Coronaregels op de clubs: QR-codes, bandjes en een frietje voor de portier

De nieuwe coronaregels zijn zaterdag ingegaan. Die hadden voor de hockeyclubs vooral invloed op de toegangsbewijzen bij wedstrijden en de horeca. Op HGC en Kampong ging het er in ieder geval aardig relaxed aan toe.

‘Goedemiddag, mag ik uw CoronaCheck-app even zien?’

Bij de ingang van sportpark De Roggewoning staat een glimlach gebeiteld op het vriendelijke gezicht van een ingehuurde beveiliger. Samen met zijn vrouwelijke collega controleert hij deze zondagmiddag alle bezoekers die het complex van HGC willen betreden.

Wie na het scannen van de QR-code een groen scherm te zien krijgt, mag zijn of haar arm uitsteken en krijgt een blauw polsbandje omgeplakt. Dat verschaft toegang tot het clubhuis en het afgezette gebied rondom het hoofdveld, waar Dames 1 en Heren 1 van de Wassenaarse club hun hoofdklassewedstrijden spelen. Wie de QR-code niet kan laten zien, krijgt geen blauw polsbandje en krijgt alleen toegang tot de andere velden.

De coronacheck op HGC. Foto: Willem Vernes

Twee beveiligers bij de deur

Slechts één ingang van het clubhuis is geopend. Twee beveiligers staan bij de deur opgesteld en houden in de gaten of er niemand naar binnen loopt die geen blauw polsbandje draagt. Binnen aan de bar kan eten worden besteld, dat buiten moet worden opgegeten. Alleen spelers van Dames 1 en Heren 1 mogen na hun wedstrijd in het clubhuis een maaltijd nuttigen, in een speciale ruimte achterin.

‘Laten we vooral blij zijn dat we met z’n allen weer welkom zijn op de hockeyclub. Als deze maatregelen daarvoor nodig zijn, vind ik het prima. Zo lang er maar gehockeyd kan worden en er supporters welkom zijn’, zegt Gorrit-Jan Blonk, voorzitter van HGC.

‘Dat er voor ons als club extra werk is bijgekomen, vind ik geen probleem. Dit eerste weekend hebben we ervoor gekozen vier beveiligers in te huren, omdat onze vrijwilligers hun handen vol hebben met de festiviteiten rondom ons 115-jarig jubileum en de derby tegen Klein Zwitserland. Maar vanaf volgende week voeren wij de controles zelf uit. Bang dat we geen vrijwilligers kunnen vinden die deze taak op zich willen nemen, ben ik niet. Desnoods ga ik zelf bij de poort staan.’

Borreltaferelen op het volle terras van Kampong. Foto: Koen Suyk

Gesloten ingang van het clubhuis

Bij Kampong werkt het op dezelfde zondag net wat anders. Geen poortjes, controles of scans bij het betreden van het complex. Vanaf de drukbezette achterkant van het complex – waar je altijd bang bent dat er bal op je auto komt – kan je zo doorlopen naar het clubhuis. Daar wordt het duidelijk dat alles nog niet helemaal het oude is. Vanaf de achterzijde, de ‘fietsenstallingkant’, kom je niet naar binnen. Dat gaat alleen via de terras-/veldkant. Daar is het een drukte van belang. Veel teams, mooi weer en een schitterend affiche: Kampong-Bloemendaal.

Op Union was een deel van het clubhuis alleen te betreden met de alombekende corona-app.

Vlak voor de wedstrijd worden alle toeschouwers op de tribune aan de overzijde van het clubhuis gescand door bestuurslid Barbara Burgering, die alle aanwezigen stuk voor stuk afgaat. Na afloop van de topper op De Klapperboom is het een komen-en-gaan in het clubhuis. Maar om een biertje, een tosti of zo’n befaamd broodje met kip en avocado (aanrader trouwens) te kopen, moet je langs de portiers die dezelfde, logische vraag stellen als in Wassenaar.

Zonder QR-code geen plek in de lange rij voor de bar. Bij één van de twee ingangen staat een bekend gezicht voor iedereen die geregeld op Kampong komt. Samuel Garnette, de vriendelijke reus van de Utrechtse club. De ene na de andere telefoon krijgt hij onder zijn scanner gedrukt. Ook boegbeeld Robbert Kemperman moet eraan geloven. ‘Ik kan voor jou natuurlijk geen uitzonderingspositie maken’, grijnst Garnette.

Kampong-man Samuel Garnette, op archiefbeeld. Foto: Koen Suyk

Raketje en een biertje

‘We staan hier vanaf vanochtend acht uur’, zegt de portier zonder blikken of blozen. ‘Tot hoe laat? Nou, tot sluit. Haha. Natuurlijk is het wat gedoe. En kan je niet iedereen tevreden houden. Maar ik vind dat er niet veel problemen zijn. Iedereen werkt vrij goed mee. Het gaat oké’, zegt hij, terwijl hij een telefoon wat onhandig krijgt aangereikt. De eigenaresse houdt ondertussen ook een raketje en een biertje vast. ‘Is goed, hoor’, lacht Garnette vriendelijk.

Hij beseft dat de situatie de komende weken waarschijnlijk anders wordt. ‘Nu vindt iedereen het nog fijn om buiten te staan. Het zal binnen druk worden om een tafeltje te krijgen. Maar ja. Het is hier altijd druk. We gaan het wel zien.’

‘Meneer, wilt u ook een frietje?’ Garnette krijgt een vers bakje onder z’n neus. ‘En wilt u er curry bij?’

‘Mooi toch’, reageert de Kamponger. ‘Het komt wel goed met de regels, denk ik. Zeker als iedereen zo relaxed is als vandaag.’