Hidde en Kjell Plantenga: zelfs met hun zware blessure identiek

Wie het huis van de familie Plantenga binnenstapt, zou welhaast denken dat opoe en omoe onlangs zijn ingetrokken. Twee scootmobielen blokkeren pontificaal de ingang, maar niets is minder waar. Het is de talentvolle tweeling Hidde en Kjell Plantenga, zeventien jaar en in de bloei van hun leven, die sinds een aantal weken Utrecht en omstreken onveilig maakt met deze elektrisch aangedreven rolstoelen.

En dat als gevolg van een bizarre situatie: ze scheurden allebei onlangs hun voorste kruisband af. Toeval of zit het in de genen?

Een topseizoen, totdat…

Hidde en Kjell Plantenga zijn niet alleen een eeneiige tweeling, ook hockeyend lopen hun paden vrijwel parallel. Al van jongs zijn ze elkaars teamgenoten bij Voordaan – niet toevallig de club waar hun ouders elkaar ontmoet hebben. Beiden doorliepen de Nederlandse jeugdteams. Allebei maakten ze dit seizoen hun debuut voor heren 1.

Hidde Plantenga is de Duitse speler Frederik Nystroem te snel af tijdens het EK U18 in Valencia afgelopen zomer. Foto: Willem Vernes

Dit jaar, hun laatste in de jeugd, voorspelde niets dan goeds voor de jongens. Voor de tweede keer op rij haalde Voordaan JA1 de landelijke competitie. Speelminuten maken in het eerste zou, naast meetrainen, eerder regel dan uitzondering zijn. En als klap op de vuurpijl heeft het Nederlands U18 een 5- en 6-Nations in Ierland en Duitsland op het programma staan. Een mooie afsluiter van hun laatste jaar in de jeugd is bijna niet denkbaar.

Toen ging het mis.

‘Op een donderdagavond begin oktober speelden we een Gold Cup-wedstrijd tegen Schaerweijde’, blikt Kjell terug. ‘Een rivaal in de reguliere competitie (Schaerweijde staat nu eerste, Voordaan derde in de Promotieklasse, red.). Wij mochten allebei meedoen met heren 1. In het laatste kwart stonden we al op magische wijze met 5-2 voor. Tijdens een verdedigende actie zette ik een misstap met mijn rechterbeen. Mijn lichaam liep door, mijn been bleef staan.’

‘Ik hoorde een knakje. Alsof ik iets had overstrekt. Aan de kant zei de fysio: Wacht morgen even af. Kijk of het dan gezwollen of pijnlijk is. De dag erna zag ik weinig bijzonders. Ik voelde me ook prima, leek alles te kunnen en deed gewoon mee met shuttletesten en andere trainingen.’

Bijna een jaar revalideren

‘Ruim een week later was ik opnieuw bij de fysio. Er kwam een stage naar België aan. Hij vertrouwde het niet helemaal en haalde er een sportarts bij. Zijn conclusie? Laat toch maar een MRI-scan maken; ik denk dat de voorste kruisband doorgescheurd is. Mijn eerste vraag was hoe lang het zou duren als ik daarvan moest herstellen. Negen tot twaalf maanden, was zijn antwoord…’

Kjell Plantenga in actie voor het Nederlands team U18 in de tijd dat er nog geen vuiltje aan de lucht was. Foto: Willem Vernes

‘Ik had geluk. Pap is SEH-arts en daardoor kon ik snel terecht. De sportarts bleek gelijk te hebben. Ik twijfelde geen seconde of ik me zou laten opereren. Rijden zonder gordel is ook vragen om ongelukken. Liever nu goed herstellen dan later met de gebakken peren te zitten. Ik had nog een toetsweek en ging daarna onder het mes.’

Nog een Plantenga in de lappenmand

Hidde moet het intussen op het veld voor het eerst sinds jaren zonder zijn broer doen. ‘Dat was wel irritant en had invloed op mijn eigen prestatie’, vertelt Hidde. ‘Ik ben er zo aan gewend om met hem te spelen. Ik moest echt even mijn draai vinden.’

Zonder Kjell, maar mét Hidde sprokkelt Voordaan de nodige puntjes binnen in de landelijke competitie. Dan slaat op eind november ook voor Hidde het noodlot toe. ‘In het derde kwart tegen Bloemendaal maakte ik een rare beweging in de lucht. Ik hoorde een knak in mijn rechterknie, net als bij Kjell. Ik kon meteen niets meer.’

Hidde Plantenga raakt geblesseerd tijdens een vliegende actie tegen Bloemendaal JA1. Foto: Sylvia Tigchelhoff

Hidde laat eveneens een MRI-scan maken. Hij hoopt nog dat hij er maximaal een halfjaar uit ligt, maar die hoop verdampt snel als hij de diagnose te horen krijgt. ‘Mijn voorste kruisband bleek bijna volledig doorgescheurd. Ik kon de rest van het seizoen dus ook op mijn buik schrijven. Toen ik dat besefte, heb ik wel wat traantjes gelaten.’

Net als zijn broer krijgt Hidde een nieuwe kruisband, bestaande uit een stukje van zijn eigen hamstring. En dan kan voor hem eveneens het revalidatieproces beginnen – met zes weken ‘achterstand’ op Kjell. Met elkaar concurreren om wie het snelst herstelt, is ons ten strengste afgeraden door de artsen en fysio’s. We mogen elkaar alleen stimuleren en motiveren. Dat is best lastig af en toe. Het liefst maken we overal een wedstrijdje van.’

