Amsterdam laat SCHC in huilen uitbarsten

Ontroostbaar waren ze, de dames van SCHC. Na het laatste fluitsignaal liepen de ogen van Caia van Maasakker rood aan. In de dug-out staarde Claire Verhage doelloos voor zich uit terwijl de tranen over haar wangen rolden. Ginella Zerbo was een kwartier na de wedstrijd nog steeds aan het huilen. Niemand begreep hoe het mogelijk was dat SCHC zich in de chaotische tweede helft niet naast Amsterdam had geknokt (0-1).

In de allerlaatste minuut begon het fanatieke publiek van SCHC te juichen alsof het een doelpunt was. Dat was het niet. Het was een strafcorner. De allerlaatste kans voor Stichtsche om de 0-1 achterstand weg te poetsen en via shoot-outs van de finale te blijven dromen en dus van de allereerste landstitel in de clubgeschiedenis. Natuurlijk was het Caia van Maasakker die in stelling werd gebracht. Haar zevende poging van deze wedstrijd alweer. Iedereen, alle elf speelsters van Stichtsche, kwamen mee naar voren. Keepster Maddie Hinch was al van het veld gehaald.

Maddie Hinch en Tina Bachmann durven bijna niet te kijken wanneer Caia van Maasakker in de laatste seconden voor de allerlaatste keer mag aanleggen voor een strafcorner. Foto: Frank Uijlenbroek

Het publiek hield de adem in. Van Maasakker – op dat moment ook vliegende keepster – zette zich schrap. Maar helaas voor Stichtsche. Ze pushte de bal slap over de grond tegen de stick van een speelster van Amsterdam aan. Vervolgens maakte SCHC een overtreding, waarop direct het eindsignaal klonk. Snoeihard smeet Van Maasakker haar stick op de grond. Boos was ze. Gefrustreerd. Wat was het contrast met Amsterdam groot. Daar sprongen de speelsters dolblij de lucht in. Vielen ze elkaar in de armen. Vierden ze samen één groot feest. Wie had dat een dag daarvoor gedacht, één minuut voor tijd, toen Amsterdam bij een 1-0 achterstand op het randje van uitschakeling balanceerde?

‘In de tweede helft moesten we zien te overleven’

Amsterdam-aanvaller Sterre Deetman, die zondag het enige en winnende doelpunt maakte, straalde na afloop van oor tot oor: ‘Het is heerlijk om dit gevoel met z’n allen te delen. Met die strafcorner in de laatste minuut had Stichtsche revanche kunnen nemen op onze late treffer uit een strafcorner van gisteren. Dat schoot wel even door mijn hoofd. Maar we hebben zo’n ontzettende boost gekregen van die overwinning van gisteren.’

‘We hebben zoveel vertrouwen in elkaar. We speelden weliswaar minder goed dan in de twee wedstrijden hiervoor. Vooral in de tweede helft was het alle hens aan dek en moesten we zien te overleven. Zij kregen corner op corner. Kans op kans. Maar we zijn rustig gebleven en hebben de overwinning binnengesleept. Over drie wedstrijden vind ik het absoluut verdiend dat wij hebben gewonnen. Wat een heerlijk gevoel dat we in de finale staan.’

Ellen Hoog is dolblij met het bereiken van de finale. Door de overwinning is het einde van haar carrière met een week uitgesteld. Foto: Frank Uijlenbroek

Een prima veldgoal van de ploeg die zo’n moeite had met het benutten van de kansen

Net als zaterdag was het ook deze halve finale weer genieten geblazen. In het heetst van de strijd voltrok zich een snelle, chaotische wedstrijd die vooral voor rust alle kanten op kon gaan. Het was Amsterdam dat het snelst uit de startblokken schoot. Na tien minuten kreeg de ploeg van Rick Mathijssen een vrije slag rond de cirkel, die snel genomen werd. Het was verdedigster Julia Müller die vervolgens oogcontact maakte met aanvaller Sterre Deetman in de cirkel. Müller sloeg de bal richting Deetman, die de bal achter haar rug langs binnentipte en keepster Maddie Hinch kansloos liet. Een prima veldgoal van de ploeg die het de afgelopen wedstrijden zo moeilijk had om de kansen af te ronden.

