Daphne Voormolen blijft strijdbaar ondanks nieuwe tegenslag

Vier maanden geleden maakte Victoria-speelster Daphne Voormolen (29) wereldkundig dat ze is gediagnosticeerd met baarmoederhalskanker. Voor het eerst vertelt ze nu openlijk hoe het met haar gaat. Nog altijd is de kanker in haar lichaam niet verdwenen. Wel is er een sprankje hoop.

Dinsdagmiddag, brasserie Woodz, Rotterdam. Om haar kale hoofd heeft Voormolen een blauw-paarse bandana geknoopt. Vergeleken met vier maanden geleden, toen ze nog vertelde dat ze zich niet zo ziek voelde als dat ze was, heeft ze een klein jasje uitgedaan. Iedereen op het terras aan de Kralingse Plas kan vanaf een afstandje zien dat zij, de vrouw die nog zo jong is, kanker heeft.

‘Eerlijk gezegd heb ik me de afgelopen dagen afgevraagd of ik er al klaar ben om mijn verhaal te doen. Ik ging er altijd vanuit dat het volgende grote interview dat ik zou geven een succesverhaal zou zijn. Dat ik aan de hele hockeywereld kon vertellen dat ik schoon ben’, vertelt Voormolen.

‘Maar zover is het nog niet. Even leek het erop alsof alle kankercellen uit mijn lichaam waren verdwenen. Tot vorige week. Toen kreeg ik toch weer slecht nieuws. Aan de ene kant blijf ik positief en heb ik genoeg kracht om er weer tegenaan te gaan. Aan de andere kant begin ik me steeds meer af te vragen of het ooit nog goed komt. Hoeveel kan mijn lichaam aan? En hoe kom je terug? Ik weet het niet.’

Daphne Voormolen op de foto met SCHC-speelster Pien Dicke op 2 mei 2021, de dag dat alle hoofdklasseteams tijdens de warming-up een shirt droegen met daarop een steunbetuiging aan Voormolen. Foto: Koen Suyk

Ik was overdonderd door de enorme hoeveelheid reacties en had nooit verwacht dat ik binnen de hockeywereld zoveel teweeg zou brengen.

Toen de aanvaller van Victoria op 24 april naar buiten bracht dat ze baarmoederhalskanker heeft, stroomden op haar telefoon de reacties binnen. Vele bekenden uit de hockeywereld stuurden haar een bericht via WhatsApp of via Instagram, ook spelers en coaches die Voormolen helemaal niet persoonlijk kent. Een week na het interview droegen alle speelsters van de Hoofdklasse Dames tijdens de warming-up een shirt met daarop een steunbetuiging aan haar.

‘Nu ik daaraan terugdenk, staat het kippenvel meteen weer op mijn armen. Ik was overdonderd door de enorme hoeveelheid reacties en had nooit verwacht dat ik binnen de hockeywereld zoveel teweeg zou brengen. Laten we eerlijk zijn, in de Hoofdklasse ben ik eigenlijk een nobody. Niet meer dan een speelster van het kleine Victoria’, relativeert Voormolen zichzelf, omdat ze nu eenmaal geen international is en ook niet de technische kwaliteiten heeft van iemand als dribbelkoningin Lidewij Welten.

Eén van de dingen waarmee ze indruk maakte op de hockeywereld, was haar ontboezeming dat ze haar operatie een week had uitgesteld om Victoria in de Hoofdklasse te kunnen houden. Uitgerekend in de twee wedstrijden die ze daardoor toch kon spelen, Bloemendaal-thuis (1-1) en Kampong-uit (0-1), maakte ze het beslissende doelpunt.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door hockey.nl (@hockeynl)

Voormolen meldde zich aan als proefpersoon voor een wetenschappelijk onderzoek

‘Voor mij is het altijd de normaalste zaak van de wereld geweest dat ik de operatie heb verplaatst en dat ik zo lang mogelijk heb doorgehockeyd zonder het nieuws wereldkundig te maken. Ik kon me niet voorstellen dat ik het op een andere manier zou doen. Maar veel van de reacties die ik ontving, waren van mensen die het indrukwekkend vonden dat ik mezelf zo heb weggecijferd voor het team. Daardoor kwam ik tot de conclusie dat het misschien toch best bizar is wat ik heb gedaan’, glimlacht ze, en als je goed kijkt, zie je dat ze stiekem apetrots is op de sportieve prestatie die ze heeft geleverd.

Ondertussen wachtte Voormolen een lange periode van onzekerheid. Wanneer ze haar baarmoeder had laten verwijderen, was de kans op volledige genezing 95 procent geweest, maar was haar toekomstige kinderwens uiteengespat. Ze besloot voor een andere behandelingsmethode te kiezen. Ze meldde zich aan als proefpersoon voor een wetenschappelijk onderzoek. Een behandeling waarbij de kans om in de toekomst zwanger te raken het grootst is, maar de kans op een comeback op topniveau het kleinst.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door hockey.nl (@hockeynl)

Chemotherapie

Negen weken lang kreeg Voormolen elke dinsdag in het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis chemotherapie. Elke keer werd er een naald in haar arm geprikt en kreeg ze een paar uur achter elkaar door middel van een infuus medicijnen ingespoten die erop gericht zijn kankercellen te doden of te voorkomen dat ze zich delen. Op haar hoofd droeg ze de eerste weken een icecap, een kap die haar hoofdhuid koelde om de cellen die haren produceren te beschermen tegen de chemotherapie. Van het koelen kreeg ze barstende koppijn, waardoor ze elke keer letterlijk aan het aftellen was tot het moment dat ze de kap mocht afzetten. ‘Ik kon niet eens een filmpje kijken ter afleiding, zoveel hoofdpijn had ik.’

