Amsterdam: eindelijk de landstitel in 1994, met een heerlijk middenveld
In de serie ‘Amsterdam 125 jaar’ blikt hockey.nl in dit jubileumjaar terug op markante momenten uit het verleden van de oudste en meest succesvolle club van Nederland, met 21 landstitels bij de mannen en 19 bij de vrouwen. We trappen af met de landstitel in 1994, na negentien jaar zonder serieus zilverwerk.
Het was 1993. Een doordeweekse kroegavond met het hockeyteam als alle anderen. Het was de tijd van drie keer per week trainen in de Hoofdklasse en elke donderdagavond met z’n allen naar café Havelaar in de Voetboogstraat in Amsterdam. Toen de spelers van Amsterdam buiten aan de gracht ruzie kregen met wat motorjongens, die met ze op de vuist wilden, renden de hockeyers weg. Maar de Australiër Graham Reid (nu assistent-bondscoach, red.) pakte zijn hockeystick en begon op de motorbende in te rammen. Zonder angst. Dat is in ieder geval de versie van het verhaal van Joep Brenninkmeijer, toen coach van Amsterdam: ‘Graham was de enige die zei dat we dit niet moesten pikken. Zo’n figuur was het ook. “En nou opgedonderd”, zei-ie’.
Voilà. Het ontbrekende ingrediënt in het team vol Amsterdamse techneuten was gevonden. Ook mede door de komst van Jacques Brinkman, die met ruzie bij Kampong was weggegaan en bekend stond als fanatiekeling en winnaar. Ondertussen wachtte de club uit de hoofdstad – met parel Taco van den Honert als kroonjuweel – al bijna twintig jaar op een nieuwe landstitel. Rouwdouwers Reid en Brinkman bleken het team op de juiste manier te injecteren met het gif, dat het zo miste.
Coach Joep Brenninkmeijer gaat op de schouders van de spelers na het behalen van de landstitel.
‘Een schitterend, ideaal team met een ijzersterk middenveld’
‘Wat kunnen deze jongens goed hockeyen, dacht ik al toen ik van de dames naar de heren overstapte. Amsterdam was altijd een team met technische spelers. Jongens die altijd de bal wilden hebben. Maar er zat geen power in. De echte wil om te winnen ontbrak’, zag Brenninkmeijer. ‘Maar door de komst van Reid en Brinkman hadden we een schitterend, ideaal team, met een ijzersterk middenveld. Toen begonnen we eindelijk wedstrijden te winnen en werden we landskampioen.’
Na 22 wedstrijden stond Amsterdam bovenaan met 39 punten, met drie punten voorsprong op Bloemendaal, in de tijd dat er nog geen play-offs waren voor de landstitel en een overwinning nog twee punten opleverde. Een team met namen als keeper Egon Jesse, Walter Drenth, Erwin Peters, de Spanjaard Juancho Garcia Mourinho en aanvoerder Rogier van der Wal. Met een viermans middenveld – in een ruit – met spelers die elkaar perfect aanvulden en tegenwoordig nog steeds in het hockey actief zijn. Assistent-bondscoach Graham Reid stond links op het middenveld. Hockeycriticus Jacques Brinkman rechts. Erik Gerritsen, nu de directeur van de KNHB, stond met de punt naar achteren en was het slot op de deur van het middenveld. De vrije rol was voor balmagiër en strafcornerschutter Taco van den Honert, de huidige trainer bij het Nederlands elftal.
De oersterke middenvelder Graham Reid bracht wat nieuws bij Amsterdam.
In het Wagener Stadion stond het team mentaal al met 1-0 voor
Oud-international Rogier van der Wal kijkt 23 jaar later met veel plezier terug op het kampioensteam. ‘In onze tijd veranderde je ook niet vaak van club. We hadden een hecht en leuk team’, zegt de voormalig aanvoerder van Amsterdam, die nog regelmatig contact heeft zijn goede vriend Taco van den Honert, ook getuige op zijn huwelijk. ‘Taco kon geweldige wedstrijden spelen, maar soms ook onzichtbaar zijn. Nu hadden we eindelijk een goede balans gevonden in het team. Jacques was een echte winnaar. Graham de motor van het team. We waren ook zo’n typisch Amsterdams team. Een beetje nonchalante voorbereiding op het veld. Maar als die andere teams het Wagener Stadion inliepen stonden wij mentaal al met 1-0 voor.’
Toen de topclub na negentien jaar zonder titel op zondag eindelijk weer landskampioen was geworden, wilden de spelers het feestje zo lang mogelijk rekken. ‘We houden echt tot dinsdag onze scheenbeschermers aan, zeiden we tegen elkaar. Zo blij waren we dat we landskampioen waren geworden. En ik weet nog dat we die lange staart van Oene van Brunschot ’s avonds hebben afgeknipt.’
Jacques Brinkman, Joep Brenninkmeijer en aanvoerder Rogier van der Wal
Reid keert terug als coach
Een jaar later en in 1997 werd het team ook landskampioen. Daarna duurde het tot 2003 voor het volgende kampioensfeest. De laatste landstitel dateert van 2012. Maar komend seizoen komt het geheime wapen van de ploeg van 1994 voor de groep te staan. De man die met zijn hockeystick eigenhandig een motorbende wegjoeg.
Eindstand HOOFDKLASSE 1993-1994
1 Amsterdam* 22 18 3 1 39 72 – 28 +44
2 Bloemendaal 22 17 2 3 36 74 – 29 +45
3 HGC 22 17 1 4 35 72 – 36 +36
4 HDM 22 9 9 4 27 33 – 30 +3
5 Tilburg 22 10 3 9 23 44 – 48 -4
6 Klein Zwitserland 22 7 5 10 19 43 – 46 -3
7 Pinoké 22 6 4 12 16 27 – 36 -9
8 Hattem 22 7 2 13 16 38 – 49 -11
9 Oranje Zwart 22 6 4 12 16 26 – 37 -11
10 Den Bosch 22 6 3 13 15 36 – 45 -11
11 Kampong** 22 5 4 13 14 22 – 53 -31
12 Victoria** 22 2 4 16 8 19 – 69 -50
*Landskampioen
**Gedegradeerd
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.