SCHC’er Sweering genoot in Duitsland: ‘Tribunes zaten vol’

Zaalhockey zit Max Sweering in het bloed. Op het veld is hij niet de meest opvallende speler, maar in de zaal verandert hij in een ware baltovenaar. Hij koos er dit seizoen voor om in Duitsland competitie te spelen met Krefeld. Maar de aanvaller pikte zaterdag ook nog even twee potjes van zijn veldclub SCHC mee.

Al in november had SCHC Sweering op de spelerslijst gezet. ‘Dat was met vooruitziende blik inderdaad’, zegt de in Duitsland geboren en getogen speler. ‘Voor als ik met mijn team in Duitse zaalcompetitie voortijdig uitgeschakeld zou zijn. De nacompetitie had ik niet mogen spelen. Daarvoor moet je ten minste vijftig procent van de wedstrijden hebben meegedaan. Maar dit mocht dus wel.’

Vroegtijdige uitschakeling

SCHC kon blij zijn met de vroegtijdige terugkeer van Sweering. De bescheiden spits viel meteen op tegen Bloemendaal. Hij zette de lijnen uit, bediende zijn teamgenoten met schitterende steekpassjes en wist meerdere malen het net te vinden. Mede dankzij zijn inbreng handhaafde de Bilthovense ploeg zich op het hoogste zaalniveau.

Foto: Willem Vernes

Het zaalseizoen liep anders dan Sweering hoopte. Niet alleen vervielen alle toernooien die hij met het Nederlands zaalteam zou spelen, ook plaatste hij zich met Krefeld niet voor de kwartfinales van de play-offs. ‘Dat is jammer inderdaad’, beaamt Sweering. ‘In Duitsland vindt er in vier regio’s een competitie tussen zes teams plaats. De bovenste plekken geven recht op een plaats in de kwartfinales. Het was natuurlijk mooi geweest om daarbij te zitten.’

Verschillen tussen Nederlandse en Duitse zaalbeleving

Ondanks deze teleurstellingen kijkt de zaalinternational met plezier terug op de afgelopen maanden. ‘Alleen al de wijze waarop een wedstrijd in Duitsland wordt aangevlogen, is niet te vergelijken met hoe dat in Nederland gaat. Hier mag je zeven minuten voor de wedstrijd het veld op en mag je nog twee ballen op en neer spelen. Daar kan je al een uur van tevoren inspelen. Bovendien zaten de tribunes daar vol publiek. Zo’n lege hal in Nederland geeft een stuk minder sfeer.’

Los van de ambiance is Sweering vol lof over het niveau in de Bundesliga. ‘Iedereen heeft van jongs af aan gezaalhockeyd en daardoor een bijna perfecte basistechniek ontwikkeld. Ook weet iedereen wat die moet doen op welke positie. Hier kom je er nog wel eens mee weg als je niet steeds in systemen speelt. Daar wordt dat gelijk afgestraft.’

Max Sweering en Timo Goor tijdens de halve finale van het EK zaalhockey in 2020. Foto: Willem Vernes

Terug naar zijn roots

Sweering was niet de enige internationale speler in de Duitse competitie. ‘Er zijn genoeg teams die versterking zoeken en vinden. Niet alleen uit Nederland, maar ook uit Polen en Tsjechië bijvoorbeeld. Ik koos zelf voor Krefeld, omdat ik al een aantal jongens en de coach uit dat team kende. En mijn ouders wonen in de buurt. Die kwamen bijna elke wedstrijd kijken, erg leuk. Dat ben ik in Nederland niet gewend.’

Logeren bij zijn ouders was voor Sweering niet nodig de afgelopen periode. ‘Ik kreeg een appartement. Dat soort randvoorwaarden wilde ik wel afdingen. Anders zou ik wel heel veel reisuren maken.’ Niettemin zat de spits de afgelopen maanden geregeld in de auto. ‘Met het Nederlands zaalteam hadden we een vol trainingsprogramma. Dat was niet te combineren met de trainingen van Krefeld.’

Max Sweering in gesprek met bondscoach Marieke Dijkstra Foto: Willem Vernes

Dromen over Duitse play-offs

Hoewel de Bilthovense ploeg zich dus, mede dankzij Sweerings inbreng, handhaafde in de Hoofdklasse, blijft zijn Duitse hockeydroom levend. ‘Ik heb nog geen concrete ideeën, maar dit was een mooie ervaring die naar meer smaakt. Ik zou het fantastisch vinden om een keer de final four te halen in Duitsland. Qua beleving is die vergelijkbaar met de play-offs in de Nederlandse veldcompetitie. Ik zie de volle tribunes nu al voor me.’