Wedstrijdje optrekken

Als Kjell op een dag ziet dat een vriendje, die ook een afgescheurde kruisband heeft, met een scootmobiel aan komt zetten, licht hij op. ‘Ik zei: Pap en Mam, zo’n scootmobiel wil ik ook wel hebben. Puur omdat ik niet zo afhankelijk van jullie wil zijn. Kijk, brengen naar school om acht uur ‘s ochtends gaat nog wel. Maar mij midden op de dag ophalen, drie keer per week naar de fysio brengen, om daar ook nog eens twee uur te wachten. Dat is geen doen.’

‘Via de zorgverzekering bleek alles verhuurd. Mam heeft toen een advertentie op Marktplaats gezet. Binnen no-time kwam er een reactie en konden we de scootmobiel ophalen. Hij zei dat hij er meer had staan. Dus toen Hidde ook plat lag, hoefden we alleen maar een belletje te geven en hadden we nog zo’n ding in huis.’

Hidde en Kjell Plantenga gingen de afgelopen weken per scootmobiel op pad.

Zo scheurden er de afgelopen weken twee pubers door Utrecht. ‘Handig is het zeker, maar je wordt wel nagekeken. Het ziet er ook een beetje lullig uit. Met krukken tussen de benen en een dekentje en veel te grote handschoenen tegen de kou. Op school wil iedereen erop zitten en vinden ze het vet. Dat is leuk voor even, maar niet te hele tijd. Toch is het prettig om nu mobieler te zijn’, vindt Hidde.

‘En een wedstrijdje optrekken is wel leuk’, vult Kjell aan. ‘Af en toe gaan er wat dingetjes stuk, omdat we net iets te hard rijden. Dat laten we de verhuurder maar niet horen.’

Toeval of genen?

Eén van de uitjes die de broers per scootmobiel maakten, was het bezoeken van hun teamgenootjes van Voordaan JA1. ‘Dat was wel het geluksmomentje van de week,’ stelt Hidde. ‘Mochten wij de wissels bijhouden. Buiten het hockey om zien we de jongens ook vaak. Het zijn allemaal vrienden.’

‘Van heren 1 kregen we een fruitmand en van de coaches van het Nederlands (Stefan Duyf en Ivar Knötschke, red.) een trainingsshirt met lieve berichtjes. Aan aandacht zeker geen gebrek’, meent Kjell. ‘En iedereen is bereid ons te helpen. Van trainen op een stukje veld tot de sponsor die aangaf: Laat maar weten als je iets nodig hebt, dan sturen we het gelijk op. Hartstikke lief natuurlijk.’

Ook via sociale media krijgen Hidde (links) en Kjell Plantenga steun van hun teamgenoten.

Lief of niet, intussen zitten Hidde en Kjell Plantenga voorlopig aan de kant. Een tweeling, met allebei een gescheurde voorste kruisband in de rechterknie binnen nog geen twee maanden – dat is toch bijna geen toeval meer te noemen? ‘Het begrip tweeling wordt wel heel letterlijk genomen’, vindt ook Kjell. ‘Zelfs de littekens van de hechtingen zijn hetzelfde. Het enige positieve hieraan is dat we samen kunnen revalideren.’

Daarbij hebben ze misschien nog wat aan hun vader. Ook hij scheurde tijdens een hockeywedstrijd – hoe kan het ook anders – ooit eens zijn rechter voorste kruisband. ‘Het lijkt er toch wel op dat het genetisch is. Ons zusje zit in Voordaan MB1. Ze is best een beetje bang dat zij de volgende is.’

Hoe nu verder?

De broers analyseren en reflecteren als volwassen topsporters op wat hen de afgelopen maanden overkomen is, maar tegelijkertijd weten ze ook dat hen nog een lange periode van revalideren te wachten staat. Een periode met vallen en opstaan, waarin de bezoekjes aan fysiotherapeuten bijna meer tijd in beslag neemt dan de trainingstijd van hun teamgenootjes. En dan?

Kjell en Hidde Plantenga zitten voorlopig op de bank.

‘We hebben geluk dat we bij Voordaan heren 1 op de lijst voor volgend seizoen staan. Welke club wil anders twee jonge spelers selecteren die er zo lang uit gelegen hebben? Het zou mooi zijn als we aan het begin van het komende seizoen mogen meetrainen. Misschien af en toe meespelen met heren 2. En dan langzaam de stap maken naar wedstrijden met heren 1’, denkt Kjell vooruit.

Wéér hetzelfde pad

Vader Niels schuift ook nog even aan. ‘Ik vind het wel zwaar voor Hidde. Kjell zat als ‘nuldejaars’ al in het district, Hidde kwam er als eerstejaars bij. Ook bij het Nederlands was Kjell al heel vroeg geselecteerd, Hidde pas later. Voor het EK in Valencia afgelopen zomer gold hetzelfde. Nu kon Hidde eindelijk floreren en pakte hij zijn moment. En nu volgt hij wéér het pad van zijn broer.’

Voordaan JA1 in de tijd dat Hidde (voor in het midden) nog wel kon spelen, maar Kjell (voor, tweede van links) al moest toekijken. Bron: Instagram Voordaan JA1

Eén voordeel: ook binnenshuis kunnen de broers nu samen optrekken. Nou ja, voordeel? ‘Van vijf keer in de week op het veld hockeyen, gingen ze naar niks. Die energie moet er toch uit, dus ze staan hier regelmatig met krukken te zwaaien tegenover elkaar.’

Kjell kan inmiddels weer zonder krukken lopen. Hidde is voorlopig nog aan zijn scootmobiel, rolstoel en krukken gebonden. Hidde ziet er nog wel het positieve van in: ‘Kan ik Kjell lekker alles voor mij laten doen.’

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door hockey.nl (@hockeynl)