Veerkrachtig Concordia krabbelt op na rampjaar

In de laatste weken van 2021 blikken we terug op een bewogen hockeyjaar. Een jaar waarin alle Nederlandse clubs opnieuw te maken kregen met het oplaaiende coronavirus en Concordia daarnaast keihard werd getroffen door de extreem hoge waterstand waardoor het complex in Roermond compleet onder water kwam te staan. ‘We moeten in feite een nieuw hockeycomplex bouwen’, zegt voorzitter Wim Vaessen over de gevolgen van de rampspoed voor de oudste club in Limburg.

Het water is al tijden verdwenen, maar heeft diepe sporen achtergelaten op Sportpark Hammerveld. Afgelopen juli richtte het wassende water in een razend tempo grote schade aan. In België en Duitsland kostten de overstromingen honderden levens. De totale schade wordt geschat op enkele miljarden euro’s. De gevolgen voor Concordia? Drie onherstelbaar beschadigde velden en schimmel in het clubhuis en kleedkamers.

‘Wat ons is overkomen, had niemand kunnen of durven voorspellen’, blikt Vaessen terug op 2021. ‘Het was op z’n zachtst gezegd een enerverend jaar. Wat wij als bestuur de afgelopen anderhalf jaar voor de kiezen hebben gekregen, daar worden bestuursleden van andere clubs nog niet in vijftien jaar mee geconfronteerd.’

Facebook: RHC Concordia

Tijd opgeslokt

De gevolgen van de rampspoed vergden veel tijd van Vaessen in zijn rol als voorzitter van Concordia. ‘Ik moet de uren maar niet bij elkaar optellen. Haha. Je begint aan een klus als voorzitter en dan kan je op dat moment moeilijk zeggen: ik stop ermee. Dat doe je niet. Bovendien ben ik niet de enige. Alle vrijwilligers en commissieleden hebben er heel veel tijd in gestopt. Ik heb daar heel veel respect voor.’

Vaessen bekent dat iedere keer als hij op Concordia komt, en dat is wekelijks, nog altijd in gedachte terugkeert naar afgelopen zomer. ‘Dan denk ik eraan dat een half jaar geleden alles onder water stond. Dat er geen houden meer aan was. Geen zandzak hield het water tegen. Op zo’n moment zie je pas de snelheid en de kracht van het water.’

Op die bewuste dag in juli traden de rivieren Roer en Hambeek buiten hun oevers. ’s Ochtends had Vaessen nog de hoop dat Concordia, dat in een lager gelegen deel tussen de rivieren ligt, de dans te kunnen ontspringen, maar ’s avonds zag hij het toch misgaan. Uit de dijk naast het complex zag hij een kleine waterstroom lopen.

Stijgend water

Vaessen lichtte de veiligheidsregio in en rond middernacht werd hij gebeld met de mededeling om naar de club te komen. Bij aankomst op het sportpark kwam het water al tot de enkels. De volgende ochtend stonden de velden een kleine twee meter onder water en in het clubhuis en de kleedkamers kwam het water een halve meter hoog te staan. Wegpompen van het water had geen zin, want de waterstand op het complex was even hoog als in de rivieren. Er zat niets anders op dan te wachten totdat het waterpeil was gezakt.

Foto: Chantal van Eeuwijk-Caspanni

‘Het was dikke vette pech. Dit was in de afgelopen honderd jaar nog nooit voorgekomen. We konden hier niets tegen doen’, zegt Vaessen die niet bleef hangen in de emotie over de rampspoed. ‘Er hebben zich geen persoonlijke ongelukken voorgedaan en daar zijn we ontzettend blij mee. We moesten dan ook niet bij de pakken neerzitten en keken naar wat we wél konden doen. Kijk, als bestuurder zit ik hier niet op te wachten, maar ik loop niet weg voor mijn verantwoordelijkheid. We moesten er zo snel mogelijk voor zorgen dat onze leden weer konden hockeyen.’

Maar hockeyen op het eigen complex kon niet. De velden waren vervuild en de onderlaag was op plaatsen aangetast met kuilen en hobbels tot gevolg. Als alternatief konden de wedstrijden en trainingen van de seniorenteams op het oude complex van Venlo worden gespeeld. De jeugd speelde dubbele uitwedstrijden en de jongste jeugd ging trainen op een nabijgelegen tennisveld.

Optimist

‘We hebben geluk gehad dat het complex van Venlo leegstond, maar ik besef mij ook dat het complex is als je drie kinderen hebt die elk op een ander tijdstip in Venlo moeten zijn. Het vraagt van ons flexibiliteit met een grote f, maar ik ben een optimist. We slaan er ons doorheen. Als het ene niet lukt, kijken we hoe het anders kan.’

Terwijl de teams hun wedstrijden en trainingen hervatten, begon op het complex van Concordia het opruimen en de grote schoonmaak. Het merendeel van de inventaris belandde in de vuilcontainer. In het clubhuis en kleedkamers stonden drogers om het vocht uit de ruimtes te onttrekken. Een specialistisch bedrijf werd in de arm genomen om het water- en semi-waterveld te reinigen. Normaal gesproken kost het reinigen van één veld een dag, maar bij Concordia duurde het liefst vijf dagen voordat één veld schoon was. Het zandveld werd afgegraven omdat uit bodemonderzoek bleek dat de grond was verontreinigd vanwege het slib dat was achtergebleven na de overstroming.

Foto: Chantal van Eeuwijk-Caspanni

‘Onze drie velden zijn onherstelbaar beschadigd en vanwege de schimmel moeten we het clubhuis en de kleedkamers vernieuwen. In feite moeten we een nieuw hockeycomplex bouwen’, zegt Vaessen. De gesprekken met de architect zijn in volle gang en met de gemeente praat de club over het financiële plaatje.

Gemeenteraad

‘We hopen dat de gemeenteraad in februari een klap geeft op het totaalplaatje. Uiteindelijk moet er een complex komen waar we de komende dertig, vijfendertig jaar mee vooruit kunnen. Het zou mooi zijn om in 2024, als de club honderd jaar bestaat, dit kunnen vieren op een nieuw complex.’

De line-up van de dames van Concordia tegen Sjinborn op het terrein van Venlo.

Dat is over iets meer dan twee jaar. Op dit moment keert het leven stap voor stap weer terug op de club. Na de herfstvakantie kon er weer worden getraind op de club. Hoewel de velden zijn afgekeurd voor het spelen van wedstrijden, is de gesteldheid van twee velden voldoende om er op te kunnen trainen. De hoop is om na de winterstop ook weer competitie te spelen op het eigen complex als een van de velden is vernieuwd. De andere twee volgen in het voorjaar.

‘Ik houd een slag om de arm, want er kan altijd iets zijn dat roet in het eten gooit. Maar, de stip aan de horizon is om bij de start van de nieuwe competitie (september 2022, red.) weer een compleet wedstrijdprogramma te kunnen draaien om ons complex.’