‘De Oranje Dames zijn op een campus beland die sport ademt’

Veerle Bos (22) en Anne van Hoof (20) zijn de twee Nederlandse hockeysters van het universiteitsteam van Winston-Salem, de Amerikaanse stad waar het Nederlands elftal is neergestreken voor de Pro League-wedstrijd tegen de Verenigde Staten. ‘Ik denk dat weinig Nederlanders beseffen hoe serieus het er hier aan toegaat.’

Als Veerle Bos een willekeurig restaurant in Winston-Salem (250.000 bewoners) binnenstapt, bestaat de kans dat ze oog in oog komt te staan met zichzelf. Op veel plekken in de stad hangen posters van haar, als trotse aanvoerder van het hockeyteam van de Wake Forest University, drievoudig landskampioen.

Af en toe wordt ze herkend. Soms wordt ze gevraagd om haar eigen poster te signeren. ‘Hockey is een van de kleinste universiteitssporten en staat veel minder in de spotlights dan bijvoorbeeld American football, honkbal en basketbal. Toch zie ik mezelf op een poster in een restaurant hangen.’

Vrijwel overal waar je op de campus loopt, steken lichtmasten boven de collegegebouwen uit

De campus van de Wake Forest University ademt sport. Boven de School of Law steken de lichtmasten uit van het W. Dennis Spry Soccer Stadium. Naast het Museum of Anthropology ligt het Kentner Stadium, het hockeystadion. Op een steenworp afstand daarvan ligt het trainingsveld van het American Football-team.

Het Kentner Stadium van de Wake Forest University.

‘De beleving is hier zoveel groter dan ze in Nederland denken’

Winston-Salem heeft geen sportclubs die uitkomen in de NFL, de NBA of de MLB, de hoogste landelijke competities van het American football, basketbal en honkbal. Bewoners van Winston-Salem zijn supporters van de universiteitsteams.

Deze week spelen de honkballers van Winston-Salem Dash op vrijdag, zaterdag en zondag in het BB&T Ballpark. Zaterdagmiddag spelen de basketballers van de State Rams in het Lawrence Joel Veterans Memorial Coliseum voor 14.000 toeschouwers. Zaterdagavond (zondag 01.00 uur Nederlandse tijd ) speelt het nationale hockeyteam van de Verenigde Staten tegen Nederland in het Kentner Stadium. Allemaal binnen dezelfde vierkante kilometer.

‘Amerikanen nemen sport serieus. Het is niet voor niets het land van de sportbars, die volhangen met meerdere televisieschermen die verschillende sporten uitzenden’, zegt Anne van Hoof. ‘Amerikanen komen naar basketbal kijken terwijl ze zelf nog nooit in hun leven een basketbal hebben aangeraakt. In Nederland denken ze al snel dat wij hier in Amerika gewoon een potje aan het hockeyen zijn. Maar de beleving is hier zoveel groter dan ze in Nederland denken.’

Goed presterende sportteams zijn goede reclame voor de universiteit

Bos: ‘Iedereen denkt dat wij studeren en ondertussen een beetje hockeyen, maar het is zoveel serieuzer dan dat. Voor universiteiten is het van levensbelang dat ze goede sportteams hebben. Als wij de Final Four van de landelijke competitie halen, worden posters daarvan overal opgehangen.’

‘Een goed presterend sportteam werkt voor de universiteit statusverhogend. Bij een kleine sport als hockey valt dat nog enigszins mee, maar bij American Football, basketbal en honkbal is het gigantisch. Omdat er zoveel universiteiten zijn waaruit studenten kunnen kiezen, moeten ze zichzelf onderscheiden. Door middel van sportteams proberen ze elke week in het nieuws te komen. Het is een vorm van reclame.’

Veerle Bos. Foto: Kathryn Balogh

Solliciteren naar een plekje in een Amerikaans universiteitsteam

Bos (vooropleiding Geneeskunde) speelde in de jeugd van Oranje Zwart in de eerstelijns teams. Van Hoof (Communicatie & Entrepreneurship) speelde in Nederlands Meisjes B, Nederlands Meisjes A en trainde als A1-speelster mee met Den Bosch Dames 1. Allebei kozen ze op hun achttiende voor een avontuur in de Verenigde Staten. Bos heeft er inmiddels vier seizoenen achter de rug, Hoof twee.

Tijdens hun middelbare schooltijd begon het Amerikaanse avontuur voorzichtig serieuze vormen aan te nemen toen ze werden benaderd door Dennis Mertens, een recruiter van het mede door hem opgerichte bedrijf OverBoarder. OverBoarder benadert talentvolle leerlingen die goed kunnen sporten, probeert hen over te halen voor een Amerikaans universiteitsteam te kiezen en helpt hen onder meer bij hun ‘sollicitatie’.

Anne van Hoof. Foto: Kathryn Balogh

Aanbiedingen van 24 universiteiten

Bos en Van Hoof maakten allebei een highlightvideo van zichzelf. De broers van Bos en de moeder van Van Hoof stonden langs de lijn en filmden trainingen en wedstrijden. De mooiste acties zetten ze achter elkaar, samen met beelden die vanaf de videotoren werden geschoten. Samen met een cijferlijst van de middelbare school stuurden ze hun video op naar een hoop Amerikaanse universiteiten, in de hoop op een positief resultaat.

