‘Hij heeft 8 jaar bij het beste team van de wereld gezeten’

Deze week was het eindelijk zo ver: de toevoeging van de Australiër Graham Reid (52) aan het begeleidingsteam van het Nederlands Elftal. De nieuwe assistent-coach werd in Arnhem met veel plezier onthaald door de begeleiding en de spelers. ‘Deze man heeft acht jaar bij het beste team van de wereld gezeten. Hoe fijn is dat?’, zei assistent Taco van den Honert.

Dinsdagmiddag staan ze gebroederlijk aan de bar, boven in het clubhuis bij Upward in Arnhem. Alsof het nooit anders is geweest. Graham Reid en Taco van den Honert, gezworen kameraden en oude teamgenoten van Amsterdam. Ze werden samen landskampioen in 1994. Of dat aan Reid lag of aan Van den Honert? ‘Nou, we waren al negentien jaar geen landskampioen geweest, totdat hij kwam. Ik speelde er al wat langer. Dat zegt genoeg’, lacht een ontspannen assistent, die blij is met de hereniging bij Oranje met zijn oude Australische vriend. In die twintig jaar hebben de oude maten regelmatig contact gehouden.

Bob de Voogd en Graham Reid. Foto: John Voermans.

‘Een stuiterbal is bij hem geen excuus’

Na de Olympische Spelen stopte Reid als bondscoach van Australië, dat in 2010 en 2014 wereldkampioen werd. hij was van 2009 tot 2014 assistent en van 2014 tot 2016 hoofdcoach van Australië.In december werd duidelijk dat Reid werd toegevoegd aan de begeleiding. Hij neemt de plaats in van Alexander Cox, die bondscoach werd van Jong Oranje. Maar eerst had Reid verplichtingen bij de Hockey India League. Hij assisteerde de Nederlandse coach Roelant Oltmans bij de Uttar Pradesh Wizards, waar de internationals Sander Baart en Seve van Ass speelden.Ook wordt hij vanaf komend seizoen hoofdcoach van de Heren van Amsterdam.

Zijn komst bij Oranje moet zorgen voor nieuwe impulsen, in een grote jonge groep. ‘Ik merk al aan veel dingen dat hij ons weer anders naar het hockey laat kijken’, vertelt Van den Honert. ‘Een voorbeeld? Het is al heerlijk hoe Reid het ziet als iemand een bal niet aanneemt. Wij denken dan: die pass kan beter. Maar een stuiterbal is bij hem geen excuus. Dat maakt niet uit. Hij denkt: je moet gewoon elke bal stoppen. Hoe je hem ook krijgt. Hij heeft een andere manier van denken, waar wij veel van kunnen leren.’

Een serieus kijkende Graham Reid observeert de oefenwedstrijd op Upward. Foto: John Voermans.

De Hockey World League lonkt

‘Ik heb hem al een paar keer in India gesproken. Hij is een fantastisch goede coach. Hij heeft de Australiërs door en door getraind, onder Rick Charlesworth (oude Australische hockeylegende, red.). Hij kan een hoop kennis toevoegen’, vertelde middenvelder Robbert Kemperman dinsdagmiddag na een onderlinge oefenwedstrijd van het Nederlands Elftal op hockeyclub Upward. Het was een wedstrijd met een tactische insteek: er werden verschillende systemen uitgeprobeerd. Na elk kwart werd er druk gecoacht door de verschillende spelers zelf.

Zo viel Seve van Ass op, die duidelijk met het tekenbord aan zijn teamgenoten liet zien hoe er gespeeld moest worden. Ook het Brabantse stemgeluid van strafcornerkanon Mink van der Weerden galmde over het Arnhemse veld, vooral tijdens de besprekingen na de verschillende kwarten. Het hoogtepunt van de wedstrijd was een snoeiharde backhand in de kruising van Oranje Rood-aanvaller Bob de Voogd. Het verliezende team moest de ballen opruimen. De winnende partij mocht meteen gaan douchen.

Reid snapte dinsdagmiddag dat het voor sommige spelers lastig was om zich volledig aan de tactische opdrachten te houden, omdat ze zich ook wilden bewijzen. De selectie voor de Hockey World League in Londen wordt relatief snel bekend gemaakt uit de 32-koppige trainingsgroep. ‘Het was een goede, maar geen fantastische wedstrijd. Het was soms lastig, want die jongens spelen voor hun eigen positie. En dan willen ze alles laten zien wat ze kunnen. Dat hoort er ook bij.’

Of het heel anders is dan wat hij gewend was de afgelopen acht jaar in Australië? Hij balt nu zijn vuist en slaat in zijn hand. ‘Niet totaal anders, maar Australiërs spelen wel wat directer.’

Seve van Ass aan de bal. Achter hem Erik Bouwens, die de bal probeert af te pakken. Foto: John Voermans.

Geen Engels meer voor Reid, die goed Nederlands spreekt

Vorige week woensdag arriveerde Reid in Amsterdam. Hij heeft een woning op de Lauriergracht gevonden, honderd meter van waar hij woonde in 1994, toen hij nog voor Amsterdam speelde. Zijn vrouw en zoon zullen hem binnenkort vergezellen. Hij gaat al wat dingen doen bij Amsterdam, maar zal voornamelijk door bondscoach Max Caldas worden bezig gehouden de komende tijd. Caldas introduceerde de Australiër dinsdag aan de groep.

‘Max vertelde dat hij heel trots is dat ik nu hier ben. Dat was heel leuk’, vertelt Reid. Lachend zegt hij: ‘Hij zei er wel bij dat dit de laatste keer was dat er Engels werd gesproken.’ Hij had al veel contact met Caldas. Nu hij in Nederland is, wordt dat steeds meer. Want als Caldas ergens mee bezig is, blijft de bondscoach berichten appen. ‘Dat gaat de hele dag door. Max is altijd bezig met het team’, beaamt Van den Honert. Reid merkt hetzelfde. ‘Max is very demanding. Hij heeft ook een klankbord nodig. Ik denk dat de samenwerking net zo kan zijn als met Rick Charlsworth, die zijn assistenten niet domweg vertelde wat ze moesten doen, maar ze eigen verantwoordelijkheden gaf.’

Bondscoach Max Caldas spreekt de groep toe na de oefenwedstrijd op Upward. Foto: John Voermans.

‘We gaan iets moois opbouwen met elkaar’

De introductie deze week van de ervaren Reid leidt in ieder geval een nieuw hoofdstuk in bij Oranje, dat moet leiden tot nieuw succes na de teleurstellende Olympische Spelen in Rio de Janeiro. De begeleiding bestaat nu uit een interessante mix van een Argentijnse, Australische en Nederlandse oud-international. Reid kent niet alleen Van den Honert goed van zijn tijd in Amsterdam. Hij kent Caldas ook nog van de tijd dat de bondscoach competitie speelde in het Australische Perth, waar Reid vandaan komt. ‘Het is de vraag hoe we onze kennis het beste kunnen combineren. We hebben een mooi jong team. Ik denk dat een speelwijze tussen de Nederlandse en de Australische manier goed is. Maar we moeten het uitzoeken. We gaan iets moois opbouwen met elkaar.’