De jeugdtrainer van Thijs van Dam: ‘Heerlijk hoe hij de zaal toesprak’

In de serie ‘De jeugdtrainer van’ blikken coaches terug op de periode dat ze een international van nu als jeugdspeler onder hun hoede hadden. Deze keer Arjen Laar, coach van Thijs van Dam (46 interlands, zeven doelpunten) in de C1 van Ring Pass, dat Nederland verbaasde met een ijzersterke lichting.

Ten overstaan van een volle sporthal krijgt de 13-jarige Thijs van Dam plotseling een microfoon in zijn snufferd geduwd. Of de aanvoerder van Ring Pass Jongens C1 nog iets tegen het publiek wil zeggen? Meteen gaan zijn gedachten naar hoe hij die ochtend het programmaboekje van het NK Zaal had opengeslagen en tot zijn verbazing had moeten lezen dat Ring Pass uit Delft kleinerend ‘een provincieclubje’ werd genoemd. En nu staat hij daar opeens, na de gewonnen finale tegen Kampong, met de medaille van Nederlands kampioen om zijn nek. Ja, hij wil nog wel iets zeggen, ja.

‘Niet slecht hè, voor een provincieclubje.’

Niet alleen in de zaal, maar ook op het veld sleept Ring Pass Jongens C1 de landstitel binnen. Foto: Willem Vernes

We hadden een fantastisch team. Maar er kon er natuurlijk maar één de beste zijn.

Tien jaar later staat het coach Arjen Laar nog altijd helder voor de geest ‘hoe die leipmiegel de zaal toespraak’. Trainer van de rapper aanvaller is hij niet lang geweest. Slechts één seizoen. Maar tot op de dag van vandaag denkt hij met weemoed aan die periode terug.

‘Wat ik heel bijzonder vond, is dat we vijf jaar geleden een reünie van deze lichting hebben gehad. Die dag speelden we op Ring Pass een wedstrijdje tegen Heren 1. De meeste spelers van toen waren al lang uitgewaaierd naar andere clubs. Toch was het afgeladen vol. Mensen wilden die geweldige lichting van 2010 nog één keer zien. Zoveel indruk hebben die gasten toentertijd gemaakt. We hadden ook een fantastisch team. Met keeper Derk Meijer (nu Rotterdam). Met Ruben Versteeg (KZ). Met Cédric de Gier (hdm). Met Wisse Schapers (KZ). Die spelen nu allemaal Hoofdklasse. Maar er kon er natuurlijk maar één de beste zijn. De beste was Thijs.’

(Thijs van Dam geeft op 13-jarige leeftijd een radio-interview)

Onder alle omstandigheden neemt hij zijn ploeg op speeltouw. Of het nou in een finale is, of in een tent met een boze boer met een riek achter hen aan.

Laar herinnert zich een trainingskamp in Wageningen. Het was de tijd dat Van Dam tijdens trainingskampen nog niet in luxe hotels overnachtte, zoals nu met het Nederlands elftal, maar nog gewoon werd geacht op een boerderij te slapen in een buiten vlug opzette tent. Toch vermaakten de jochies zich prima. Ze hadden het zelfs zo erg naar hun zin dat ze ’s avonds laat vanuit hun tent nog steeds lawaai maakten. Tot ergernis van de boer. Die sprong woest over een hek, ging met een riek in zijn hand naast de tent staan en brulde op standje luchtalarm:

‘EN NU STIL ZIJN! JULLIE ZAKKEN HOOI!’

Laar: ‘Niemand van die gasten durfde iets terug te zeggen. Allemaal zaten ze bibberend van angst in die tent. Op een gegeven moment antwoordde Thijs toen, met trillende stem: ‘Oké meneer, we gaan slapen.’ Als aanvoerder voelde hij aan dat hij degene was die toen iets moest zeggen. Dat is typisch Thijs. Onder alle omstandigheden neemt hij zijn ploeg op speeltouw. Of het nou in een finale is, of in een tent met een boze boer met een riek achter hen aan.’

Coach Arjen Laar tijdens de NK-finale op het veld. Foto: Willem Vernes

Niet alleen in de zaal, maar ook op het veld haalde Ring Pass JC1 de NK-finale

De oud-trainer van Ring Pass Dames 1 herinnert zich ook de NK-finale (veld) tegen Pinoké. Vlak voor de wedstrijd begon het te stortregenen. De plek waar het na een jaar zwoegen moest gebeuren, de landstitel binnenslepen, leek eerder op een zwembad dan op een waterveld. Keer op keer werd de finale voor korte tijd uitgesteld. Totdat er anderhalf uur verstreken was en het beginsignaal eindelijk klonk.

‘Omdat het wachten zó lang had geduurd, moesten sommige spelers aan het begin van de wedstrijd nog warm draaien. Thijs niet. Vanaf de eerste minuut liet hij zijn klasse zien. Liet hij zich zakken uit de spits en straalde hij uit: geef de bal maar aan mij. Hij loste het wel even op’, vertelt Laar. ‘Thijs heeft die finale naar zijn hand gezet. Ik geloof dat hij twee of drie goals heeft gemaakt. Vroeg in de wedstrijd al. We stonden op een gegeven moment zo ver voor, met 4-0, dat ik een deel van de tweede helft met mijn armen over elkaar kalmpjes langs de kant heb gestaan. Er was geen vuiltje aan de lucht.’

Thijs van Dam viert het winnen van de NK-finale. Foto: Willem Vernes

Van het gigantische feest dat vervolgens uitbrak – ook Meisjes C1 was landskampioen geworden – zijn een hoop foto’s gemaakt. Eén van de mooiste foto’s vindt Laar degene hierboven. Daarop is te zien hoe Van Dam in de armen valt van ploeggenoot Frank Korthout.

‘Dit vind ik zo’n typerende foto. Links zie je Frankie. Hij heeft duidelijk plezier, dat is de basis van alles. Maar rechts staat Thijs. Hij straalt heel iets anders uit. Een soort verbetenheid van de beste te willen zijn. Je ziet in zijn ogen de ontlading voor het feit dat het ze het geflikt hadden. Het is Thijs ten voeten uit. Hij wil altijd de beste zijn. Maar hij is ook een teamplayer. Dat vertelt deze foto ook. Broederlijk legt hij zijn arm om Frankie heen.’

Na zijn speech in de zaal neemt Thijs van Dam ook na de gewonnen finale op het veld de microfoon ter hand. Foto: Willem Vernes

In de jeugd had Thijs al het inzicht, de technische skills en de enorme versnelling die zijn spel nu zo typeren

De NK-finale blijkt uiteindelijk de laatste wedstrijd te zijn die Van Dam in het shirt van Ring Pass heeft gespeeld. Hij verruilde zijn jeugdliefde voor Rotterdam, waar hij nu in Heren 1 speelt.

‘In de jeugd had Thijs al het inzicht, de technische skills en de enorme versnelling die zijn spel nu zo typeren. Omdat hij zo verschrikkelijk goed was, was het logisch dat hij naar een topclub ging. Voor Ring Pass was dat jammer, maar we gunden het hem allemaal van harte.’

Lees ook

• De gouden generatie van MEP met Schuurman, Galema en Bovendeert