De top-6 transfers Hoofdklasse Dames 2017-2019

Zondag begint de tweede helft van de hoofdklassecompetitie. Terwijl bij de mannen de eerste transfers al bekend zijn, blijven de vrouwen vooralsnog achter. Maar wat zijn de afgelopen drie seizoenen voltreffers gebleken op de nationale transfermarkt? Dit is het lijstje – in willekeurige volgorde – dat wij hebben samengesteld. We zijn benieuwd naar jullie top 6.

Marijn Veen – van Kampong naar Amsterdam (2017)

Het sprookje van de landstitel van Amsterdam van vorig seizoen was voor een belangrijk deel toe te schrijven aan aanvaller Marijn Veen, die definitief doorbrak in de Nederlandse top. In haar tweede seizoen in het Wagener Stadion groeide ze uit tot een gevreesde voorhoedespeelster, die vrolijk en onbevangen door de verdediging van de tegenstander dartelde. Met dertien goals in de competitie toonde ze haar waarde voor de ploeg, die ook het EK voor clubteams won.

Wenkbrauwen werden her en der gefronst toen Veen op 20-jarige leeftijd de overstap maakte van Kampong, waar jonkies vaker de stap omhoog wagen. Aan haar talent werd niet getwijfeld, de vraag was vooral of Veen al klaar was voor het grote werk. Was het niet beter om nog even bij Kampong te blijven en in de luwte uit te groeien tot een gearriveerde speelster?

In haar eerste jaar had ze tijd nodig om haar plek te vinden in het team van Amsterdam. Maar afgelopen seizoen gaf Veen haar criticasters het nakijken. Ook in Oranje brak ze door. Met vijf doelpunten kroonde ze zich tot topscorer van de Champions Trophy, het toneel waarop ze voor het eerst internationaal uitblonk. Tijdens de Pro League dwong ze een plek in de EK-selectie af. Met het oog op de Olympische Spelen in Tokio moet Veen de komende maanden wel gaan knokken voor haar plekje in het team. Door haar hersenschudding stond ze de meeste wedstrijden voor de winterstop buitenspel. Nu is het tijd om fit te worden en te bewijzen dat vorig seizoen geen uitzondering was.

Marijn Veen na het winnen van de EHCC. Foto: Koen Suyk

Yibbi Jansen – van Oranje-Rood naar SCHC (2019)

Vorig seizoen stond Yibbi Jansen grotendeels stil in haar ontwikkeling. Op de kop van de cirkel gaf Oranje-Rood-coach Tina Bachmann het vertrouwen aan Valerie Magis. Het leidde tot frustratie bij het grootste strafcornertalent van Nederland, die gevoed door haar keuze voor een studie in Amsterdam koos voor een nieuw avontuur bij SCHC.

In Bilthoven begon Jansen als strafcornerneemster als tweede keus achter Caia van Maasakker, maar met een aantal rake sleepushes op belangrijke momenten klopte ze steeds harder op de deur. In de laatste minuut van de wedstrijd tegen Amsterdam redde ze met een rake strafcorner een punt voor haar ploeg. Door de liesblessure van Van Maasakker, die de eerste seizoenshelft grotendeels aan zich voorbij liet gaan, mocht Jansen – bij wie het veldspel toch altijd het grootste kritiekpunt blijft – steeds vaker slepen. In veertien wedstrijden maakte ze vijftien strafcornergoals.

Hoewel Jansen in de Pro League als reserve de afgelopen weken toch speelminuten kreeg, besloot bondscoach Alyson Annan onlangs al vroegtijdig dat ze Jansen niet meeneemt naar Tokio. Daarmee geeft ze Caia van Maasakker in aanloop naar Spelen het volste vertrouwen. Aan Jansen de taak om de tweede seizoenshelft te laten zien of zij bij SCHC wel de onbetwiste nummer één op de kopcirkel kan worden.

Yibbi Jansen heeft gescoord voor SCHC in de laatste seconde van de wedstrijd tegen Amsterdam. Foto: Willem Vernes

Pien Dicke – van hdm naar SCHC (2019)

Talenten die de stap omhoog zetten, hebben vaak moeite om meteen aan te haken bij hun nieuwe club. Pien Dicke niet. De eerste paar speelrondes was het talent zelfs topscorer van de Livera Hoofdklasse Dames.

Indrukwekkend was het begin van Dicke bij SCHC. De aanvaller scoorde aan de lopende band en drukte dusdanig haar stempel dat ze goaltjesdief Ginella Zerbo overvleugelde, die door de komst van Dicke niet altijd meer in de punt van de aanval werd opgesteld.

