Loïck Luypaert (België): ‘Volgende stap is een groot toernooi winnen’

In aanloop naar het Europees kampioenschap in Amsterdam stellen wij een aantal sterspelers van de deelnemende teams aan je voor. Nummer vijf in de serie is de Belgisch international en voormalig Kampong-speler Loïck Luypaert (26).

‘Eigenlijk is het heel eenvoudig’, vertelt de Vlaamse strafcornerschutter Loïck Luypaert over het Europees kampioenschap. ‘Er zijn drie grote toernooien in het hockey: het EK, het WK en de Olympische Spelen. Dus is het heel bijzonder om deze maand het EK te spelen!’

De Red Lions komen in opperbeste vorm richting Amsterdam. Vorige maand wonnen ze met speels gemak de Hockey World League halvefinaleronde in Johannesburg. Ze maakten 37 doelpunten in zeven wedstrijden en sloten het toernooi af met een memorabele 6-1 overwinning op Duitsland in de finale. Dat deed de ploeg van Shane McLeod met een paar nieuwe gezichten, ten opzichte van de ploeg die tweede werd in Rio de Janeiro. Nicolas de Kerpel, Agustin Meurmans, Victor Wegnez en de indrukwekkende Arthur de Sloover maakten hun toernooidebuut.

‘We zijn erg tevreden over dat proces’, zegt Luypaert over de nieuwste leden van de selectie. ‘We hadden ook verwacht dat de jonge gasten het niveau aan zouden kunnen, en ze deden het heel goed. Elke nieuwe speler brengt zijn eigen DNA mee naar de spelersgroep en de jonge gasten hebben veel lol gehad. Je zag dat ze zich thuis voelden op het veld. Vooral De Sloover speelde achterin een ontzettend sterk toernooi. Hij is een zekerheidje en sterk aan de bal, dus ik verwacht een mooie toekomst voor hem. Stuk voor stuk werkten ze hard en lieten zien dat ze het verdienen om tot deze selectie te behoren.’

Volkslied a capella

Luypaert tempert vervolgens meteen de verwachtingen die logischerwijs volgen na de klinkende zege op Duitsland, dat daarnaast speelde zonder gerenommeerde spelers als Tobias Hauke, Martin Häner en Florian Fuchs. Uiteraard mogen de Belgen deze overwinning wel koesteren. ‘Ik was niet verbaasd over onze prestaties, al is het elk toernooi altijd even afwachten hoe het zal verlopen. Uiteraard mikken we altijd zo hoog mogelijk en na de Olympische Spelen hebben we tegen elkaar uitgesproken dat we dominanter willen zijn. Sinds Rio hebben we hard getraind met de nieuwe groep om nieuwe successen mogelijk te maken. Die eindstand in de finale was wellicht wat geflatteerd, maar als je 6-1 van Duitsland wint, mag je dat vieren. Maar ik verwacht dat het op het EK minder makkelijk zal gaan.’

Het wordt alweer het derde EK voor de speler van Braxgata. Zijn eerste, in eigen land, was een emotionele. De Red Lions verblijdden het thuispubliek door iedere wedstrijd nóg harder het volkslied a capella ten gehore te brengen en het toernooi uiteindelijk af te sluiten met een zilveren medaille. Hun beste resultaat aller tijden op een EK. ‘Het was geweldig om in Boom voor ons eigen publiek in een groot stadion te spelen. Als groep hadden we gekozen het volkslied op die manier te brengen. We wilden iets speciaals doen omdat we trots zijn op België, ons kleine landje.’

‘Zodra we het nationale tenue aantrekken willen we iedereen laten zien dat we trotse Belgen zijn. In Boom is iets speciaals ontstaan met het volkslied, dat we in Rio vanwege technische problemen voor de wedstrijd tegen Nederland herhaald hebben.’ Het volgende EK in 2015 in Londen was helaas niet zo gedenkwaardig voor Luypaert en co. Het toernooi volgde direct na een succesvol HWL-toernooi in Brasschaat, maar het EK verliep niet volgens plan toen de ploeg de halve finale misliep door Ierland.

Teleurstelling in Londen

‘We waren overtraind, waarschijnlijk als gevolg van een lang HWL-toernooi’, verklaart Luypaert het teleurstellende resultaat. ‘We hadden niet genoeg rust tussen de toernooien en we dachten iets te makkelijk over het bereiken van de halve finale. We stuitten op Ierland, die lekker bezig waren. Plots lagen we uit het toernooi. Het was een harde les, maar geen makkelijke. De sfeer was niet optimaal, dat kan gebeuren bij teamsporten. En dat werd afgestraft.’

Het grote gevolg van het EK 2015 was de exit van bondscoach Jeroen Delmee en de entree van Shane McLeod. De Nieuw-Zeelander had al gauw de juiste mojo voor de groep te pakken. ‘Shane werd pas tien maanden voor Rio aangesteld, dus hij had maar kort de tijd om zaken te veranderen. Zijn aanpak is een heel persoonlijke. Hij wil dat iedereen zijn gevoelens uit en vertelt wie ze willen zijn op het veld. Hij laat zijn spelers heel vrij en heeft een echt team van ons gesmeed. Shane heeft ons een spiegel voorgehouden zodat we inzagen wat we als groep, maar ook als individuen beter konden doen. In die tien maanden heeft hij misschien wel het hardst van iedereen gewerkt om de machines te ontwerpen die we uiteindelijk in Rio waren. Hij heeft ons spelplezier teruggegeven, iets wat we misten tijdens het EK 2015.’

De boodschap die Luypaert kreeg van zijn voorgehouden spiegel, zei hem het eenvoudig te houden. ‘Soms is het niet zo ingewikkeld. Ik ben niet de meest stilistische speler. Shane liet me inzien dat ik moet zoeken naar de pass. En als ik die zie, moet ik hem spelen, in plaats van mijn spel proberen te forceren. Dat is namelijk wat er kan gebeuren als je veel hockeyt. Je gaat te veel van jezelf en anderen verlangen. Het heeft mij mentaal erg geholpen door juist het simpele van hockey te gaan waarderen. In Rio zag je terug dat we allemaal samen werkten en plezier maakten.’

Tijd voor een gouden medaille

Al vroeg in het toernooi in het Wagener Stadion staat een prachtig treffen met Nederland te wachten. De ontmoeting tussen de twee winnaars van de HWL3-toernooien van deze zomer. ‘De laatste keer dat we tegen elkaar speelden was in de halve finale van de Spelen, dus zij zullen uit zijn op revanche. Ook bij Nederland is veel veranderd: nieuwe spelers en een nieuw spelsysteem. Eigenlijk totaal verschillend van het team dat in Rio speelde. Bij die wedstrijden tegen één van de andere vijf toplanden is de inzet altijd het hoogst. Dán kan je jezelf echt testen en wil je laten zien wat je kan.’

Sinds hun doorbraak, de bronzen medaille op het EK in 2007, heeft België zich gestaag ontwikkeld. Het wordt misschien wel eens tijd voor de eerste gouden medaille voor de Red Lions op een groot toernooi. ‘Dat is inderdaad de volgende stap. Als je ziet waar we vandaan komen tien jaar geleden in Manchester… Nu moeten we in de komende jaren een groot toernooi winnen – of dit EK, of het WK of anders het volgende in EK in België in 2019. We mikken op de winst, maar snappen ook dat we niet de enige ploeg met die ambities zijn. We leggen onszelf niet te veel druk op. We zullen zien of we goed genoeg zijn om op korte termijn een keer een toernooi te winnen.’