Het wonderlijke verhaal van de Argentijnse fan van Welten en Hoog
Baltovenaars Lidewij Welten en Ellen Hoog veroverden niet alleen duizenden meisjesharten in Nederland, maar ook één in Argentinië. Aan de andere kant van de wereld beheerde de Argentijnse Debora Anido (21) jarenlang het Twitter-fanaccount @Welten_Hoog_Fan.
Zoals minister-president Mark Rutte die vanuit het Torentje het land toespreekt, kijkt Debora tijdens het Skype-interview de camera van haar laptop in en richt ze zich rechtstreeks tot haar twee Nederlandse idolen 12.000 kilometer verderop. Alleen is haar boodschap een stuk vrolijker dan die van Rutte.
‘Ellen’, zegt ze met een grote glimlach op haar gezicht, ‘jij hebt een prachtige baby. Lidewij, ik hoop dat jij ook gelukkig bent. Jullie zitten allebei diep in mijn hart. Bedankt voor alles. Jullie betekenen heel veel voor mij.’
Ik vond het geweldig wat Lidewij en Ellen met de bal deden
Het zijn aandoenlijke woorden van de Argentijnse fan die terug te voeren zijn naar die ene, bijzondere dag in 2014. Op het WK in Den Haag speelde Nederland een poulewedstrijd tegen Australië (2-0). Met de bal ogenschijnlijk vastgelijmd aan haar stick dribbelde Welten af en aan langs de Australische verdedigers, alsof het pionnen waren. Om tijd te rekken zette Ellen Hoog in de laatste minuut publiekelijk een klein leger aan tegenstanders voor schut door ze één voor één op de zijlijn uit te spelen en bij ze weg te draaien (tip: check deze actie hier).
Beelden van dit hogeschoolhockey stroomden via de televisie de Nederlandse huiskamers binnen. Maar via de livestream op YouTube drongen ze ook door tot een slaapkamer in de Argentijnse stad Tucumán. Vanachter haar laptop smulde de 15-jarige Debora van de technische hoogstandjes. Het waren geen speelsters uit haar vaderland Argentinië, nota bene titelverdediger op het WK, maar de twee balvirtuozen uit het verre Nederland aan wie ze die dag haar hart verloor.
‘Het was de eerste keer dat ik Nederland zag spelen. Ik was meteen verkocht. Ik vond het geweldig wat Lidewij en Ellen met de bal deden. Sinds drie jaar zat ik zelf op hockey, ik wilde het ook kunnen. Vanaf die wedstrijd waren zij mijn idolen.’
Ik wilde iets speciaals voor ze doen, omdat ze mij enorm inspireren
In diezelfde slaapkamer struinde Debora uren- en urenlang het internet af, op jacht naar zoveel mogelijk beschikbaar materiaal van de twee Nederlandse internationals. Met een programma op haar laptop monteerde ze haar mooiste gedownloade foto’s en video’s van de twee rolmodellen tot een compilatieclip. Het eerbetoon plaatste ze op een door haar aangemaakt Twitter-account: @Welten_Hoog_Fan.
‘Ik wilde iets speciaals voor ze doen, omdat ze mij enorm inspireren. Daarom heb ik die video voor ze gemaakt. Via Twitter kwam er al snel een reactie binnen. Toen ik hem opende, wist ik niet wat ik zag. Hij was van Ellen! Omdat ik haar getagd had, had ze de video gezien. In het Engels bedankte ze me en ze stuurde twee blije emoji’s mee. Mijn hart ging tekeer. Ik kon het niet geloven.’
Oóóóh, zeiden de ouders van Lidewij meteen, ben jij het meisje van de video’s?
Sinds dat moment stroomden er vanuit Argentinië meerdere keren per week fanvideo’s, foto’s, collages, tweets, Instagram-posts en andere lieve berichtjes de social media-accounts van de twee Nederlandse hockeysters binnen. Toen Oranje in december 2015 dan ook op Argentijnse bodem was, wist Debora dat ze haar kans moest grijpen. Hoewel ze nog maar zestien jaar oud was, stapte ze samen met een vriendin in haar woonplaats Tucumán de bus in om er pas dertien uur later weer uit te stappen in Rosario. De stad waar de Hockey World League werd gespeeld.
Ze had kaartjes voor Nieuw-Zeeland-Nederland (1-4). ‘Na de wedstrijd zag ik dat het Nederlands team op een bijveldje achter de tribunes een cooling down ging doen. Ik was verlegen, ik wist niet of het toegestaan was om erheen te lopen en hoi te zeggen. Maar ik heb het toch gedaan. Op weg er naartoe kwam ik opeens twee bekende gezichten tegen. Lidewij’s ouders. Ik had ze nog nooit ontmoet, maar ik herkende ze van de foto’s. Ik heb me aan hen voorgesteld en gezegd dat ik fan van hun dochter ben. Oóóóh, zeiden ze meteen, ben jij het meisje van de video’s? Ja, dat was ik dus. Ze wisten wie ik was! Heel bijzonder.’
