Clubs moeten weer wennen aan nieuwe werkelijkheid

Het was aanpoten. Accepteren. Soms worstelen. En vooral zorgen dat er ‘gewoon’ gehockeyd kon worden. De clubs moesten zich – weer – aanpassen aan de nieuwste coronaregels. ‘Biertje drinken, maar niet te lang blijven hangen.’

Hij komt net van het veld, waar hij met de HGC-veteranen van boven de 45 van Klein Zwitserland heeft gewonnen. ‘Daar gaat dit interview toch over?’, grijnst Gorrit-Jan Blonk, de voorzitter van HGC. Hij weet natuurlijk wel beter. ‘Deze maatregelen zaten eraan te komen. Het begint te wennen, helaas. We zijn terug in het ritme, waarin we eigenlijk niet terug wilden keren.’

Blonk staat vlakbij de controlepost van HGC, aan het begin van het complex. Daar wordt iedereen gescand en – bij goed resultaat – voorzien van een blauw polsbandje. ‘Tijdens de wedstrijd van ons Heren 1 sta ik op wacht. Het gaat daar om duidelijkheid en om de verpakking. Een vriendelijke begroeting, maar regels zijn ook regels. Belangrijke mensen bestaan niet op deze club. Je kunt erelid of weet-ik-het-wat zijn, maar dat maakt nu om binnen te komen niet uit. We moeten onze maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen.’ Lachend: ‘Tegen mijn team heb ik ook gezegd: biertje opdrinken, wedstrijd afsluiten en oprotten. Niet te lang blijven hangen.’

HGC-voorzitter Gorrit-Jan Blonk op ‘zijn’ Roggewoning. Foto: Koen Suyk

Een paar kilometer verderop, bij hdm, constateert voorzitter Dorine Dielen dat de club er een paar hectische dagen op heeft zitten. ‘Na de persconferentie vrijdagavond hebben we als een haas alle leden geïnformeerd via WhatsApp, de website en andere kanalen. Vervolgens zijn we met de coronacommissie om de tafel gaan zitten om in kaart te brengen wat er allemaal geregeld moest worden. Nakijken en lezen: wat mag wel en wat mag niet? Vervolgens zijn we op stel en sprong ons nieuwe beleid gaan uitrollen: poortwachters inzetten, de Super Sunday afgelasten. Het is vooral heel veel gedoe.’

Dubbel gevoel bij hdm

Dielen pendelt op de zondag tussen clubhuis en de ingang, waar drie dames de poortwachters zijn. Zij zetten bij iedereen, dus ook bij de tegenstander, een hdm-stempel op de hand. De tribunes zijn leeg in Den Haag, een paar teams drinken na hun wedstrijd nog een biertje. ‘Het is vooral een grote teleurstelling dat er geen publiek bij de buitensport aanwezig mag zijn’, verzucht de voorzitter op het verlaten complex. ‘Zeker voor ouders van jeugdleden is het zonde. Bij die wedstrijden kan je keurig op tien meter afstand van elkaar staan. Ik vind het doodzonde dat de overheid niet met maatwerk komt. Aan de andere kant zijn we blij dat we nog mogen sporten.’

‘Voor ons als club is dit afschuwelijk’, stelt Hanno Uitenboogaart, bestuurslid ‘leden’ bij Rijnvliet. Hij staat op zaterdag nog op een gevuld complex, in de wetenschap dat de wereld er over een paar uur – de maatregelen gingen immers om 18.00 uur in – anders uitziet. Ook hij voelde al nattigheid in aanloop naar de persconferentie van vrijdag. ‘Eigenlijk lag het draaiboek van de vorige keer nog klaar. Daar hoopten we afscheid van te nemen.’

Op die laatste openbare speeldag is het op Rijnvliet wel druk. ‘Veel mensen zijn nog even snel komen kijken. Voor de controle zijn we afhankelijk van onze vrijwilligers. Die kunnen we tot nu toe wel krijgen. Zij moeten bij de poort zorgen dat er alleen spelers en ‘direct teamgerelateerden’ binnenkomen.’

Een terras vol gescande hockeyers in Tilburg

Bij Tilburg heeft Colette van Oers het druk op zondag. ‘Mensen hebben allemaal een weerwoord als je ze aanspreekt’, zegt de algemeen manager, die net als de andere bestuursleden een blauw hesje draagt. ‘Maar dat viel vandaag (zondag) gelukkig erg mee. We zijn tevreden over de eerste keer. Iedereen zat en was gescand.’

Tilburg heeft het clubhuis omringd met dranghekken. Zo is er een duidelijke ingang- en uitgang. Rondom het clubhuis hangen posters met de regels. Ook hier het bekende scanbeleid inclusief polsbandjes. Het terras zit al gauw vol met teams die in de ochtend gespeeld hadden en daarna, al dan niet met de tegenstander, een biertje dronken in de herfstzon.

Mikki Roberts viert haar doelpunt. Foto: Willem Vernes

Het zag er druk uit, maar het was volgens de regels, stelt Van Oers. ‘Je mag die teams niet verbieden daar te zitten. Iedereen die op ons terras zat, was gescand. Het enige wat we hen moesten vragen, was om te blijven zitten.’ Zo vulde het terras zich inderdaad met teams die klaar waren met hockeyen, of op het punt stonden om te gaan spelen. ‘Het restant was strikt noodzakelijk: begeleiding van de teams (uit en thuis) en rij-ouders. Ook die heb je bij de senioren.’

Aankomende zaterdag wacht voor Van Oers de volgende test. De jeugd krijgt te maken met de nieuwe regels: geen publiek op de club. ‘Alleen mensen die strikt noodzakelijk zijn, zijn welkom. Zoals de rij-ouders. Maar dat geldt niet alleen voor uitspelende ploegen. Onze meisjes A1 heeft speelsters uit de hele regio: Oss, Dongen, Loon op Zand, Veghel. Daar zijn ook ouders voor nodig. Altijd, ook tijdens trainingen.’

Aan helderheid geen gebrek bij HGC. Foto: Koen Suyk

Bij HGC gaan de gedachten na de laatste thuiswedstrijden van Dames 1 en Heren 1 richting het zaalseizoen. Blonk: ‘Onze blaashal gaat deze week weer in de lucht in. Vorig seizoen stond-ie er ook, toen ging het niet door. Hopelijk blijft de binnensport dit jaar er wel in.’

Ondertussen lopen zijn tegenstanders van KZ voorbij. ‘Ha mannen, niet promoveren hè. Doen wij ook niet.’

Bij hdm gaat het clubhuis, volgens afspraak, al om 18.00 uur dicht. Een record, volgens de beheerder, die gedwee de deur op slot draait.