Momenteel staat ze met tien goals op de zesde plaats. Een paar jaar geleden liet Alyson Annan al blijken dat ze onder de indruk was van het talent dat toen nog onder contract stond bij hdm. ‘Een interessante speelster’, zei de bondscoach toen tijdens een analyse op Ziggo Sport. Nu is Dicke onderdeel van de Pro League-selectie. Dat Annan haar de afgelopen tijd een kans in Oranje gaf, was gezien haar prestaties bij SCHC ook volstrekt logisch.

Pien Dicke in het tenue van SCHC. Foto: Bart Scheulderman

Gitte Michels – van Huizen naar Hurley (2018)

Haar scoop is een attractie op zich. Haar flats is ziedend hard. Maar het grootste wapen van Gitte Michels, het fenomeen van Hurley, is natuurlijk haar sleeppush.

Het waren duidelijke woorden van haar coach Patrick Bakker, afgelopen seizoen: ‘Ik vind het niet zozeer de vraag of Gitte de beste strafcorner van Nederland heeft’, zei hij. ‘Ik vind het eerder de vraag of ze de beste strafcorner van de wereld heeft.’

In haar eerste seizoen bij middenmoter Hurley na haar overstap van degradatiekandidaat Huizen scoorde Michels meteen veertien uit een strafcorner, meer dan welke specialist uit de Livera Hoofdklasse Dames dan ook. En dan te bedenken dat Hurley natuurlijk minder corners krijgt dan de topclubs. Dit seizoen moet Michels de plek op de kopcirkel delen met de van Laren overgekomen Lieke van Wijk. Toch bewijst ze opnieuw (zeven goals) dat ze een strafcorner heeft als een granaat.

Gitte Michels heeft weer een strafcorner een raak gesleept. Foto: Koen Suyk

Roos Drost – van SCHC naar Hurley (2018)

Wie de afgelopen maanden een wedstrijd van Hurley heeft bijgewoond, kan er niet omheen dat Roos Drost weer met een glimlach op het veld staat. In haar laatste periode bij SCHC worstelde ze met zichzelf, nadat ze haar grote belofte niet had ingelost. Dat ze haar plek in Oranje was verloren – de teller bleef steken op 38 interlands – vrat aan haar.

Bij Hurley sloeg Drost een nieuwe weg in. Maar de gifbeker was nog niet leeg. In de tweede competitiewedstrijd voor haar nieuwe club scheurde ze haar voorste kruisband af. Einde seizoen.

Nu Drost dit seizoen terug is van haar zware knieblessure, krijgt ze meteen het volste vertrouwen van haar coach Patrick Bakker. Cijfermatig betaalt Drost dat dubbel en dwars terug. Zeven velddoelpunten maakte ze inmiddels. Vooral in het begin van het seizoen toonde ze haar neusje voor de goal. De laatste competitiewedstrijden haperde de teller enigszins. Nu iedere tegenstander weet dat ze zich weer aan het front heeft gemeld, is het aan Drost de taak om te laten zien dat haar goede vorm geen kortstondige opleving was.

Roos Drost doet het goed bij Hurley. Foto: Orange Pictures/Marcel van den Bos

Anouk Lambers – van Amsterdam naar Pinoké (2018)

Een 25-jarige Nederlandse middenvelder met veel ervaring. Een routinier van een topclub die hockey nog steeds heel leuk vindt, maar niet eindeloos kan trainen per week, omdat ze een serieuze baan heeft.

Dat is het profiel van Anouk Lambers, de technische middenvelder, die bij Hurley en Amsterdam furore maakte. Ze voltooide in 2018 een onwaarschijnlijke trilogie: het spelen in alle eerste damesteams van de hockeyclubs in het Amsterdamse Bos. Voor toenmalig hoofdcoach Hans Oostindie was Lambers in 2018 de ideale versterking, die precies in zijn plannen paste bij de toenmalige promovendus Pinoké.

Het zal misschien niemand verrassen, maar sinds Lambers in het donkerblauw speelt aan de Jan Tooroplaan is ze een belangrijke kracht voor Pinoké. Precies de versterking die de Steekneuzen nodig hadden toen ze zich vorig jaar weer wilden vestigen als stabiele hoofdklasser.

Lambers is een rustpunt in balbezit en kan ook nog met een onvoorspelbare dribbel komen. Het zijn dat soort versterkingen, net als dit seizoen routiniers Kiki van Wijk (Kampong) en Sian Keil (Den Bosch), die ervoor zorgen dat de Amstelveense club goed meedoet in de Hoofdklasse.

Anouk Lambers (Pinoke) met Pili Romang (Bldaal) tijdens de oefenwedstrijd dames Bloemendaal-Pinoke. Foto: Koen Suyk

Spelers die de overstap vanuit het buitenland maakten, kwamen niet in aanmerking voor deze lijst.