Een beetje wennen, maar vooral genieten van stickgekletter

‘Wat is het weer fijn dat we hier langs de lijn kunnen staan’, was een veelgehoorde opmerking op het complex van Were Di. De promotieklasser uit Tilburg verwelkomde overgangsklasser Helmond op woensdagavond. De eerste dag van juli, de dag dat het hockey weer bijna terug bij het oude is. 

Even geen line-up, een ietwat ongemakkelijke yell op anderhalve meter afstand en doelpunten die werden gevierd met een stick- of elleboogtikje. Het publiek op afstand en het clubhuis gesloten. Maar hoe dan ook: de eerste hockeywedstrijd is een feit. Inventief werd daarom het grote terras aan de IJsclubweg nuttig ingezet: zo stonden er bij de bestuursvergadering (nog gesloten) flessen wijn op tafel en verscheen er bij de statafel verderop een plastic tas van de plaatselijke supermarkt waaruit de eerste blikjes bier getoverd werden.

Zondag 8 maart was de laatste wedstrijd voor beide ploegen. Een kleine vier maanden zonder duels, was niet alleen voor het gevoel lang, maar bleek ook woensdagavond in de praktijk zijn gevolgen te hebben. Slordig was het spel. Van de ene naar de andere teamgenoot passen bleek bij beide ploegen wennen. Het tempo lag niet al te hoog en de speelsters hadden de nodige moeite met stuiterballen. Er gebeurde dan ook weinig vermakelijks tot aanvoerder Marle van Dessel mocht aanleggen voor een wel heel eenvoudig gekregen strafbal. Dat was de openingstreffer. Van Dessel tekende later ook voor het slotakkoord: Were Di won de wedstrijd eenvoudig met 5-0.

Het terras bij Were Di zag er woensdagavond gezellig uit. Foto: Bart Scheulderman

Twee tevreden coaches

‘Ik ben absoluut tevreden’, reageerde Were Di-coach Mark Dekker direct na het duel. Hij was zich bewust van de slordigheden, maar had niet anders verwacht. ‘Dat hoort erbij. Ik ben al lang blij dat we weer op het veld staan.’ Zijn ploeg trainde de afgelopen twee maanden met de 1,5 meter beperkingen door, maar snakte naar het spelen van duels. ‘Ik heb er echt van genoten.’

Die boodschap deelde ook Erik-Jan de Bekker, Dekkers’ tegenstander en coach van Helmond. ‘Dit is de eerste keer dat ik de ploeg duels zie spelen’, legde hij uit. De Bekker komt over van HOD en is nieuw bij de club. ‘We staan nog niet goed, we begrijpen het systeem nog niet helemaal en zijn nog niet perfect op elkaar ingespeeld. Maar ik heb genoten. Ik heb veel goede dingen gezien vandaag’, somde De Bekker op. Zonder corona en daarmee het vroegtijdig einde van de competitie had hij zijn nieuwe ploeg waarschijnlijk pas in augustus voor het eerst getraind. Nu heeft hij al zeven keer bij Helmond op het veld gestaan. ‘Maar ik heb nog nooit een teambespreking met ze gehad, videobeelden bekeken. Ik ben heel blij dat ik vandaag een wedstrijd heb kunnen spelen.’

Collega Dekker: ‘Na deze week kunnen we met een gerust gevoel op vakantie.’ De coach besloot de eerste week van juli met de nieuwe omstandigheden nog door te trainen en begint een paar dagen later dan gepland in augustus met de voorbereiding op het nieuwe seizoen. ‘We hebben nu weer kunnen wennen aan duels, aan stickgekletter en tegenstand. Dat heb ik liever nu dan pas na de zomervakantie.’

Ook de selectie van Were Di heeft nieuwe gezichten: Juul van der Velden (komt van Oranje-Rood), Jasmina Smolenaars (Weert), Pauline Merle (Paris Saint Germain), Celine Schoenmakers (Verteranen A), Jordan Victoria en Anouk Simons (eigen jeugd).

Er wordt wat afstand gehouden op de tribune van Were Di. Foto: Bart Scheulderman

Niet schreeuwen is lastig

Met een kleine 70 man langs de kant, hielden de supporters zich aan de richtlijnen. Ze stonden of zaten op 1,5 meter en er werd niet gezongen. Toch klonk af en toe een schreeuw. ‘Dat is geen groen, maar wit’, klonk het, als de bal zo nu en dan slordig ingeleverd werd. Maar ook complimenten (‘Wat een lekkere bal Juul’) galmden over het veld. Net als de namen van de nieuwe selectie, die uitvoerig en rumoerig werden besproken. ‘Wie is nou nummer 3 en wie nummer 18?’ Dat wordt nog een uitdaging als straks vanaf begin september de competitie begint.

Ik heb de verhalen in de Bundesliga gehoord. Ik heb lang nagedacht of ik al meteen op 1 juli een wedstrijd wilde spelen. Ik had de wedstrijd niet gespeeld als we minder dan vijf wissels hadden. Erik-Jan de Bekker

De eerste oeh’s klonken ook toen Emilie Nieland voor Helmond alleen op de keepster afging. Haar backhand ging rakelings naast. Veel kansen kreeg de overgangsklasser niet meer. Pleun van der Kroef tekende voor de 2-0, Anouk Gommers en Babette Naalden pikten ook hun doelpuntje mee. De ploeg van Dekker was sterker. Vooral in het laatste kwart, toen Helmond conditioneel zwaar kreeg.

Mark Dekker en zijn ploeg in de rust van het duel tegen Helmond. Foto: Bart Scheulderman

Angst voor blessures

Conditieproblemen zijn er ook in de landen om ons heen waar grote voetbalcompetities wel worden uitgespeeld. In de Duitse voetbalcompetitie is de blessureratio na corona aanzienlijk gestegen: een stijging van liefst 225 procent. ‘Ik heb de verhalen in de Bundesliga gehoord’, vertelde De Bekker. ‘Ik heb daarom lang nagedacht of ik al meteen op 1 juli een wedstrijd wilde spelen. Ik had de wedstrijd niet gespeeld als we minder dan vijf wissels hadden.’

Ook Dekker had er goed over nagedacht. ‘Ik heb overlegd met de ploeg. Wat de speelsters wilden. Het enthousiasme zei voldoende. We nemen een risico door direct te spelen, maar het levert veel meer op aan de plezier kant. We hebben een weloverwogen keuze gemaakt.’ Vrijdag wacht al de tweede test voor Were Di: dan komt eersteklasser HOD op bezoek.

Direct na afloop vulden de twee kleedkamers zich met teams en verlieten de supporters het sportpark. Geen afzakkertje meer in het Tilburgse clubhuis. Dat opent pas op 10 augustus weer. Op een derde helft of vijfde kwart, moet voorlopig nog even worden gewacht.

Helmond-coach Erik-Jan de Bekker aan het woord. Foto: Bart Scheulderman