Op bezoek bij Maartje Paumen in België

Twee weken na de eerste training van Maartje Paumen bij haar nieuwe club Royal Antwerp kwam coach Sofie Gierts naar de 235-voudig international toe. Of ze het – in deze totaal andere hockeywereld – nog wel leuk vond?

‘Ik ben hier nog nooit geweest’, zegt Paumen wanneer ze op een parkeerplaats in Wilrijk, een district van de stad Antwerpen, uit haar witte Audi A1 stapt. Verwonderd kijkt ze om zich heen. Ze heeft haar auto geparkeerd naast een paar sportvelden waar ze deze vrijdagavond van vijf tot zeven uur met haar ploeg gaat trainen. Tegenover de parkeerplaats ligt Sporthal Wilrijkse Pleinen. ‘Hierachter zou het hockeyveld ergens moeten liggen. Ik weet het ook niet precies.’

Haar coach had ons in een kort telefoongesprek al gewaarschuwd. Van de accommodatie waarvan Royal Antwerp Dames 1 deze avond noodgedwongen gebruik maakt, moesten wij als Nederlandse hockeyliefhebbers niet te veel verwachten. Zelfs met een verrekijker is hier nergens een clubhuis te bekennen. Een kantine heeft de sporthal niet. Binnen staat nergens een tafel of een stoel. Er zit niets anders op dan het interview af te nemen in de dug-out van één van de twee hockeyvelden.

Maartje Paumen kleedt zich om in de dug-out. Een kleedkamer is er niet. Foto: Willem Vernes

‘In Nederland krijgt Dames 1 altijd voorrang, maar hier werkt dat niet zo’

Tijdens de wandeling naar het veld begint Paumen te lachen. ‘Onze ploeg traint dit jaar voor het eerst op vrijdagavond. Het probleem is dat Royal Antwerp maar twee velden heeft, die allebei op vrijdagavond al bezet zijn. Daarom hebben we een andere trainingslocatie moeten zoeken. In Nederland zou dat ondenkbaar zijn. Daar krijgt Dames 1 altijd voorrang, maar hier werkt dat niet zo. In theorie hadden we ook één van de vier velden van Dragons kunnen huren, onze eerste tegenstander in de competitie, die zondag begint. Maar ja, dat was ook een beetje vreemd geweest.’

‘Dat is óók zo typisch Belgisch…’, vervolgt ze met nog steeds een lach van ongeloof op haar gezicht. ‘Ik heb mijn contract getekend in de wetenschap dat we alleen op dinsdag- en donderdagavond zouden trainen. Gaan we nu opeens ook op vrijdag trainen. Terwijl ik al allemaal afspraken heb staan, waar ik niet meer onderuit kan. Daardoor moet ik een aantal trainingen missen. Maar dat vindt helemaal niemand erg. Sofie vindt het juist belangrijk dat iedereen een sociaal leven heeft. Zoals je ziet gaan wij hier na de training niet met z’n allen in het clubhuis iets eten. Als ik een beetje doorrijd, ben ik vanavond om kwart over acht weer thuis.’

Maartje Paumen is uiterst ontspannen tijdens het rekken en strekken. Foto: Willem Vernes

Net over de grens is Paumen nog steeds iedere week te bewonderen

Het is half vijf als Paumen op de bank in de dug-out plaatsneemt. Ze wijst naar een hoteltoren in de verte. Hotel Crowne Plaza, waar ze in 2013 met het Nederlands elftal verbleef tijdens het EK in Boom, tien kilometer verderop. Het contrast met haar carrière in Oranje is op dit verlaten sportcomplex groot. Levensgroot. Het voelt een beetje alsof Lionel Messi zijn loopbaan beëindigt bij FC Dordrecht. Tegelijkertijd heeft het ook iets moois. Op amper een half uur rijden van Breda is publiekslieveling Paumen nog steeds iedere week te bewonderen. Alleen niet meer als aanvoerder.

‘Dat wil ik niet meer. Ik wil me niet meer druk maken of we vaak genoeg trainen en of iedereen fit is. Ik wil vooral rustig afbouwen. Vorige week speelden we tijdens een training een héél slecht partijtje. Zwaar chagrijnig stapte ik van het veld af. Maar ik wil helemaal niet meer chagrijnig zijn na het hockeyen. Het is nog even wennen voor me.’