Binnen 24 uur stroomde hun mailbox vol, met e-mails van geïnteresseerde coaches die hen graag een kans wilden bieden in hun universiteitsteam. Van Hoof: ‘Ik had geen idee wat ik met al die mails aan moest. Ik wist helemaal niks van studeren en hockeyen in Amerika af. Ik wist niet eens waar al die universiteiten lagen, laat staan dat ik wist wat de ACC of de NCAA was (de hoogste competities, red.).’

‘Ik kreeg mails van 24 scholen, maar ik kon natuurlijk niet met hen allemaal gaan skypen. Toen ben ik me in het collegehockey gaan verdiepen, heb ik gekeken naar welke universiteiten op het hoogste niveau spelen en welke qua studies het hoogst staan aangeschreven. Uiteindelijk is het Wake Forest geworden.’

Skypen met de coach

Voor het zover was, kreeg Van Hoof net zoals de meeste speelsters een bezoek van de assistent-coach van het hockeyteam van de Wake Forest University. Hij reisde vanuit de States helemaal naar Nederland af; niet alleen om haar hockeykwaliteiten te beoordelen, maar ook om te zien of ze ook op persoonlijk vlak in het team zou passen.

Voor Bos volstond een skypegesprek met de hoofdcoach, die meteen een connectie met haar voelde en Bos vertelde dat ze het contract kon ondertekenen. Beide speelsters krijgen een studiebeurs van 70.000 dollar per jaar, wat ongeveer gelijk staat aan de kosten om op de campus te studeren en te leven. Beide speelsters leggen zelf dus geen geld in, maar houden er zelfs spaargeld aan over als ze op de kleintjes letten.

Gemiddeld spelen Bos en Van Hoof twee wedstrijden per week, trainen doen ze bijna elke dag

Het hockeyteam van de Wake Forest University speelt in twee competities, vanaf augustus tot en met eind november. Binnen vier maanden worden alle achttien competitiewedstrijden en de finalerondes afgewerkt. ESPN, de grote Amerikaanse sportzender, zendt sommige duels live uit. Gemiddeld spelen Bos en Van Hoof twee wedstrijden per week, op vrijdag en op zondag. Ze vliegen voor hun uitwedstrijden heel de Verenigde Staten door en slapen veel in hotels. Vrijwel elke dag trainen ze. Soms twee keer per dag, ook buiten het seizoen om, van januari tot en met mei als er geen competitiewedstrijden op het programma staan.

Tijdens het seizoen zijn de speelsters op donderdag en op vrijdag niet op de universiteit. Ze missen colleges, waarvan ze de lesstof in hun vrije tijd tot zich moeten nemen. Officieel zijn ze 35 uur per week bezig met hockey, maar vaak is het meer. Voor hun studie staat ook nog eens 40 uur per week.

Drie coaches zijn fulltime met het team bezig

Het gaat er serieus aan toe. Drie coaches zijn fulltime met het team bezig. Bos: ‘Het is hun baan. Hun salaris hangt er vanaf. Toen wij het afgelopen seizoen slecht begonnen, zeiden ze tegen ons dat we moesten beseffen dat dit voor hen geen hobby is. Het is hun business. Als wij slecht presteren, wordt hun baas boos.’

‘Er zijn maar weinig Nederlanders die weten hoe serieus het er hier aan toe gaat. Weinig hoofdklasseclubs hebben drie fulltime coaches in dienst, een fulltime fysiotherapeut, een fulltime academisch adviseur en twee managers. En wat te denken van alle mensen achter de schermen. Die de boel opbouwen, de dug-outs klaarzetten. De speakers. De zangeressen van het volkslied voor de wedstrijd. Er zijn zo ontiegelijk veel mensen mee bezig zodat wij een potje kunnen hockeyen.’

‘Sommige meiden gaan terug naar Nederland, omdat ze het niet aankunnen’

‘Als je deze wereld binnenstapt, wordt ervan je verwacht dat je het serieus neemt. Iedereen om je heen doet dat namelijk ook. We komen niet weg met een inzet van 99 procent. Elke dag moeten we alles geven. Sinds ik hier ben, heb ik een andere mentaliteit gekregen. Een hardere. Sommige meiden gaan terug naar Nederland, omdat ze het niet aankunnen. Wat wij doen, is gewoon professioneel. Zo mogen we het officieel niet noemen, omdat we geld via de universiteit krijgen. Maar dat is het natuurlijk wel, professioneel.’

Linksboven hangt een foto van Veerle Bos, aanvoerder van het hockeyteam van de Wake Forest University.

De Oranje Dames op Wake Forest

Drie keer trainden de Oranje Dames inmiddels in het Kentner Stadium, het hockeystadion van de campus waar sport zo belangrijk is. Ze maken gebruik van de luxe kleedkamer van het hockeyteam en van het krachthonk van het American Football-team dat zo groot is dat het een professionele sportschool lijkt. Ze hebben ook de beschikking over een fysioruimte, een indoorhal en ze kunnen afkoelen of juist opwarmen in whirlpools.

Bos: ‘De universiteit vindt het belangrijk dat Oranje hartelijk ontvangen wordt. Dat ze hier een mooie tijd hebben, dat alles goed geregeld is en dat ze gebruik kunnen maken van de beste faciliteiten van Wake Forest. De Amerikanen waarderen het dat zij alles voor hun sport geven en willen laten merken dat ze ertoe doen. Dat is een groot cultuurverschil met Nederland.’