De groei van Tjep Hoedemakers: van stand-in tot echte olympiër

Drie jaar geleden mocht Tjep Hoedemakers al eventjes proeven aan de Olympische Spelen. Als stand-in van de met hamstringklachten kampende reserve Roel Bovendeert vloog de 24-jarige aanvaller van Rotterdam naar Tokio om vervolgens vlak voor de start van het toernooi weer naar huis te vliegen. In Parijs behoort Hoedemakers tot de selectie van bondscoach Jeroen Delmée, die zaterdag de jacht op olympisch goud begint tegen Zuid-Afrika (12.45 uur).

‘In alles wat ik heb gedaan ben ik een stuk professioneler geworden. Hockey vind ik leuk, maar ik vond andere dingen, zoals het studentenleven, ook belangrijk. Toen ik bij het Nederlands team aansloot, besefte ik dat Oranje haalbaar was. Ik dacht bij mezelf: ik wil hier wel dingen voor opgeven.

‘Hockey is op de eerste plaats gaan staan in alles wat ik doe. Het afgelopen jaar heb ik een keer alcohol gedronken. Ik zie mijn vrienden een stuk minder. Mijn studie vond ik altijd belangrijk. Dat heb ik een tijdje stilgelegd en nu doe ik parttime nog iets aan mijn studie. Nu ik naar Parijs ga, is dit het mij volledig waard geweest. Een beloning voor alle dingen die ik heb moeten laten. Alles waar ik de afgelopen drie jaar heel hard voor heb gewerkt, betaalt zich uit.

‘In vergelijking met drie jaar geleden ben ik fysiek een stuk fitter. Ik ben een paar kilo afgevallen en sterker geworden. Ook in alle stappen mentaal daar omheen. Vroeger ging ik met Rotterdam op zondag een potje spelen. Nu merk ik dat er heel veel meer bij komt kijken. Ik ben nu veel meer bezig met voeding en in de ochtend ga ik naar de gym om mezelf aan te zetten. Ik merk dat ik dan er veel meer bij ben met mijn hoofd.

Tjep Hoedemakers in actie tijdens de tweede en laatste uitzwaaiwedstrijd in Zwolle tegen India. Foto: Willem Vernes

Vooruitgang op technisch vlak

‘Onder begeleiding van Jeroen Delmée en Eric Verboom ben ik op technisch gebied vooruitgegaan. Vroeger sprongen de aannames nog wel dertig meter van mijn stick. Langzaamaan merk ik dat ik beter word. Er zitten ook heel veel uren in. Bij Rotterdam trainde ik drie, vier keer per week. Nu sta ik acht, negen keer op het veld en drie keer per week in de gym. Omdat je zoveel op het veld staat, gaan de stappen bijna vanzelf.

‘Ik wist dat ik kans maakte op de Spelen, maar ook kans had om af te vallen. Ik heb best een rommelig jaar gehad. Ik miste vorig jaar zomer het EK, terwijl de jongens goud pakten. Ik kwam terug en raakte weer geblesseerd. In de Pro League heb ik in India en Argentinië maar vier van de twaalf wedstrijden gespeeld. Ook weer door kleine blessures.

‘De tweede seizoenshelft heb ik bij Rotterdam goed gespeeld. Dat gaf vertrouwen, maar je gaat ook veel nadenken. Ik heb maar vier wedstrijden voor Oranje gespeeld. Zij pakken EK-goud zonder dat ik erbij ben. Dan maak je jezelf een beetje gek. Mentaal gezien is dat af en toe een uitdaging.

Bewustwording

‘Door de blessures ben ik bewuster van alles geworden. Ik haalde alle nationale selecties, maar je traint ook zo veel en bent ook zo vaak weg dat het een soort van sleur wordt. Als er dan een toernooi wordt gespeeld, waar jij niet bij bent dan besef eigenlijk pas hoe mooi het is om een toernooi te spelen, om voor het Nederlands team uit te komen en dit allemaal te doen. Dat geeft nog meer motivatie om nog meer te geven.

Tjep Hoedemakers deelt handtekeningen uit na afloop van de Pro League-wedstrijd tegen België in Utrecht. Foto: Willem Vernes

‘Voor mijn gevoel geniet ik nu ook meer van, omdat ik weet hoe het is om aan de andere kant te staan. Als je meer geniet, lekker je ding doet en beter in je vel zit dan komt het allemaal vanzelf. Als dingen uit intuïtie gebeuren, speel ik beter. Ik heb dat in het tweede deel van het jaar ervaren.

‘Het selectiemoment vond ik retespannend, zeker omdat ik niet helemaal een seizoen had gedraaid zoals ik dat voor ogen had. Voor mijn eindexamenuitslag was ik een stuk geruster, omdat ik dát meer in de hand had. Mijn vriendin was thuis, maar ik vond het fijn om in mijn eentje op mijn kamer te zitten. Ik had mijn telefoon uitgezet zodat ik geen appjes of iets zou krijgen en heb mijn laptop gepakt. Om vijf uur kregen we de mail, dus ik zat om één voor vijf de mailbox te refreshen. Toen ik de mail kreeg, ben ik meteen naar beneden gaan scrollen om te zien of mijn naam erbij stond. Nadat ik mijn naam had gezien, heb ik heel hard geschreeuwd. Ik sprintte naar beneden en sprong mijn vriendin in de armen. Pas tien minuten daarna ben ik gaan kijken wie er überhaupt in de selectie zat.

‘Drie jaar geleden kreeg ik in Tokio een mini-voorproefje van de Spelen. Het was heel gek hoe dat is gelopen. Ik was totaal niet in beeld voor Oranje. Ik had wel eens bij een trainingsgroep gezeten, maar ik had mijn debuut nog niet gemaakt. Het was ook heel gek vanwege corona. Ik heb het olympisch dorp niet gezien, want ik mocht daar niet in. Ik had geen accreditatie en heb niks van de stad gezien. Ik mocht niet eens op het trainingsveld komen. Het was ongelooflijk vet om in Tokio te zijn, maar het was pure bonus. Ik had niet per se de gedachte dat ik over drie jaar zelf op de Spelen zou staan. Het is dan wel vet dat ik in drie jaar de stappen heb kunnen zetten en nu er zelf sta.

‘Als je naar de Spelen gaat, moet je ook wel uitspreken dat je voor goud gaat. Anders heb je ook niet heel veel te zoeken om voor die eerste plek te strijden.’

Tjep Hoedemakers, Justen Blok, Jip Janssen, Thijs van Dam en Duco Telgenkamp op de foto met de Spaanse toptennisser Rafael Nadal. Foto: Tjep Hoedemakers