Robert van der Horst: ‘Genieten op het grootste EHL-event ooit’

Oranje-Rood is van vrijdag tot en met maandag het decor voor de KO16 van de Euro Hockey League (EHL), met de 16 beste ploegen van Europa. Bij de thuisploeg, die het zaterdag opneemt tegen Amsterdam, is aanvoerder Robert van der Horst (31) nog steeds een van de blikvangers. Aan de hand van zeven data kijkt hij terug (en vooruit) op twaalf maanden vol hoogte- en dieptepunten.

26 maart 2016. Robert van der Horst bezorgt Oranje Zwart met een wereldgoal de 2-1 winst op Royal Leopold.
Robert van der Horst: ‘Zeker nu de EHL voor de deur staat, krijg ik weer veel reacties op die goal. De euforie na dat doelpunt was groot. Ook bij mezelf. Ik scoor al niet zo vaak en nu maakte ik vlak voor tijd de 2-1. Op zo’n manier. Dat was bijzonder. Gaaf. Het blijft voor altijd een van de meest speciale hockeymomenten uit mijn carrière.
Al heb ik ook meteen twee dagen later in mijn hoofd. De halve finale die we op een rare manier verloren van Harvestehuder. We baalden, maar door die nederlaag in de EHL zijn we later landskampioen geworden. Als ploeg zaten we namelijk vast. We hadden al twee landstitels op rij gewonnen, de Olympische Spelen stonden voor de deur, waardoor de honger een beetje weg was bij de ploeg. Na dat EHL-weekend ontstond een mooie verbinding binnen de groep. Dat heeft ons verder gebracht en uiteindelijk naar de titel geleid. Als ik erop terugkijk, was het heel bijzonder EHL-weekend.’

8 mei 2016. Landskampioenschap van Oranje-Zwart
‘Ons derde kampioenschap op rij. En het meest bijzondere. We hadden het hele seizoen niet goed gespeeld. In de halve finale worstelden we ons langs HGC. We verloren vervolgens in de finale de eerste wedstrijd van Amsterdam en in de tweede play-off-wedstrijd stonden we na een helft kansloos met 2-0 achter. In de kleedkamer hing een sfeer: het is klaar. Ik heb spelers met tranen in de ogen gezien. Met een aantal ervaren jongens zijn we toen opgestaan en hebben gezegd dat we er het beste van gingen maken. We spraken af dat we snel voor de eerste corner zouden gaan. Dat lukte. Mink (van der Weerden, red.) sleepte hem erin. Amsterdam miste vervolgens een strafbal, waarna het geloof in de ploeg terugkwam. We wonnen die wedstrijd op zaterdag. Toen wist ik dat we het niet meer weg gingen geven. We eindigden op zondag met negen man en speelden het beste hockey van het seizoen. De ontlading, het feest na afloop in het clubhuis was geweldig. We werden tegelijk met PSV kampioen. Zijn later samen op het Stadhuisplein gehuldigd door een enorme mensenmassa. Dat weekend kwam alles bij elkaar. Het was letterlijk de laatste wedstrijd van Oranje-Zwart. Die club hield op te bestaan. Alles klopte. Dat was zeker het mooiste hockeyweekend uit mijn carrière. Dat maak ik nooit meer mee.’

‘Horst’ met de beker van het landskampioenschap. Foto: Koen Suyk

15 augustus 2016. Nederland overklast Australië met 4-0 in kwartfinale op de OS in Rio.
‘Rond die wedstrijd speelde ook de discussie over de losersvlucht. We hadden gehoord dat als wij zouden verliezen van Australië, wij ook met die vlucht naar huis gingen. Mijn vrouw is drie dagen later jarig en ging dat in Rio vieren. Als wij verloren, zouden we tegelijk in het vliegthuis zitten; zij op weg naar Rio, ik naar huis. Dat heb ik haar toen niet durven vertellen.
Uiteindelijk was het niet nodig. We speelden fantastisch. Vanaf de eerste minuut zetten we onze tanden in Australië. Billy (Bakker, red.) scoorde al heel snel, waarna we Australië overklasten. De stemming was na afloop euforisch, maar achteraf hebben we die vibe niet kunnen vasthouden. We waren misschien wel te veel bezig om niet te gaan zweven, waardoor het goede gevoel wat wegebde. Dat is niet de reden dat we van België verloren, maar terugkijkend hadden we best iets meer van die euforie kunnen meenemen naar de halve finale.’

