Hoe Amsterdam worstelt met de verloren finale

Met de 8-0 overwinning op UCD Ladies uit Ierland donderdagmiddag probeerde Amsterdam terug in de goede vibe te komen waarin het zat vóór de opmerkelijke off-day in de tweede finalewedstrijd tegen Den Bosch (1-4). De manier waarop Amsterdam die finale verloor – en daarmee de landstitel – is een week later voor de speelsters nog altijd een open wond, waarover ze liever niet praten.

In interviews met aanvaller Kitty van Male, middenvelder Anouk Lambers en verdediger Jacky Schoenaker bleek deze week dat terugblikken op de verloren finale gevoelig ligt bij de speelsters, die een tikkeltje onverwacht een keiharde dreun in hun gezicht kregen.

Van Male: ‘Ik wil het liever niet te veel over die wedstrijd hebben. We hebben met elkaar afgesproken dat we het achter ons zouden laten.’
Schoenaker: ‘Ik vind het lastig om over de play-offs te praten. Ik doe het liever niet. We zijn nu in Engeland voor de Europa Cup. Wat gebeurd is, is gebeurd.’
Lambers: ‘We zijn nog een beetje aan het rehabiliteren. Iedereen viel over ons heen en vroeg zich af wat er met ons was gebeurd. Deze week krijgen we de kans dat recht te zetten en ervoor te zorgen dat iedereen weer het juiste beeld van ons heeft.’

Teleurstelling bij Amsterdam na de verloren finale van de play-offs om de landstitel. Foto: Koen Suyk

Een logische verklaring voor de off-day hebben de speelsters niet gevonden

Afgelopen dinsdag kwam het team voor het eerst na de verloren finale bij elkaar. Elke speelster mocht haar zegje doen. Nog altijd is het voor de speelsters onduidelijk waarom ze uitgerekend in de belangrijkste wedstrijd van het jaar, na een uitstekend seizoen, niet thuis gaven. Een logische verklaring hebben ze niet gevonden. ‘We kunnen het niet plaatsen. Het is gissen’, aldus Van Male. Schoenaker: ‘Ik heb geen idee waaraan het lag.’

In reacties van bezoekers van hockey.nl en hoofdklassehockey.nl was vooral coach Rick Mathijssen het middelpunt van kritiek. De vraag werd gesteld of hij het team mentaal klaar voor de finale had gekregen. Was het aan hem te wijten dat de mentale weerbaarheid van het team onvoldoende was gebleken?

Dat er zaterdag mentaal iets niet goed zat bij Amsterdam, is een conclusie die het team zelf in alle beslotenheid al wel heeft getrokken. Maar waaraan dat lag, is een vraag waarop ze geen duidelijk antwoord hebben gevonden. Gek is dat niet. Het is nu eenmaal een factor waarop moeilijk invloed is uit te oefenen.

Kimberly Thompson en Noor de Baat zijn begin april blij met de 3-1 overwinning op Den Bosch in de reguliere competitie. Foto: Koen Suyk

Geen gebrek aan zelfvertrouwen

Aan een gebrek aan zelfvertrouwen kan het niet hebben gelegen. Amsterdam heeft vrijwel de hele tweede seizoenshelft uitgestraald dat ze van Den Bosch konden winnen. Zeker de 3-1 overwinning op de Bossche Bazen in eigen huis, een maand voor de finale van de play-offs, gaf de ploeg van Rick Mathijssen een enorme boost.

Ook uit de 3-2 nederlaag in de eerste finale haalde Amsterdam zelfvertrouwen, omdat ze concludeerden dat ze vrijwel gelijkwaardig aan hun tegenstander waren geweest. Ze hadden die wedstrijd kunnen winnen: waarom zou dat in de tweede en eventueel derde finale niet alsnog kunnen lukken, was de terechte redenatie.

Amsterdam-coach Rick Mathijssen voorafgaand aan de tweede finalewedstrijd tegen Den Bosch. Foto: Koen Suyk

Hun belangrijkste taak is nu het goede gevoel terug te krijgen

Wanneer je geen panklare verklaring voor falen op het moment suprême vindt, biedt dat ook geen houvast voor de volgende keer. Amsterdam kan niet tegen zichzelf zeggen: als we voortaan scherper voor de goal zijn, winnen we een belangrijke finale wél. Zo simpel is het niet. Daarom zoekt Amsterdam houvast in de goede vibe waarin het voor de off-day maandenlang zat. Het is een van de redenen waarom de speelsters liever niet op het duel willen terugblikken. Hun belangrijkste taak is nu om die wedstrijd achter zich te laten, zo hebben ze afgesproken, en zo snel mogelijk het goede gevoel van daarvóór terug te zien krijgen.

Ze peppen zichzelf op door te zeggen dat ze in de reguliere competitie hebben bewezen van Den Bosch te kunnen winnen en dat ze in de eerste finalewedstrijd gelijkwaardig aan de Bosschenaren waren. Ze zeggen tegen elkaar dat ze een uitstekend seizoen hebben gedraaid, waarin ze slechts één heel slechte wedstrijd hebben gespeeld.

De EHCC willen ze vooral zien als een kans om zichzelf voor dat goede jaar te belonen. Mochten ze zondag in de finale Den Bosch opnieuw tegenkomen, dan proberen ze het gewoon nog een keer, is de gedachte. Dat ze er vorige week niet stonden, wil niet zeggen dat ze er dit weekend weer niet staan.

Amsterdam leverde donderdag een prima prestatie door in de kwartfinale van de EHCC de Ierse tegenstander UCD Ladies met 8-0 te verslaan. Foto: EHF/Ady Kerry

Halve finale tegen UHC Hamburg goede generale voor mogelijke finale tegen Den Bosch

In de kwartfinale van de EHCC tegen UCD Ladies was duidelijk te zien dat Amsterdam zichzelf de opdracht heeft gegeven op zoek te blijven gaan naar dat goede gevoel van voor de off-day. Bij een riante 5-0 voorsprong bleven ze met man en macht jagen op doelpunten, met drie goals in het laatste kwart als beloning.

In dat opzicht treffen ze zaterdag in de halve finale met UHC Hamburg een interessante tegenstander. Vorig jaar speelde Amsterdam in de halve finale tegen diezelfde ploeg en gaf het in de laatste vijf minuten een 2-0 voorsprong weg, waarna de shoot-out-serie werd verloren en Amsterdam was uitgeschakeld. Een overwinning op UHC Hamburg zou een bevestiging van de stijgende lijn van dit seizoen zijn.

Wanneer Amsterdam dit keer wel van UHC Hamburg wint en Den Bosch afrekent met Club de Campo uit Madrid, treffen de twee Nederlandse ploegen elkaar opnieuw. Een ontmoeting om naar uit te kijken. In de tweede finalewedstrijd van de play-offs was het verschil tussen de twee teams levensgroot, in de eerste finalewedstrijd was het verschil het kleinst sinds jaren. Misschien is de beste conclusie voor Amsterdam dat Den Bosch in een best of three nog een maatje te groot is, maar dat het in een best of one – het format van de EHCC – helemaal geen uitgemaakte zaak hoeft te zijn wie er wint.