Van Eindhoven naar Buenos Aires, Van Bunge leeft zijn droom

Met net een EHL-finale in Eindhoven achter de rug, stapt scheidsrechter Coen van Bunge (37) volgende week in het vliegtuig naar Buenos Aires. Hij fluit het FIH Pro League-duel tussen de mannen van Argentinië en Australië. Twee dromen, die nog op zijn lijstje stonden. 

Van Bunge was waarschijnlijk de enige Nederlander – op zijn collega scheidsrechter Michiel Otten na – die blij was met de uitschakeling van de Nederlandse ploegen in de EHL. Voor het eerst in de historie van het toernooi, haalde geen enkele Nederlandse ploeg de laatste vier van het EK voor clubteams. ‘Voor het toernooi ging ik er van uit dat ik Pasen thuis kon vieren’, blikt Van Bunge terug, maar dat bleek niet het geval.

Hij had als scheidsrechter gerekend op een wedstrijd of drie, maar kreeg er uiteindelijk zes toegewezen, waaronder de halve finale en de finale van de EHL. ‘Absoluut weer een nieuw hoogtepunt in mijn carrière. Het is een groot toernooi en mijn vrouw en kind zaten op de tribune.’

Super #excited that @dan_barstow and I will #umpire the @EHLHockeyTV 18/19 #final between @WatDucksDH and @RotWeissKoeln 💪1st time ever that a Dutch umpire is appointed to the final #LetsGo #proud #happyeaster #EHL #eindhoven #itstimeforthefinal pic.twitter.com/pO6LOHJGQb

— Coen van Bunge (@CoenvB) 21 april 2019

WK ontbreekt nog

Van Bunge maakte als umpire al veel hoogtepunten mee. De scheidsrechter, die al dertien jaar uitkomt in de Hoofdklasse, floot al twee keer de finale van de Champions Trophy, de halve finale van het EK en Van Bunge mocht naar de Olympische Spelen. Alleen het WK ontbreekt nog. En daar wil Van Bunge over drie jaar absoluut staan.

‘Had ik maar een dubbel paspoort’, grapt hij. Zijn collega’s uit Polen en Tsjechië hebben veel meer kans op het fluiten van finales. ‘Ik moet echt mazzel hebben, wil Nederland niet goed presteren.’ Maar de correcte Van Bunge wijst ook op het feit dat hij wekelijks in de beste competitie van de wereld mag fluiten. ‘Zij hebben voordeel met grote toernooien, maar wij worden in Nederland met de Hoofdklasse verwend.’

Volgend weekend slaat hij zijn geliefde Hoofdklasse even over, om te fluiten in Buenos Aires. Twee Nederlandse scheidsrechters zijn uitgekozen om het mannentoernooi van de Pro League te fluiten. Dat zijn Van Bunge en Jonas van ’t Hek. ‘Het is onze hobby en we krijgen er niet heel veel voor betaald, maar ik wist niet hoe snel ik ja moest zeggen op de vraag of ik naar Argentinië wilde komen. Dit zijn wedstrijden die ik heel graag een keer wil fluiten.’

Scheidsrechters Alwiene Sterk en Coen van Bunge. Foto: Coen van Bunge

Plezier in het fluiten

Als je Van Bunge hoort praten over die wedstrijden, krijg je bijna zelf zin om ook de fluit te pakken. Van Bunge staat met plezier op het veld. Of hij nou in de Hoofdklasse fluit of op een EK. Dat plezier probeert hij dan ook over te dragen. ‘De eerste paar jaar in de Hoofdklasse waren spannend voor me. Alles was nieuw.’ Na dertien jaar het hoogste niveau van Nederland te hebben gefloten, is zijn rol nu anders. ‘Ik begeleid de volgende generatie en blijf mezelf uitdagen om internationaal te blijven fluiten.’

Een scheidsrechter is geen politieagent of flitspaal die je keer op keer beboet als je voorbij komt. Je moet er samen plezier in hebben. Coen van Bunge

Van Bunge zorgt voor zijn eigen opvolging. ‘Er loopt enorm veel talent rond die ook allemaal het allerhoogste willen. Dat is goed, maar ze moeten niet denken dat ze morgen op de Olympische Spelen staan. Het is echt een weg van de lange adem.’

Wat hij de jongelingen leert? ‘Je moet alleen fluiten voor de dingen die je echt ziet en je beslissing goed verkopen. Soms met een glimlach, soms boos als je boos moet zijn. Je moet natuurlijk de regels kennen, maar fluiten gaat op gevoel. Een scheidsrechter is geen politieagent of flitspaal die je keer op keer beboet als je voorbij komt. Je moet er samen plezier in hebben.’

Pro League

In mei en juni vliegen Van Bunge en Van ’t Hek heel Europa door. Vrijwel ieder weekend trekt het duo naar steden als Londen, Madrid, Duitsland en Antwerpen. Dat valt voor Van Bunge nog goed te combineren. ‘Het thuisfront begrijpt dat dit mooie kansen voor me zijn’, vertelt Van Bunge, die zich sinds februari ook papa mag noemen.

De lange adem van Van Bunge zelf kwam in 2016 uit, toen hij voor het eerst mocht aantreden op de Olympische Spelen in het Braziliaanse Rio de Janeiro. Zowel voor een speler als voor een scheidsrechter de grootste droom. De volgende Spelen in Tokio staan volgend jaar zomer gepland. 

‘Er zijn nog 25 scheidsrechters in de race, waaronder Jonas en ik. Er gaan er uiteindelijk zestien door, dus er moeten er nog negen afvallen.’ Ergens in september of oktober verwacht hij het te horen. ‘Hoe mooi zou het zijn als we daar met zijn tweeën kunnen staan. Nederland goed vertegenwoordigd die kant op sturen.’ Aan zijn enthousiasme zal het niet liggen, maar hij moet nog even wachten. Zijn eerstvolgende hoofdstuk wordt volgende week in Argentinië geschreven.