Vlak voor rust begon het grote spektakel

Vlak voor rust begon het grote spektakel pas echt. Het begon eigenlijk in de achterste linie van SCHC, waar Marise Jongepier – die haar laatste wedstrijd speelde – een te hoge breedtepass  op Suzanne Homma gaf en de bal onnodig over de zijlijn speelde. Uit de tegenaanval  haalde Charlotte Vega een strafcorner. Julia Müller sloeg op goal en lijnstopper Caia van Maasakker knielde razendsnel naar de grond en redde de bal knap van de lijn. Een prachtige redding.

Binnen hooguit zeven, acht tellen belandde de bal via een counter aan de andere kant van het veld. Daar stond Emilie Mol bij de tweede paal helemaal vrij, maar verward door de chaos miste ze de bal en kreeg ze hem op haar voet. Een minuut later was de bal alweer voor het doel van Stichtsche. Keepster Maddie Hinch verwerkte een schot van Felice Albers slecht: ze trapte de bal zomaar richting de stick van Kitty van Male, die meteen uithaalde. Van Male schoot tegen Hinch aan, maar voor wie het nog niet wist, was het nu eens te meer duidelijk: de wedstrijd stond in vuur en vlam.

Assistent-coach Maike Stöckel troost Marise Jongepier, die haar laatste wedstrijd speelde. Foto: Frank Uijlenbroek

Onder leiding van het drietal Merino, De Waard en Richardson was het wachten op de gelijkmaker

Na rust speelde SCHC haar beste helft van dit drieluik in de halve finale. Met man en macht zocht Stichtsche naar de gelijkmaker. De Argentijnse vedette Delfina Merino was met haar snelle sprints een ware plaag voor de Amsterdamse verdediging. International Xan de Waard liet haar dribbelkunsten nog maar eens zien en ook Jong Oranje-speelster Famke Richardson verdiende een eervolle vermelding. De rechtsachter won duel op duel, deelde hier en daar een beuk uit en dribbelde soms drie, vier speelsters voorbij alsof ze er niet stonden. Onder leiding van dit drietal was het wachten op de gelijkmaker.

Alle aanvallende intenties van SCHC werden in de vijftigste minuut beloond met een strafcorner. Hieruit volgde nog een strafcorner, en daaruit wéér een. Bij elke poging begon het publiek er steeds meer in te geloven. Steeds harder te schreeuwen. Bij poging nummer drie begon een deel van de Bilthovense toeschouwers zelfs na de sleeppush van Van Maasakker al te juichen, terwijl Van Maasakker dat zelf niet deed. Zij hadden niet in de gaten dat de bal niet in het doel, maar naast was gegaan.

Het laatste beetje energie verdween langzaam uit de benen van SCHC

Terwijl de minuten verstreken, verdween het laatste beetje energie uit de benen van SCHC. Vijf minuten voor tijd liet keepster Hinch zich wisselen en trok Van Maasakker het groene hesje aan. Maar het zat er niet meer in. De energie was op. De laatste strafcorner in de allerlaatste seconde van de wedstrijd veranderde daar niets meer aan. Niet SCHC, maar Amsterdam staat volgende week in de finale tegen Den Bosch.

SCHC-aanvoerder Carlien Dirkse van den Heuvel: ‘Ik ben blij dat we vandaag hebben laten zien dat we op dit niveau ons mannetje kunnen staan. Dat wij ons spel kunnen spelen en dat we Amsterdam achter ons aan hebben laten lopen. In topsport is het niet zo dat de beste ploeg altijd wint. Wij waren goed en hebben gedaan wat we moesten doen, maar het doelpunt viel gewoon niet. Gisteren maakten zij hun corner in de laatste minuut wel en wij deden het vandaag niet. Dat is superzuur, maar we mogen trots zijn op wat we het afgelopen jaar hebben neergezet. Ik had het alleen graag willen afmaken met de strijd om de titel.’

Amsterdam-coach Rick Mathijssen schreeuwt het uit van vreugde wanneer het laatste fluitsignaal klinkt. Foto: Frank Uijlenbroek

SCHC – Amsterdam 0-1 (0-1)
’10 Sterre Deetman 0-1