Terreinconsul keurt de velden: ‘Bij vorst, storm of mist komen wij in actie’

Barre weersomstandigheden, een twijfelachtige veldconditie. Het ene team wil wel spelen, het ander niet. Vanuit de bond wordt er voor de Hoofdklasse, als dat nodig is, een onafhankelijke terreinconsul gestuurd om de velden te keuren. ‘Om de discussie te voorkomen’, stelt consul Rogier Warris. Vaak hoeven de consuls niet in actie te komen, maar in deze periode wel. 

Er zijn tal van situaties te bedenken. Warris noemt er een aantal op. ‘Bij storm bijvoorbeeld: blijven de doelen wel staan? Is het niet te gevaarlijk? Of bij mist. Je moet niet hebben dat als er een hoge scoop wordt gespeeld, dat je hem niet goed ziet aankomen. En nu met de vorst natuurlijk.’

Geen speciale keurmethode

Een speciale keurmethode voor vorst heeft Warris niet. ‘Ik loop een paar keer over de velden, op verschillende plekken. Hoe zit het met gladheid? Kan je een draai maken?’ Belangrijk is het dat een veld overal bespeelbaar is, benadrukt hij. ‘Het kan zijn dat het grootste deel, in de zon, er prachtig bij ligt. Maar dat er een strook is in de schaduw achter de bomen die spiegelglad is.’

Afgelopen zaterdag, toen de eerste speelronde voor de Hoofdklasse Dames uiteindelijk werd afgelast, heeft Warris zelf geen velden gekeurd. Deze zaterdag misschien wel. ‘Ik ben beschikbaar.’ Een voorspelling durft hij niet te geven. ‘Als je nu op je telefoon kijkt en ziet dat het zeven graden wordt zondag, dan zou je denken dat je wel kunt spelen. Maar je weet het nooit, dat heb ik wel geleerd. Als de vorst nog in de grond zit, er een flinke regenbui valt en het water niet wegkan. Ik noem maar een voorbeeld.’

‘Altijd mijn eigen beeld vormen’

De consul krijgt op clubs te maken met verschillende belangen en inzichten. ‘Ik wil altijd mijn eigen beeld vormen. Je kunt een veld niet ver van tevoren keuren en je kunt een veld ook niet op afstand keuren. Ik heb wel eens gehad dat er bij mij een halve meter sneeuw in de achtertuin lag, en dat ik door Rotterdam gebeld werd dat het echt niet door kon gaan. Daar aangekomen bleek het daar veel minder te zijn en kon het uiteindelijk toch nog doorgaan.’

Warris is samen met de club verantwoordelijk voor het van te voren af of goedkeuren van een veld. Als zij het niet met elkaar eens zijn is het oordeel aan de scheidsrechters. Daarnaast nemen de scheidsrechters de verantwoordelijkheid na het eerste fluitsignaal, stelt hij. ‘Dan kunnen de omstandigheden weer veranderen natuurlijk.’ Het is vooral een kwestie van common sense, vindt hij. ‘Zie je dat het glad is, dat er veel mensen uitglijden: doe het dan niet. De veiligheid van de spelers staat voorop.’