De 5 beste, nee, bijzonderste teamgenoten van Naomi van As

Als we Naomi van As, de beste speelster van de wereld van 2016, vragen wie in haar carrière haar vijf beste teamgenoten zijn geweest, raakt ze lichtelijk in paniek. ‘De beste? De beste? Jeetje’, zegt ze. ‘Mag ik er echt maar vijf kiezen? Mogen het er geen 24 zijn of zo?’

Ze denkt na. Diep, diep na. Haar ogen staren naar het plafond. Ze graaft in haar geheugen. Wie zal ze eens noemen? Die ene, of toch die ander? Ze zucht. Ze gooit er een scheldwoord uit. Ze zucht opnieuw. Het is duidelijk: ze kan niet kiezen.

‘Moeten het per se vijf spelers zijn die ik heel goed vond? Ik vind ze zo moeilijk met elkaar te vergelijken. Mogen het geen teamgenoten zijn die bijzonder voor mij zijn geweest? Dat is makkelijker. Althans, dat denk ik.’

Nou, vooruit.

Kim Lammers

Naomi van As met Kim Lammers. (c) Koen Suyk

‘Nadat ik in 2013 mijn kruisband afscheurde, is Kim een voorbeeld voor me geweest. Zij heeft in 2007 precies dezelfde blessure gehad, aan dezelfde knie. Zij is fantastisch teruggekomen. Door haar ben ik tijdens mijn revalidatie nooit bang geweest dat ik nooit meer m’n oude niveau zou halen, omdat zij had bewezen hoe sterk je kunt terugkeren. Daarnaast kon ik tijdens mijn revalidatie altijd bij haar terecht; ik heb megaveel aan haar gehad. Bovendien was ze een geweldige speelster. Een superspits en een inspirerend persoon. Als je ziet hoeveel blessureleed zij heeft gehad en dat ze dan scoort in de WK-finale in Den Haag, haar laatste interland. Dat is toch een droomeinde?’

Miek van Geenhuizen

Naomi van As aan de bal, links Miek van Geenhuizen. (c) Koen Suyk

‘Miek van Geenhuizen is één van de bizarste hockeysters met wie ik heb gespeeld. Zij was zó bizar goed. Een genot om mee samen te spelen. Je kreeg de bal nooit van haar afgepakt. Er werd altijd van haar gedacht dat ze niet zo snel was, maar als ze aanzette, nou, dan was ze fucking snel. Ik vond het ook mooi dat ze altijd bloedeerlijk was. Als zij een mening had, hoorde je die altijd. Al-tijd. Of ze het nou met je eens was of niet, ze zei het gewoon. Ook tegen mij: als ik iets niet goed deed, kreeg ik dat te horen. Daar heb ik veel van geleerd.’

Minke Booij

Minke Booij, Sophie Polkamp, Naomi van As, Eveline de Haan en Lisanne de Roever na het winnen van de WK-finale in 2006.

‘Toen ik in 2004 bij Oranje kwam, was ik bang voor Minke. Zij was een waanzinnige verdedigster. Eén van de beste verdedigers met wie ik heb gespeeld. Een beest in het veld, ze gooide zich met al haar hebben en houden voor de bal. Het was niet te geloven hoeveel ballen zij afpakte. Je kwam er bij haar gewoon niet langs. Door haar ben ik meedogenlozer geworden en heb ik geleerd dat je altijd hard moeten blijven werken.’

Maartje Paumen

Een innige omhelzing tussen Maartje Paumen en Naomi van As. (c) Willem Vernes

‘Ook Maartje is heel belangrijk voor mij geweest. We hebben lang bij elkaar in het team gezeten en zijn naar elkaar toe gegroeid, terwijl we zulke verschillende types zijn. Ik ben uitbundig en maak veel geluid, zij is veel rustiger. Door de jaren heen zijn we close geworden. We hebben een bijzondere band gekregen, zeker voor mensen die zo verschillend zijn. Daarnaast is Maartje in het veld natuurlijk een fenomeen. Net als Kim scoorde zij altijd op het moment dat het moest. Het is niet normaal hoeveel wedstrijden zij voor ons heeft beslist. Bizar, echt bizar. Zij kon zó goed met die druk omgaan, dat is onvoorstelbaar. Verder is ze gewoon een gek mens. Je denkt misschien dat Maartje heel braaf is …nou, dat is echt niet zo, haha.’

Ellen Hoog

Naomi van As en Ellen Hoog. (c) Koen Suyk

‘Ellen is natuurlijk een van mijn beste vriendinnen geworden. Er wordt wel eens vergeten hoe lang Ellen al op het hoogste niveau speelt en hoeveel zij ervoor gedaan heeft om al die jaren aan de top te staan. Ze is een topsporter pur sang. Ze wil altijd winnen, bij haar is het de dood of de gladiolen. Maar sommige mensen zien dat niet of willen dat niet zien. Ellen houdt van shoppen ja – en van lunchen. En van leuke dingen met haar vriendinnen doen. Maar ze heeft ook een winnaarsmentaliteit en die is vaak onderbelicht. Daarnaast hebben we natuurlijk twaalf jaar lief en leed gedeeld in Oranje, altijd de grootste lol gehad en waren we er voor elkaar op momenten dat dit nodig was.’

Zo, dat waren ze. Alle vijf. Een zware bevalling voor Van As. Tien minuten na het interview graaft ze nog steeds in haar geheugen. ‘Als ik straks denk van: hé, ik ben er echt één vergeten, kan ik je dat dan nog laten weten?’