Met het Nederlands hockeyteam won Renée van Laarhoven de afgelopen jaren het WK, EK en afgelopen zomer het goud tijdens de Olympische Spelen. Toch was de hoogste trede op het podium in Parijs niet het allermooiste voor de 27-jarige Tilburgse. “Winnen is natuurlijk geweldig, maar het leukste is om vervolgens mijn enthousiasme over te brengen op de jeugd.”
Foto: KNHB / Anne Veenendaal
Voor Renée was het woensdag een bijzondere dag, want ze bracht een bezoek aan haar oude basisschool Christoffel in Tilburg. Dit in het kader van het programma ‘Dromen beginnen hier’ van hockeybond KNHB. De hele school, inclusief haar vroegere ‘meester John’ en moeder ‘juffrouw Loes’, wachtte haar op voor een erehaag. “Ik had zo’n ontvangst niet verwacht. Ook voor de kinderen was de Olympische Spelen iets magisch.”
Van ‘hoe oud ben je?’ tot ‘hoe ben je zo goed geworden?’: de leerlingen van groep 3 wilden van alles weten. “Ook wilden ze allemaal mijn gouden medaille zien. Dat maakte indruk. Bij een eerder schoolbezoek dachten leerlingen dat de medaille van chocolade was.”
Dit soort bezoeken aan scholen is niet nieuw voor Renée. “Ik doe vrijwilligerswerk in mijn woonplaats Utrecht. Het bezoeken van basisscholen is leuk om te doen, kinderen vinden het interessant en het is goed om de sport te promoten. In het begin hebben oudere kinderen vaak het vooroordeel dat hockey alleen voor kakkers is, maar aan het einde vinden ze het een leuke sport.”
Tijdens het bezoek aan haar basisschool stond er ook een potje hockey op het programma. De getogen Tilburgse genoot van de inzet van de kinderen dat ze haar belevenissen mocht delen. “Ik vertel hoe mijn weg richting de top is geweest. Dat verliep niet altijd fantastisch, want ik had te maken met tegenslagen en blessures. Ik had de droom om heel goed te worden, dat schreef ik al op jonge leeftijd in boekjes. Als je hard je best doet in combinatie met talent, dan kunnen dromen werkelijkheid worden.”
Uiteraard ging het over de Olympische Spelen. “Een gek voorbeeld is dat ik in het olympisch dorp rondliep, maar dat niemand me aankeek. Hoe anders was het na onze gouden medaille. Mensen wilden ineens met ons op de foto. Ik voelde me nog dezelfde Renée als voor de Spelen, maar de buitenwacht kijkt tegen die gouden medaille aan alsof het heilig is. Voor mij voelde het als de laatste stap van de vele stappen die ik van jongs af aan heb gezet.”
Bron: Omroep Brabant, geschreven door Leon Voskamp – Lees het hele artikel hier.
Foto: KNHB / Anne Veenendaal