Na een kort gesprek namen Weltens ouders haar mee naar de rand van het bijveld. Daar stelden ze haar voor aan hun dochter, die inmiddels klaar was met uitlopen. Opeens stond Debora oog in oog met de speelster over wie ze al ruim een jaar lang vrijwel iedere dag fanatiek twitterde, maar die ze nog nooit in levenden lijve had gezien. ‘Lidewij zei dat ze het leuk vond om me te ontmoeten en dat ze de video’s geweldig vond. Behalve you are amazing en you are my rolmodel heb ik niet veel teruggezegd, zo beduusd was ik. Maar ik vond het schitterend.’
(hieronder een van de video’s die Debora heeft gemaakt)
Ik raapte mijn moed bij elkaar en sprak Ellen aan. Ik heb iets voor je, zei ik.
In alle hectiek had Debora geen kans gezien om ook haar andere idool aan te schieten. Nadat ze afscheid had genomen van Welten en haar ouders, was Hoog al met de noorderzon vertrokken. Daarom waagde Debora een dag later een nieuwe poging. Met een in cadeaupapier ingepakte teddybeer wandelde ze dapper het hotel van Oranje binnen. Ze wilde het als verrassing bij de receptie afgeven, maar het bezoek verliep anders. In de lobby van het hotel kwam net een speelster in oranje kleding binnengewandeld.
‘Wat een toeval. Het was Ellen! Ik raapte mijn moed bij elkaar en sprak haar aan. Ik heb iets voor je, zei ik. Ben jij het meisje van het account? vroeg ze. Ze wilde alles van me weten. Waar ik vandaan kwam, hoe mijn reis was geweest, wat ik van de wedstrijden vond. Het was een prachtig moment. Ik overhandigde haar het cadeau en we namen afscheid. Buiten kwam ik toevallig ook Lidewij nog tegen. Ik kon het niet geloven. Het was een schitterende dag.’
It's a great day for me, very emotional !! Thank you so much @lidewijwelten @EllenHoog 😘 pic.twitter.com/W3m64jnUbr
— lidewij & Ellen (@Welten_Hoog_Fan) December 7, 2015
Ik kon het niet geloven, ik wilde niet dat Ellen zou stoppen
Maanden verstreken. Toen kwam die dag in maart 2017. Zoals elke dag scrollde Debora door haar feed op Instagram tot ze op een post stuitte die haar wereld veranderde. Het was een foto van Hoog met een tekst eronder in het Nederlands, die ze liet vertalen door Google Translate. ‘Ik schrok me rot. Ik las dat ze stopte.’
‘Ik zal eerlijk zijn: ik heb moeten huilen. Ik kon het niet geloven, ik wilde niet dat ze zou stoppen. De periode daarna was moeilijk voor mij. Ik ben somber geweest. Uiteindelijk heb ik mijn verdriet kunnen omzetten naar blijdschap. Ik realiseerde me dat ik trots op haar moest zijn. Ellen heeft een fantastische carrière achter de rug. Olympisch goud, WK’s, EK’s en Champions Trophy’s gewonnen. Het was perfect.’
Ik had kaartjes voor een Pro League-wedstrijd van Nederland in Rotterdam gekocht.
Halverwege 2018 veranderde Debora’s leven toen ze ging studeren aan de universiteit. Aan haar zeeën aan vrije tijd kwam een einde. Twitteren deed ze minder en minder. Slechts mondjesmaat nog, hooguit één of twee keer per maand. Na haar tweet van 29 juni 2019 over de winst van de Pro League door het Nederlands elftal verscheen er zelfs helemaal geen nieuwe tweet meer. Het account stierf een stille dood.
‘Dat ik met het account ben gestopt, betekent niet dat ik geen fan meer ben. Toen Ellen haar carrière beëindigde, heb ik een verrassing voor haar gemaakt die ik haar nog steeds wil geven. Ook voor Lidewij heb ik een cadeau. Kort geleden had ik ze aan willen overhandigen. Voor het eerst in mijn leven zou ik in Nederland zijn. Ik had kaartjes voor een Pro League-wedstrijd van Nederland in Rotterdam gekocht. De vlucht en het hotel had ik al geboekt, maar door het coronavirus ging de reis niet door. Daar baal ik verschrikkelijk van. Naar deze reis heb ik jaren uitgekeken. Nu moet ik hem volgend jaar maar maken.’
4 Reacties
Nvanas012
Cute
hockey12345
Inderdaad echt super duper cute🥰
robvisser
Heel mooi verhaal, zoals er de laatste tijd wel meer mooie artikelen staan op hockey.nl waarvoor in een regulier hockeyseizoen wat minder ruimte is. Ga zo door.
Eelco Houwink
Inderdaad knap om zo’n bonte verzameling leuke verhalen in elkaar te krijgen. Proficiat !