Na bomvolle winter wil HDM-goalie Van Walstijn zijn plekje terugveroveren

Joey van Walstijn kan het nog bijna niet geloven. De keeper was met HDM heel dicht bij een unieke prestatie. Zondag verloren de Hagenaars in Wenen de Europacup Indoor-finale van het Hamburgse Harvestehuder (6-6, na shoot-outs). Het was het einde van een bizarre winter voor de doelman, die op het veld in de eerste seizoenshelft de concurrentiestrijd verloor. 

Het is maandag, aan het eind van de middag. Van Walstijn rijdt met zijn ouders en vrouw op de Oostenrijkse snelweg. De bestemming is Salzburg. ‘Ik heb nog geen enkel moment teruggekeken’, zegt de doelman. ‘Dat is niet uit principe. Bovendien zitten de beelden nog wel in mijn hoofd. Die film heb ik al wel honderd keer afgespeeld. Constant met dezelfde vraag. Wat als…?’

‘Wat als ik bij een goal van Haverstehuder net wat langer had gewacht? Wat als we die ene kans op de 7-6 wel hadden gemaakt? Wat als ik bij de eerste shoot-out net iets lager had gezeten? En bij de laatste de hoek net wat kleiner had gemaakt? Dat soort vragen dus.’

Na afloop van de verloren finale hield de keeper het niet droog. Dat komt door een gevoel van verdriet en onmacht. ‘Niet arrogant bedoeld: maar ik ben gewoon goed in shoot-outs. Ik weet dat ik daarin een meerwaarde kan zijn voor mijn team. Dan stel je jezelf een beetje teleur, wanneer je er geen een stopt. Ook al waren ze perfect genomen. Ik had het zo graag beter gedaan voor de jongens. Dat gevoel deed pijn.’

De tranen bij Van Walstijn, rechts naast teamgenoot Sander Groenheijde. Foto: Worldsportpics/Frank Uijlenbroek

Van Oman, via het NK, naar Wenen

HDM haalde al eens eerder – in 2012 – de Europese zaalfinale. Maar toen werd er ruim (7-3) verloren van Der Club an der Alster, eveneens uit Hamburg. ‘Dit was uniek. Ik speel al tien jaar met HDM in de zaal. Maar we hebben nog nooit zo’n hoog niveau gehaald. We waren evengoed als de wereldtop. Want ja, dat zijn die gasten van Harvestehuder.’ 

‘Dat kwam allemaal doordat we vijf dagen lang alles op het zaalhockey hebben gezet. We speelden samen en waren volwassen. Lieten ons een keertje niet afleiden door tegenstanders, scheidsrechters of randzaken, want daar gaat het weleens mis voor ons.’ Hij kopt de voorzet zelf binnen. ‘Inderdaad, ook tegen Voordaan in de halve finale van het NK. Het liep niet, we raakten gefrustreerd en daardoor kwamen we helemaal niet meer in ons spel.’

In Salzburg mag Van Walstijn bijkomen van een bijzondere winter, waarin hij ook nog in Oman het WK Hockey5s speelde – en won. Net als op de Europacup werd de goalie daar uitgeroepen tot beste keeper. ‘Het was veel en bizar. Maar ik ben heel blij dat ik het zo gedaan heb. Ik moest soms wel even kijken of ik de goede schoenen of mijn zaalhoesjes meehad. Er waren dagen dat ik zowel in de zaal als met de 5s trainde. Twee dagen nadat ik terug was uit Oman, stond ik de halve finale op het NK te keepen. Ongelooflijk dat het allemaal zo in elkaar paste.’

Weer eens prijs, ditmaal voor beste keeper op het WK Hockey5s. Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo

Tweede keus: klote in het kwadraat

Hij vond het heerlijk, die hectiek. De adrenaline, de prijzen en ook de speelminuten. Want die kreeg Van Walstijn niet op het veld. De doelman die zeven jaar eerste keus was, moest bij de hoofdklasser genoegen nemen met een reserverol achter Luis Beckmann, de Duitser die overkwam van Cartouche. Het was een gigantische klap voor het kind van de club, die al twee keer met HDM promoveerde.

‘Je wil niet weten wat dat met een mens doet’, klinkt het eerlijk. ‘Het is klote in het kwadraat als je je plekje kwijt bent. Er opeens niet meer staat, bij het team waarmee je alles hebt meegemaakt. Ik heb er natuurlijk weleens doorheen gezeten in de eerste maanden van het seizoen. Je gaat je vanalles afvragen. Ben ik nog wel goed genoeg? Kan ik het echt nog wel?’

Er breekt een lach door aan de andere kant van de lijn. ‘De winter heeft mij heel veel vertrouwen gegeven. Het is heel fijn als iemand tegen je zegt dat je het nog steeds kan, dat keepen. Dus daar ben ik mijn wintercoaches heel dankbaar voor. Die individuele prijzen waren voor mij helemaal een bevestiging dat ik toch nog steeds op de goede weg zit. Dus ik durf het nu weer hardop te zeggen. Ja, ik ben goed genoeg. Goed genoeg voor de Hoofdklasse, goed genoeg voor HDM. Met mijn passie, motivatie en positiviteit doe ik er alles aan om weer eerste keeper te worden. En ik geloof echt dat het kan.’

Als hij zondag meedoet bij HDM, wordt z’n eerste oefenwedstrijd meteen een bijzondere. De Haagse formatie speelt dan tegen Bloemendaal, de ploeg van hun zaalhuurling Wiegert Schut. ‘Dat lijkt me een prachtige manier om weer aan het veld te beginnen. Had ik al gezegd dat ik niet kan wachten om het gevecht aan te gaan?’