Op je achtenvijftigste je debuut maken in een eerste team, dat kunnen niet veel hockeyers zeggen. Keeper John Regensburg wel. Hij speelde zondag met Bemmel heren 1 zijn eerste wedstrijd in het hoogste team van de club.
Het was zondag 7 oktober toen Regensburg na de overwinning op Apeldoorn HLA de eerste biertjes voor zich zag verschijnen. Bemmel HL begon net aan de derde helft toen de sluitpost zijn telefoon hoorde gaan: Heren 1 had een keeper nodig. Regensburg snelde van Apeldoorn naar Bemmel en was precies op tijd. ‘Ik ging ervan uit dat ik reserve zou zijn en als het echt niet ging met de keeper van Heren 1 zou moeten invallen’. Niets was minder waar: Regensburg startte met Bemmel in het thuisduel met Nuth en hielp de ploeg aan een 6-2 overwinning.
International
Met Regensburg op goal stond er zowaar ook een international in de Derde Klasse. De sluitpost speelde het EK met de Masters. Met de onofficiële Oranje-ploeg voor 55-plussers werd hij vorig jaar Europees kampioen en greep hij afgelopen zomer in Barcelona het brons op het WK. Terwijl hij vroeger droomde van een ander Oranje. Dat van Jasper Cillessen en Jeroen Zoet.
‘Ik heb altijd op het voetbalveld gestaan, maar vanwege een zware blessure aan mijn knie moest ik stoppen’. Stoppen met voetbal was voor Regensburg geen makkelijke keuze. Hockey vulde de leegte. ‘Ik kon niet hockeyen, maar heb in mijn studententijd wel eens op goal gestaan. Dat ging aardig. Op mijn dertigste ben ik daarom als keeper begonnen’. Hij startte in het vijfde team bij Maarssen en klom op tot het tweede elftal. Toen hij later verhuisde naar Bemmel sloot hij op zijn vijftigste aan bij Bemmel HLA.
Zenuwen
‘Als jongetje droomde ik van Oranje en via via kwamen de Masters op mijn pad. Dat was een fantastische ervaring’. Hoewel je zou zeggen dat Regensburg als international toch al wel wat heeft meegemaakt, was debuteren in het eerste van Bemmel toch spannend. ‘Ik was zenuwachtig. Er stonden veel bekende mensen langs de lijn. Ik voelde de druk om te presteren. Het was heel anders dan de wedstrijden die ik normaal speel en ook zo onverwacht’.
De vaste keeper van het eerste was in de aanloop naar het duel door zijn enkel gegaan. Hij begon zondag nog wel aan de warming-up, maar had te veel pijn om te kunnen spelen. Zijn enkel is inmiddels ingetapet. Of Regensburg nog een keer wordt opgeroepen, weet hij nog niet. ‘Vrijdagavond heeft de ploeg een bekerwedstrijd, wie weet speel ik die ook’. Een aandenken aan het duel heeft hij in ieder geval al wel. ‘Ik heb een ferme blauwe plek op mijn arm. Die gasten slaan toch net iets harder dan ik gewend ben.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.