Populaire supertalent Jorrit Croon heeft geleerd nee te zeggen

‘Ik dacht na de Olympische Spelen: ik trek ‘m even door. Dat viel toch een beetje tegen. Ik was uit balans. Ik was de eerste seizoenshelft niet de Jorrit die ik kan zijn’, vertelt HGC-talent Jorrit Croon (18), die na een turbulent jaar en zijn eerste vakantie in twee jaar tijd weer helemaal fris is.

Met Pasen zat de Leiderdorper samen met z’n vriendin in het Spaanse kustplaatsje Calonge. Hij had het hard nodig. ‘Ik was blij dat ik even weg was en nergens aan hoefde te denken. Sinds 2015 ben ik niet meer op vakantie geweest, zelfs niet een paar dagen. Of klinkt dat verwend? Sommige mensen kunnen helemaal niet op vakantie’,  zegt Croon op karakteristieke wijze. Altijd makkelijk pratend, maar ook altijd aan de ander denkend.

In het leven van Croon draaide altijd al veel om hockey – zijn beide ouders hockeyden op HGC en zijn zusjes spelen bij Alecto in Leiderdorp. Vanaf 2016 werd dat met de selectie voor de trainingsstage naar Brazilië en Argentinië fulltime. Opeens zat hij bij het ‘Grote Oranje’ en ging hij als jongste hockeyolympiër (17) ooit mee naar de Spelen in Rio. Hij scoorde twee keer en maakte een hele goede indruk, ondanks de teleurstellende vierde plaats. Opeens was hij een ster in het hockey. Toen hij toen thuis kwam wilde hij meteen weer dóórgaan. Begrijpelijk, want als het over hockey gaat beginnen de ogen van de aanvallende middenvelder altijd spontaan te stralen. Toch kwam hij zichzelf flink tegen in dit postolympische jaar.

‘Eerst kon het allemaal niet stuk en ging alles me voor de wind. Ik ben van nul naar honderd gegaan in een jaar tijd, zonder dat ik daar feeling mee had. Toen ik terugkwam van de Olympische Spelen wilde ik niet rustig aan doen, maar gas bijgeven en laten zien hoe goed ik was. Dat viel toch een beetje tegen’, vertelt Croon, die na Rio even de vorm miste waarmee hij zo sensationeel in Oranje belandde.

Jorrit Croon scoort tijdens de Olympische Spelen de 1-0 in de wedstrijd om het brons tegen Duitsland. Foto: David Rogers/Getty Images.

‘Er werd anders naar me gekeken. Dat vond ik moeilijk’

‘Rio heeft toch een enorme impact gehad. Het was een mooie, maar heftige ervaring. Niemand had me verteld dat ik na Rio even rustig aan moest doen om alles te verwerken. Alles wat ik deed ging steeds een stapje moeilijker voor me. Er kwamen veel nieuwe dingen op me af. Er werd ook anders naar me gekeken. Dat vond ik moeilijk.’

De media waren al eerder bovenop de jeugdige hockeysensatie gesprongen. Sponsoren vonden hem interessant. En hij zei vooral ja, als hij lintjes door mocht knippen. De opening van het ziekenhuis in Den Haag. De Nationale Sportweek in Leiderdorp. ‘Ik vond dat ook leuk om te doen. Het was alleen raar dat niemand me een half jaar daarvoor kende en toen opeens wel. Opeens werd ik overal geïntroduceerd als Jorrit Croon, olympisch sporter en Rio-ganger.’ De middenvelder van HGC – aanvaller bij Oranje – ging in die periode op zoek naar een goed ritme.

‘Ik hoefde een half jaar daarvoor nergens over na te denken. Het was elke dag ontbijten, trainen, rusten, lunchen, bespreking. Elke dag hetzelfde. Tijdens de Spelen zaten we al helemaal in een bubbel. Dan krijg je niets mee van de rest van de wereld. Als dat klaar is, wordt die bubbel lek geprikt. Ik had iets totaal anders meegemaakt dan de mensen op mijn studie. Ik moest echt weer aanhaken met ze. Ik had ook even geen lekker ritme. Ik had toen moeten uitrusten. Maar omdat ik alles zo leuk vond bleef ik maar doorgaan. Ik was een beetje uit balans en hockeyde minder lekker.’

Jorrit Croon viert zijn treffer op het WK in India met Jong Oranje met teamgenoten Steijn van Heijningen en Terrance Pieters. Foto: Koen Suyk

Ook bij Jong Oranje de jongste

Ondanks alles twijfelde hij niet om mee te gaan naar India, om het WK met Jong Oranje te spelen, waar het team teleurstellend zevende werd. Hij vond het bijzonder om weer eens met leeftijdsgenoten te spelen. En zelfs bij Jong Oranje was hij – ongelofelijk genoeg – alsnog de jongste speler.

Ondertussen sprak hij veel met familie, vrienden en zijn clubcoach Jan Jorn van ’t Land, om alles weer op een rijtje te krijgen. Van ’t Land raadde hem aan om iemand te zoeken die hem kon ondersteunen met alle wat er op hem af kwam. Dat werd Luit Italianer van het bedrijf Fanbased van oud-internationals Rogier Hofman en Tim Jenniskens. Italianer regelt nu de agenda van Croon en behandelt verzoeken. Croon heeft minimaal twee keer per week contact met zijn vertrouwenspersoon cq zaakwaarnemer, met wie hij over alles praat behalve hockey. Hij heeft nu meer rust in z’n hoofd en na het meest waanzinnige maar ook vermoeiendste hockeyjaar uit z’n leven, sprankelt hij weer op de velden van HGC in Wassenaar.

Jorrit Croon doet een panna bij een speler van Almere. Foto: Koen Suyk

‘Ik ben er nu weer helemaal bij’

‘Met Luit heb ik in een korte tijd een hele goede band opgebouwd. Door de ervaring van het afgelopen jaar ben ik weer een stuk wijzer geworden. Omdat ik alles zo leuk vind pak ik alles aan. Maar ik moet soms iets rustiger aan doen. Dat is meer in balans. Ik heb nu een vast ritme. Als we met Oranje trainen ben ik maandag en dinsdag op Papendal. Dan meestal woensdag naar school. Donderdag met HGC trainen. Vrijdagochtend sportschool. Vrijdagmiddag trainen. Zaterdag bij m’n zusjes kijken op Alecto en zondag zelf spelen. Ik weet nu wanneer ik het drukker en rustiger kan hebben. Ik ben er achter gekomen hoe ik mijn tijd zelf kan indelen. Die hele mix, die balans in m’n leven, daar ben ik het afgelopen half jaar achtergekomen. Dat is een proces. Het is niet dat je met je vingers knipt en dat het er dan is. Maar ik ben er nu weer helemaal bij.’