16 augustus 2016. Halve finale OS. 3-1 verlies van België.
‘Als ik aan die dag denk, herinner ik me vooral de verslagenheid na afloop. Alle emotie kwam eruit. Niet alleen van die dag, maar van vier jaar lang hard werken. We faalden zowel collectief als individueel. Kregen na afloop allerlei shit over ons heen. Ook ik persoonlijk. Natuurlijk vroeg ik me toen af: waar komt dat vandaan? Waaraan heb ik dat verdiend? Tegen Australië waren we nog geweldig en 48 uur later klopte er niets meer van? Dat kan natuurlijk niet. Maar achteraf ik begrijp het. De emotie, de onmacht komt eruit. Iedereen gaat daar op een andere manier mee om. De ene slaat om zich heen, uit zijn frustratie openlijk. De ander houdt zich in. Ik heb niemand afgevallen. Dat zit niet in me. Je wint met z’n allen en je verliest met z’n allen. Daar is het teamsport voor. Het is mijn valkuil dat ik van nature alle problemen op mijn schouders wil nemen. Daarmee doe ik mezelf weleens tekort. Dat is een levensles die ik daar heb geleerd.’

Robert van der Horst in actie tijdens het duel van Oranje tegen Australië. Foto: Koen Suyk.

22 november 2016. De KNHB brengt naar buiten dat bondscoach Max Caldas Van der Horst voorlopig niet meer selecteert voor de Oranje Heren.
‘Ik heb één gesprek hier op mijn kantoor in Eindhoven met Max gehad. Dat was drie maanden na de Spelen. Hij heeft me gezegd dat hij niet voor mij kiest, maar voor anderen gaat. Verder geen reden. Heb ik ook niet naar gevraagd. Die beslissing is hard. Daar baal ik van. Aan de andere kant, als ik denk vanuit hem als coach, begrijp ik het ook wel weer. Hij wil een andere weg in slaan en moet daarom keuzes maken. Die pakken verkeerd uit voor mij.
Ik had de beslissing van Max kunnen aangrijpen om afscheid te nemen als international. Die mogelijkheid is me geboden. Maar dat wil ik niet. Ik hoef geen afscheidstournee, geen huldiging in het Wagener Stadion. Ik doe het niet voor de eervolle vermeldingen, maar voor mezelf. Ik wil het maximale uit mijn carrière halen. Dat kan betekenen dat mijn interlandcarrière een roemloos einde krijgt. Zelf mijn vrouw heeft daar moeite mee. Maar ik vind mezelf nog goed genoeg voor Oranje. Ik hoor wekelijks bij de beste spelers bij Oranje-Rood, hoor ik van iedereen. Ik vind het spelletje ook veel te gaaf. Ben in hart en nieren een tophockeyer. Zolang ik hockey op het hoogste niveau, blijf ik beschikbaar voor Oranje. Dat heb ik Max ook gezegd. Als hij mij nodig heeft en ik denk dat ik nog van toegevoegde waarde ben, sta ik er weer.’

‘Ik vind dat we trots mogen zijn op de Nederlandse hockeycultuur’

21 januari 2017. Start Hockey India League (HIL) waar Van der Horst speelde voor de Jaypee Punjab Warriors.
‘Mijn eerste HIL. Een geweldige ervaring. Het leven daar is bijzonder, maar ook qua hockey heb ik veel geleerd. Vooral over sportbeleving. Die is in andere landen, zoals India of Australië, toch anders dan bij ons. Wij hebben met Oranje op wedstrijddagen de hele dag een programma. In het buitenland doe je overdag relaxt je eigen ding en sta je er tijdens de wedstrijd. Als ik het hockey op de HIl analyseer, vind ik dat we trots mogen zijn op de Nederlandse hockeycultuur. We kijken graag naar andere landen. Maar als het gaat om het totaalhockey – de controle over het spel, het gebruik maken van de volle breedte van het veld- wordt dat in Nederland gespeeld.’

14 april 2017. De start EHL bij Oranje-Rood.
‘Als ik zie wat hier in Eindhoven gebeurt, wordt het prachtig. We zijn een fusieclub met 2500 leden en acht velden. We hebben een moeizaam eerste half jaar gehad. Maar door de geweldige mensen en het enorme enthousiasme staat hier iets geweldigs te gebeuren. We hebben al de toezegging dat we hier in de komende vier jaar drie keer de EHL mogen houden. Dat wil wat zeggen. Dit moet het grootste EHL-evenement ooit worden. Dat is zo gaaf. We moeten wel oppassen dat we daardoor niet te veel worden afgeleid. Onze focus moet vol op Amsterdam liggen. Dat wordt zaterdag een geweldige clash en hopelijk weer een memorabel moment in mijn carrière.’