wil worden? ‘Het is met mij net als met Ronaldo. Ze haten hem of vinden hem fantastisch. Ik kan er ook niets aan doen. Misschien, als de mensen me buiten het veld zouden kennen, is dat anders.’ Provoceert hij niet expres? ‘Soms.’ Gevolgd door: ‘Misschien.’ En dan: ‘Ik begrijp wat je bedoelt, maar ik ben een emotionele speler. Mijn spel is beter wanneer ik emotioneel ben. Ik denk niet over alles na wat ik doe. Het gebeurt gewoon. En hockey is een spelletje. Spelletjes moeten leuk zijn. Oké, misschien ben ik extravert op het veld. Maar daarbuiten ben ik introvert.’

Christopher Rühr en zijn manier van juichen. Hier heeft hij gescoord tegen Real Club de Polo. Foto: Frank Uijlenbroek/Worldsportpics

Zijn haarband is nu zijn trademark geworden

Rühr is altijd te herkennen aan zijn spierwitte haarband. Rühr begon met het dragen van zijn haarband, als talent op de Champions Trophy in 2012. Hij deed hem daarna snel weer af. Toen zijn weer haar zo lang werd, dat hij echt weer een haarband nodig had, deed hij ‘m weer om. En nu zal hij ‘m zolang hij tophockeyer is niet meer afdoen. Zijn blonde haar is onafscheidelijk met zijn band. ‘Het is mijn trademark geworden. Ik train alleen af en toe weleens zonder.’

De Duitse nummer 17 lijkt zich in eerste instantie relatief rustig over het veld te bewegen. Hij begint pas aan te zetten als hij echt de bal heeft. Maar dan is hij ook onhoudbaar, met de bal aan het elastiek. Kappend, draaiend, de bal op de stick balancerend. Als hij wil, zo snel weg als een torpedo. Als hij scoort, moet dat uitbundig gevierd worden. Tegen Amsterdam liet het wereldtalent van 2013 en 2015 (en de beste speler en topscorer van het WK zaalhockey 2018) met zijn sublieme 2-0 zien waarom hij een van de beste spitsen ter wereld is en waarom hij twee jaar geleden voor liefst 75.000 dollar gekocht werd voor de Hockey India League (HIL).

Eerst dolde hij Nicki Leijs en na een combinatie met international Marco Miltkau legde hij de bal ogenschijnlijk eenvoudig in de kruising. Scoren deed hij in de shoot-outs ook. Amsterdam-keeper Philip van Leeuwen kwam als een wilde stier op Rühr afrennen, de spits zag hem aankomen, vertraagde, en had uiteindelijk genoeg ruimte om voorbij Van Leeuwen te lopen. Net voor de doellijn vertraagde hij zelfs nog even, het leek om te pesten, omdat hij de bal gewoon in het doel kon lopen.

What a brilliant goal! Ruhr finishes a lovely 1-2 routine top corner. Not long left for Amsterdam to get back into this.

WATCH LIVE: https://t.co/rZcaOuGc7q pic.twitter.com/xO3ZusSXZR

— Euro Hockey League (@EHLHockeyTV) April 20, 2019

Alles is extreem bij Rühr

Het zijn dat soort momenten, waarop het lijkt alsof Rühr het allemaal expres lijkt te doen. Net als op het WK in India, toen hij in de poulewedstrijd tegen Nederland op een 3-1 voorsprong de strafbal nam. Hij pushte de bal hard in de kruising. Daarna kwam de provocerende vuist en de theatrale gebaren naar het publiek en de Nederlandse spelers. Alsof hij er energie van krijgt. Tegenwoordig gaat zijn vinger altijd naar de lucht, na elke goal. Hij kijkt dan even naar boven, naar de hemel.

‘Mijn vader is in oktober overleden. Elke goal die ik sindsdien maak is voor hem. Na elk doelpunt wil ik mijn waardering uitspreken voor alles wat hij in mijn leven voor me heeft gedaan’, vertelt Rühr na de gewonnen halve finale in Eindhoven. Door de winst speelt fenomeen Rühr met Rot-Weiss Köln maandag de EHL-finale tegen Waterloo Ducks. Hij kan alweer zijn tweede Europese clubtitel pakken met de Duitse club. In 2017 was Rot-Weiss ook al de beste van Europa.

Christopher Rühr dankt na elke goal zijn overleden vader. Foto: Frank Uijlenbroek/Worldsportpics

‘Hij lijkt extravert’

Zijn coach Andre Henning kijkt vreemd op als hem naar de capriolen en provocaties van zijn sterspeler wordt gevraagd. Alsof hij water ziet branden. ‘Hij is zeker een spectaculaire speler, maar hij combineert dat met heel goed teamspel. Hij lijkt extravert, maar is heel relaxed. Hij is een van de aardigste gasten die ik ken. Totaal niet arrogant. En wat weinig mensen zien is dat hij altijd hard werkt voor het team. Hij is een honderd procent teamplayer. En een echte familieman.’