Verhoeven magische verrassing tijdens bekersprookje Xenios

Uitgerekend met een recordaantal toeschouwers langs de lijn, twee verdedigers van Bloemendaal het bos insturen en vervolgens koelbloedig met haar backhand afronden: boem, 1-0. Ondanks de 1-4 nederlaag in de achtste finales van de Gold Cup zal er in het nieuwe clubhuis van Xenios nog veel worden nagepraat over het doelpunt van Frederique Verhoeven.

‘Ik moest even een stempel drukken’, grapte de hoofdpersoon van de thuisclub – waar ook supporters van Bloemendaal van onder de indruk waren – terwijl ze op de achtergrond werd toegezongen door de spelers van Heren 1. ‘Zeker als spits, als je die kans krijgt. We hadden nooit durven dromen dat we op voorsprong kwamen. En dat ik dan die goal tegen een club uit de Hoofdklasse mag maken, dat is echt top.’ De lach op het gezicht van Verhoeven is na de twintigste minuut niet meer verdwenen, logisch ook, als spits van een Overgangsklasser met zo’n goal tegen Bloemendaal.

Het was al een sprookje op zich, de fusieclub uit Badhoevendorp in het bekertoernooi voor Overgangsklasseteams en hoger. Drie jaar geleden speelde Xenios – ontstaan uit hockeyverenigingen AMHC Sarto en HC Badhoevendorp – nog in de Tweede Klasse.

Toen mocht de ploeg van Jan-Willem van Hall letterlijk dromen van een bezoek uit de Hoofdklasse. Na twee promoties mocht ook Xenios dit jaar deelnemen aan de Gold Cup. In de eerste ronde werd eersteklasser AMVJ (3-5) verslagen en in de tweede ronde won de ploeg van mede-overgangsklasser Alecto (3-2). Donderdagavond kwam ‘het grote’ Bloemendaal in de achtste finales op visite.

Het team van Xenios na de 1-4 nederlaag tegen Bloemendaal. Foto: Koen Suyk

Onwennig

‘De dames zijn wel gespannen’, zei assistent-trainer Willem Sanders nog een halfuur voorafgaand aan de wedstrijd. ‘We hebben echt veel oproepen gedaan, ik verwacht echt heel veel publiek’, vertelde hij ook, terwijl zo’n tien supporters tot dusver de kou hadden getrotseerd. Het was wat onwennig, Xenios in de achtste finales van de Gold Cup.

De hockeyclub deed er alles aan om uit te pakken op het bijzondere complex – met vijf (!) watervelden – aan de Sloterweg in Amsterdam. Posters hingen trots op de deuren in het oude clubhuis en via een weg met fakkels de supporters naar veld twee begeleidt. Daar zagen de supporters die binnendruppelden een afzetting achter het veld, waar straks het nieuwe clubhuis moet komen.

Xenios-coach Jan-Willem van Hall met tactische aanwijzingen. Foto: Koen Suyk

Hoofdklasse-droom

De spelers van Heren 1 stopte hun eigen training om de ploeg vocaal te ondersteunen. Trommels werden uit de kast gehaald, handschoenen werden aangetrokken en de biertjes, warme chocolademelk en Glühwein gingen rond. Binnen een kwartier stond ineens jong en oud langs de kant. Zij aan zij, opgepropt in de hoeken van de aanval van Bloemendaal – te weten wat er te wachten staat.

Zij zagen direct in het eerste kwart het krachtsverschil met de nummer negen van de Hoofdklasse, dat zo goed aan het seizoen was begonnen. De toeschouwers bleven vrolijk vervormde Ajax–liedjes zingen en keken hoopvol toe omdat keepster Stanja van Kerkwijk stand hield.

Bloemendaal-speelster Lilli de Nooijer aan de bal. Op de achtergrond het massaal toegestroomde publiek. Foto: Koen Suyk

In de eerste de beste counterkans van de dappere thuisploeg, aan het begin van het tweede kwart, stuurde aanvoerder Jaimy de Weijer Verhoeven de ruimte in. De 21-jarige spits was los en snelde zich richting de cirkel van Bloemendaal. Onder toeziend oog van de trotse supporters zette ze twee verdedigers uit de Hoofdklasse te kijk met een soepele turn, alsof ze het als jaren deed. ‘Dat is ook wel een beetje zo’, verklaarde Verhoeven na afloop.

Ik dacht, ik ga het hoe dan ook proberen vandaag en kijken hoe dat afloopt Frederique Verhoeven

‘Kijk al die fantastische mensen langs de kant’, ratelde ze aan één stuk door. ‘Iedereen kent elkaar en staat langs de lijn. Mensen gaven mij vooraf al schouderklopjes en zeiden dat ik het nu moest laten zien. Ik heb ik weet niet hoe vaak gehoord dat vandaag de dag zou zijn dat ik het ging doen. Daar wordt je toch super gespannen van, als iedereen naar me toe komt om te vertellen dat ik moet scoren.’

Frederique Verhoeven kort na haar doelpunt. Foto: Koen Suyk

Verhoeven heeft namelijk Hoofdklasse-ambities, zo vertelt ze. ‘Ik droom van de Hoofdklasse. Vroeger ging ik heel vaak, nadat ik had gecoacht, bij Amsterdam en Pinoké Jongens A1 kijken. Het was zo vet hoe zij hockeyden. Ik heb een beetje een obsessie met hockey’, lacht ze.

‘Het is mijn taak om doelpunten te maken, maar ik ben blij het nu ook lukt’, klinkt het bijna cliché, totdat ze haar argument vertelt. ‘Als ik op zondag goals in de competitie maak, vind ik dat tof. Maar dit, tegen een Hoofdklasseclub, dat is toch wel even anders. Ik dacht, ik ga het hoe dan ook proberen vandaag en kijken hoe dat afloopt.’

Trots

Dat liep dus grandioos af. Bloemendaal leek ervan wakker te schudden. Michelle van der Drift versloeg keepster Van Kerkwijk. Al vroeg in de tweede helft pushte Demi Hilterman de 1-2 binnen, waarna in het laatste kwart ook de sterk spelende Pilar Romang en Carmel Bosch op het scoreformulier kwamen.

Carmel Bosch haalt uit voor de 1-4. Foto: Koen Suyk

‘Het is jammer dat tegen het einde het krachtsverschil te groot werd’, zei Verhoeven, die desondanks terugkijkt op een geslaagde avond. ‘Mijn instelling was, ik ga alles geven en laten zien wat ik in huis had. Iedereen had dat. Wij fixen vandaag gewoon dat we het heel lang spannend hebben kunnen houden. Soms valt het dit seizoen nog weleens tegen, maar nu stond ik echt met trots te kijken. We staan nu negende in de Overgangsklasse, maar we laten wel aan de hele competitie zien dat we vóór hebben gestaan tegen Bloemendaal. Dit was een prachtige wedstrijd voor ons.’

 

 

Wat vind jij? Praat mee...