Ondertussen kwam het steeds vaker voor dat Voormolen thuis alsnog met een pluk uitgevallen haar in haar handen stond. De icecap deed zijn werk onvoldoende. Na vier chemotherapieën nam ze een dappere beslissing en belde ze haar teamgenoot en hartsvriendin Sabine van Eijck. Nog diezelfde middag scheerde Van Eijck met een tondeuse het hoofd van Voormolen kaal. Uit solidariteit haalde ook haar vriend Greg al zijn haar eraf.

Daphne Voormolen met teamgenoot en hartsvriendin Sabine van Eijck.

Na zeven chemotherapieën ging haar lichamelijke gesteldheid achteruit

Wat gedurende die eerste weken wél positief was, was dat Voormolen fysiek redelijk op de been bleef. Regelmatig ging ze een paar uur voorafgaand of zelfs ná een chemokuur naar de sportschool. Haar conditie stond het toe. Maar vanaf de zevende week ging ook haar lichamelijke gesteldheid achteruit. Na een rondje fietsen was ze al buiten adem. Hardlopen hield ze net een halve minuut vol. Voormolen herkende haar eigen (topsport)lichaam niet meer.

Tot overmaat van ramp bleken voorafgaand aan haar negende en laatste chemotherapie haar bloedwaardes eigenlijk te laag om de kuur toe te mogen dienen. Haar lichaam was dusdanig verzwakt dat het mogelijke infecties niet meer zou kunnen afwenden. Onder strenge voorwaarden werd besloten de naald tóch in haar arm te prikken. ‘Na afloop moet je direct in thuisquarantaine’, droeg de arts haar op het hart. ‘Als je nu corona krijgt, is het einde verhaal.’

Het waren voor haar de heftigste weken van het behandelingstraject. Maar haar lichaam sterkte voldoende aan en uiteindelijk volgde er nog meer goed nieuws. De behandeling was aangeslagen. De tumor was genoeg geslonken om hem, begin augustus, operatief te kunnen verwijderen. Daarna zou ze officieel schoon zijn. Het was het beste nieuws dat Voormolen kon krijgen.

‘Ik was nu zo dichtbij dat ik stiekem al aan het rekenen was. Na de operatie mocht ik drie weken niet sporten. Daarna zou ik een week of zes nodig hebben om fit te worden. Dat betekende dat ik half oktober misschien mijn eerste wedstrijd kon spelen. Eindelijk kon ik weer met een glimlach op mijn gezicht aan de toekomst denken’, vertelt Voormolen, die bovendien samen met haar vriend een huis kocht.

Daphne Voormolen stort ter aarde na afloop van de gewonnen wedstrijd tegen Kampong. Foto: Bart Scheulderman

Er zijn opnieuw kankercellen bij haar gevonden

Maar toen tien dagen na de operatie de uitslag kwam, kleurde haar wereld weer zwart. Er waren toch weer kankercellen bij haar gevonden. Over vier weken moet ze opnieuw onder het mes.

‘Op het moment dat ik dat hoorde, zakte de grond onder mijn voeten vandaan. Het voelde alsof ik in het zicht van de haven was gestrand. Ik was zó ontzettend klaar met ziek zijn. Ook omdat ik kort na de operatie alsnog corona had opgelopen en drie dagen plat op bed had gelegen. Mentaal zat ik er even helemaal doorheen’, vertelt ze.

‘Inmiddels heb ik de kracht wel weer teruggevonden. Onze coach Lennard [Poillot] zegt dat er geen vezel in hem is die niet gelooft dat ik terugkeer op het veld. Dat dit geen afstel, maar uitstel is. Grotendeels ben ik ervan overtuigd dat hij gelijk heeft. Maar hoe langer het proces duurt, hoe banger ik diep van binnen word. Gaat het ze wel lukken om alle kanker uit mijn lichaam te verwijderen? Of vinden ze straks, net als de vorige keer, toch ergens weer een paar cellen die stiekem zijn gaan zwemmen? En is alles dan voor niets geweest? Ik probeer de angst zoveel mogelijk weg te drukken, maar dat lukt niet altijd.’

Daphne Voormolen met haar vriend Greg.

Dat het hockey me op deze manier afgenomen is, voelt niet als de manier waarop ik afscheid wil nemen

Een paar maanden geleden, voordat ze het behandelingstraject inging, gaven Voormolens teamgenoten van Victoria haar vijf flessen champagne cadeau. Elke keer als ze iets te vieren had, mocht ze er één opentrekken. Ergens in haar huis staat momenteel één van die flessen nog te wachten om te worden leeggedronken. Ze bewaart hem tot over een week of zes, als hopelijk de uitslag komt dat de operatie geslaagd is en dan wél alles achter de rug is. Vanaf dat moment kan ze zich gaan richten op een terugkeer op het veld, op z’n vroegst aan het begin van de tweede competitiehelft.

Voormolen: ‘Ik sta nog altijd achter de woorden die ik vier maanden geleden heb gebruikt. Dat als het me niet lukt om terug te keren, ik me geen mooier afscheid van het hockey had kunnen wensen. Mijn carrière had sowieso geen jaren meer geduurd, ik ben 29 jaar. Maar dat het hockey me op deze manier afgenomen is, voelt niet als de manier waarop ik afscheid wil nemen. De vele hartverwarmende reacties die ik uit het hockey heb gekregen, hebben me doen beseffen dat ik het wereldje nog lang geen vaarwel wil zeggen. Ik zal er alles aan blijven doen om straks weer op het veld te kunnen staan.’

Lees ook

• Kanker treft Daphne Voormolen: ‘Ik voelde me niet zo ziek als ik ben’