‘Mijn manier van coachen zal vast wel eens botsingen gaan opleveren’

‘Dat neemt niet weg dat ik nog steeds de wil heb om te winnen’, vervolgt ze. ‘Ik pak het nog steeds serieus aan. Alleen zal mijn manier van coachen vast wel eens botsingen gaan opleveren. Ik geef altijd alles. Ik wil mijn mentaliteit en mijn kennis overbrengen op mijn ploeggenoten. Daarnaast zie ik het avontuur hier ook als een nieuwe uitdaging. Ik heb zo’n beetje alle prijzen gewonnen die er bestaan, maar ik ben nog nooit kampioen van België geworden.’

In de verte komt coach Sofie Gierts over het veld richting de dug-out gelopen. Ze heeft zich vanuit haar werk in de marketing- en communicatiebranche door de file naar het sportcomplex gehaast. Het is al kwart voor vijf. De training begint over een kwartier. Toch zegt ze alle tijd te hebben om een interview te geven. Desnoods begint de training maar iets later.

‘Hoeveel man hebben we?’

‘Hoeveel man hebben we?’ vraagt Paumen aan Gierts.
‘Er komen er zeven later’, antwoordt de coach. ‘En drie doen er niet mee.’

Gierts speelde zo’n 130 interlands en werd in België zes keer uitgeroepen tot Speelster van het Jaar. Nu staat aan het roer van de ploeg die jaarlijks in de top van de competitie meedraait en zes keer landskampioen is geworden. Het team beschikt over één Belgisch, één Pools en één Chileens international en vier speelsters die begin september in Valencia de finale van het EK onder 21 verloren van Jong Oranje.

Maartje Paumen moet enkele keren opdrukken. Foto: Willem Vernes

‘Maartje is de eerste speelster in de Belgische competitie die een sleeppush heeft’

Terwijl Paumen zich op het veld bij haar teamgenoten voegt, neemt Gierts haar plaats in de dug-out over. ‘Het is een geschenk uit de hemel dat Maartje hier haar carrière voortzet. Niet alleen voor ons, maar voor het hele Belgische dameshockey. Maartje is de eerste speelster in de Belgische competitie die een sleeppush heeft. Veel keepsters krijgen daar dit seizoen voor het eerst mee te maken.’

Terwijl de speelsters aan hun warming-up beginnen, vertelt Gierts verder over de worsteling waarmee Paumen vooral in haar eerste weken bij haar nieuwe club te maken had. Ze kan zich voorstellen dat het voor de topscorer van de Oranje Dames aller tijden even wennen moet zijn. Maar ze gelooft niet dat het plezier in het spel bij haar is afgenomen. Integendeel. Vanwege het niveauverschil is haar inbreng misschien wel groter dan bij Den Bosch.

Gierts: ‘Het grote verschil met haar carrière in Nederland is dat wij geen topsport bedrijven. Daar moet Maartje aan wennen. Onze manier van werken is voor haar soms frustrerend. Het gebeurt wel eens dat speelsters te laat zijn of vanwege hun werk of hun studie maar helemaal niet komen. Onze kracht is juist dat iedereen dat van elkaar accepteert. De meiden waarderen het van elkaar dat ze ondanks hun drukke leven toch tijd vrijmaken voor het hockey.’

Een vertrouwd beeld: een coachende Paumen. Foto: Willem Vernes

Vooral in het partijtje zijn de contouren van de oude Paumen zichtbaar

Het is inmiddels kwart over vijf. De speelsters zijn al lang aan het inslaan. Collega-coach Pim Houben heeft keurig gewacht met het uitzetten van een oefening tot het interview is afgelopen, maar nu gaan ze toch echt beginnen. Het is bijzonder om Paumen voor het eerst in haar nieuwe hockeyleven aan het werk te zien. Vooral in het partijtje zijn de contouren van de oude Paumen zichtbaar. Met enkele bevelen en een paar drukke armgebaren zet ze verdediging als vanouds feilloos neer.

Het verschil zit hem vooral in haar ontspannenheid. Wanneer ze een pass op maat geeft, timet één van haar teamgenoten verkeerd. Ze wil de bal aannemen, maar mist hem volledig. Knullig schiet hij tussen haar benen door.  De oude Paumen zou haar een uitbrander hebben gegeven. De nieuwe Paumen verblikt of verbloost niet.

Ondertussen tikt de tijd door. Het is kwart over zes wanneer iemand in een trainingspak het hekje aan de rand van het veld openduwt. Het is één van Paumens teamgenoten. Ze komt net aangelopen. Ze is een uur en een kwartier te laat. Niemand vindt het erg.

Bij de nieuwe Maartje Paumen is tijdens de training vaker ruimte voor een lach op haar gezicht. Foto: Willem Vernes

Aanstaande zondag (12.00 uur) speelt Royal Antwerp de eerste wedstrijd van het seizoen, uit bij Dragons in Brasschaat.