Marijne schrijft een boek: ‘Ik hoop anderen te inspireren met mijn verhaal’

Vervelen in tijden van het coronavirus? Daar heeft Sjoerd Marijne geen last van. De bondscoach van India is naast zijn voorbereiding op de Olympische Spelen in Tokio bezig met het schrijven van een boek. Daar willen we natuurlijk meer over weten. Tijd om de Brabander in India te bellen. 

Sjoerd, hoe gaat het daar in India zo ver van huis?

‘Het gaat goed, ik ben vaker voor een lange periode weg van huis. Natuurlijk mis ik mijn gezin in Nederland. Normaal weet ik wanneer ik hen weer kan zien, nu ben ik wat langer van huis en is het allemaal een stuk onzekerder. De lockdown is verlengd tot 17 mei, maar ik verwacht dat het in ieder geval tot 31 mei gaat duren. We zitten met het hele team intern, in een soort van Papendal. Het is wachten tot dat we weg kunnen.’

Wat kun je allemaal doen?

‘Behalve het hockey ben ik bezig met het schrijven van een boek. Ik lees zelf graag boeken, dat heb ik mijn hele leven al veel gedaan. Momenteel lees ik een boek van Phil Jackson, de coach van Michael Jordan. Het heet ‘Sacred Hoops: Spiritual Lessons of a Hardwood Warrior’. Echt een heel mooi boek. Lezen houdt me bezig en inspireert me.’

Zelf ben je dus ook begonnen met het schrijven van een boek?

‘Ja, klopt. Dat is niet iets wat ik heb bedacht naar aanleiding van het coronavirus, dat stond al langer op mijn lijstje. Ik zit al best een poosje in India en ben vaak helemaal alleen. Er is veel tijd om na te denken, zeker in deze periode. Er spoken allemaal gedachtes in mijn hoofd. Die gedachtes wil ik onder meer omzetten in dat boek. Er gebeuren soms heel bijzondere dingen waar ik mee te maken krijg. Al helemaal in een land als India, waar bureaucratie heel belangrijk is. Dat is iets wat soms best lastig is om mee om te gaan.’

Sjoerd Marijne als bondscoach van India. Foto: FIH

Het wordt dus een autobiografie over Sjoerd Marijne?

‘Dat is wel de bedoeling. Je leest vaak verhalen van sporters en minder vaak de kant van coaches, waar ze allemaal mee te maken krijgen tijdens het beoefenen van hun vak. Ik ben al een behoorlijke tijd actief als coach en heb door de jaren heen veel meegemaakt. Ik begon in 2001 als clubcoach bij MOP, heb daarna Tilburg, Oranje-Rood, Amsterdam gedaan en eindigde als clubcoach bij Den Bosch in 2014. In 2001 ben ik ook voor de hockeybond gaan werken. Ik heb veel teams onder mijn hoede gehad en er zijn door de jaren heen veel dingen gebeurd waarvan ik als coach heb geleerd. Ik wil die lessen graag delen met andere coaches of mensen in het bedrijfsleven die daar wat aan hebben.’

Hoe meer ervaring je opdoet en hoe ouder je wordt, hoe vaker je beseft hoe bijzonder een bepaalde tijdperk eigenlijk was Sjoerd Marijne

Aan wat voor lessen moeten we denken?

‘Eén van de dingen die ik aan bod wil laten komen, is dat mensen vooral bezig zijn met het eindresultaat. Voor de buitenwereld is winnen een gevolg van dat alles goed is gegaan. Het lijkt alsof je het meest gelukkig kan zijn met een gouden medaille, maar is dat wel zo? Ik denk dat je ten alle tijden niet moet vergeten welk pad je met elkaar hebt bewandeld. Het gaat om de processen die hebben plaatsgevonden, de omgang van een team en het samen beleven van zo’n avontuur. Dat kunnen ook mooie successen zijn, ook als die niet hebben geuit in bijvoorbeeld een landstitel.’ 

Dacht je daar destijds als coach van Amsterdam ook zo over?

‘Als ik eerlijk ben niet. Hoe meer ervaring je opdoet en hoe ouder je wordt, hoe vaker je beseft hoe bijzonder een bepaald tijdperk eigenlijk was. Als coach ben ik natuurlijk ook gefocust op prijzen, maar ik heb niet altijd gewonnen. Desondanks heb ik enorm veel plezier gehad in al die jaren als coach. Bijvoorbeeld mijn tijd bij Amsterdam. Dat was niet minder bijzonder vanwege het feit dat ik daar geen prijzen heb gepakt. Als coach heb ik ook een aantal keer gewonnen, dat wil niet meteen zeggen dat ik daar dan succesvoller was.’

Sjoerd Marijne als coach bij Amsterdam. Foto: Jasper Ruhe

Over successen gesproken, of misschien juist wel het tegenovergestelde, komt jouw tijdperk van minder dan een jaar als bondscoach van de Oranje Dames ook aan bod in het boek?

‘Uiteraard. Dat heb ik als een heftige tijd beschouwd. Het is denk ik niet zo gek dat ik teleurgesteld was toen mijn contract vlak voor de Spelen van Rio werd ontbonden. Ik heb in die periode enorm veel lol gehad, maar het is uiteindelijk anders gelopen dan ik had gewild. Daar zal ik niet over liegen.’

Heb je het boek ‘Paumen, altijd tot het uiterste’ gelezen? Daar haalt zij ook het tijdperk met jou als bondscoach aan.

‘Nee, dat boek heb ik bewust niet gelezen. Niet dat er iets vervelend tussen ons speelt, ik spreek haar nog regelmatig. De verhoudingen zijn ook gewoon goed.’

Ik weet dat bijna niemand weet hoe mijn vertrek bij het Nederlands elftal destijds precies gegaan is. Ik denk dat de mensen die dat wel weten op één hand te tellen zijn

Maartje Paumen haalt in ieder geval onder meer aan dat iedere coach na Max Caldas in principe met 2-0 achter had gestaan, hoe de verstandhoudingen destijds tussen staf en spelersgroep was en…’

‘Sorry dat ik je onderbreek, maar ik wil daar liever niet te diep op doorgaan. Ik lees ook geen commentaren over dat tijdperk. Sommige dingen hoef ik gewoon niet te weten. Wat er ook over in staat, bijna niemand weet hoe mijn vertrek bij het Nederlands elftal destijds precies gegaan is. Ik denk dat de mensen die dat wel weten op één hand te tellen zijn. Sommige speelsters weten het niet eens. Ik ga dat wel uit de doeken doen, ik was er immers zelf bij. Wat ik daar precies over ga schrijven, ga ik nu niet uitgebreid toelichten. Dat bewaar ik natuurlijk voor het boek.’

Heb je daar dan een soort revanchegevoel bij?

‘Nee, dat is het niet. Er is totaal geen gevoel van rancune. Dat gaat je ook niet verder helpen in het leven. Het belangrijkste wat ik van die situatie heb geleerd, is wat je zelf uit zo’n gebeurtenis kunt halen.’

Voormalig international Maartje Paumen en Sjoerd Marijne als bondscoach van de Oranje Dames na de wedstrijd tussen Nederland en Korea (2-1) in de finale van de Hockey World League in 2015. Foto: Koen Suyk

Zit daar iemand op te wachten?

‘Dat weet ik niet. Ik ga dat tijdperk opschrijven zoals ik dat heb beleefd, dus ik denk dat bijvoorbeeld de hockeybond daar geen problemen mee heeft. Ik heb met de Oranje Dames ook veel lol gehad en mooie dingen meegemaakt.’

Oké, genoeg over dat tijdperk. Terug naar jouw boek. Een boek schrijven, dat kost nogal wat tijd. Hoe gaat dat proces?

‘Een tijd geleden ben ik begonnen met notities voor mezelf maken, zie het als een soort dagboek. Ik schrijf veel op van de dingen die ik hier in India meemaak, het is namelijk niet altijd even gemakkelijk om herinneringen op te halen. Dat gebruik ik nu voor het schrijven van mijn boek.’

Schrijf je het zelf? Heb je een beetje ervaring als schrijver?

‘Ik krijg wel wat hulp, ik kan het niet helemaal alleen. Een schoenmaker blijft immers bij zijn leest. Ik krijg zelfs een beetje hulp van mijn dochtertje van veertien, ik vond het zo zoet toen ze dat voorstelde. Zij schrijft de laatste twee bladzijdes van het boek over hoe zij het heeft ervaren met een vader die coacht zo ver van huis.’

Sjoerd Marijne met de dames van India. Foto: FIH

Superleuk! Wanneer kunnen we het boek hier in Nederland lezen?

‘Nou voorlopig nog niet. In eerste instantie wordt het een Engelstalig boek. Als het interessant genoeg is, komt er later een vertaling in het Nederlands met toevoegingen over mijn carrière als clubcoach in Nederland. Dat is voor de Indiër hier niet zo interessant.’

Hoe ver ben je al?

‘De notities die ik heb gemaakt, ben ik nu allemaal aan het ordenen. Behalve intern trainen kunnen we met de meiden op dit moment niet zoveel, dus op die manier besteed ik mijn tijd hier in India nuttig. Binnenkort moet ik een aantal hoofdstukken inleveren bij de uitgever. Dan wordt beoordeeld of het interessant genoeg is om het boek uiteindelijk uit te brengen. De uitgever was over het idee an sich in ieder geval heel enthousiast.’

Mijn doel is dat coaches die hier naar India komen iets aan mijn boek hebben. En mensen vanuit het bedrijfsleven hopelijk ook.

Tot aan welke periode wil je ervaringen delen in het boek?

‘Het einde worden de Olympische Spelen in Tokio, dus ik verwacht het boek ergens in 2022 af te hebben. Dan ben ik ook gestopt als bondscoach van India. Ik denk dat de Spelen een mooi slotstuk zullen zijn, helemaal prachtig als we een medaille zouden winnen. De drive om te winnen is er bij mij als coach nog steeds, dat is er door de jaren niet minder om geworden. Het gaat om het geloof dat erachter zit.’