De comeback van ‘Tommie’: ‘Ze is bloedirritant voor een spits’

Ze was er zelf heilig van overtuigd dat ze in september 2019 haar laatste wedstrijd voor Amsterdam had gespeeld. Maar de beëindigde loopbaan van Kimberly Thompson krijgt een spectaculair staartje. De verdediger is namelijk helemaal terug bij de landskampioen. Al moet ze nog even wachten op haar juiste outfit.

‘Vanaf komend weekend zal Kimberly Thompson weer in een vast tenue spelen bij ons met een nieuw nummer. In de bijlage haar portret voor op de website.’ 

Een mail met deze tekst ontving de redactie van hockey.nl vorige week van de communicatie-afdeling van Amsterdam. Attent. Altijd prettig, dergelijke info. En inderdaad, bij het bericht zat een keurig pasfotootje van Thompson. Linksboven in de foto zit een rode bal met een witte negen erin. Helder. Dat moest dus het nieuwe nummer van de verdediger zijn.

Kimberly Thompson met Trijntje Beljaars van Oranje-Rood. Foto: Koen Suyk

Bij de drukker

Maar wie zaterdag in het Wagener Stadion zocht naar die nummer negen van Amsterdam, kwam bedrogen uit. Thompson droeg een jasje met nummer twaalf en een shirt en rokje met 31. Zonder naam op haar rug, overigens. ‘Mijn nieuwe shirt was er nog niet’, ontrafelde Thompson het mysterie. ‘Die ligt nog bij de drukker, denk ik. Ik speelde altijd met twaalf, maar dat nummer heeft Fay van der Elst overgenomen.’

Want ja, lange tijd leek het erop dat Thompson al in september 2019 haar laatste duel voor Amsterdam had gespeeld. Toen scheurde ze uit bij SCHC haar hamstring helemaal af. Op het moment dat de verdediger – na zes maanden revalideren – eindelijk weer fit was, werd de competitie stilgelegd vanwege de eerste coronagolf.

‘Tommie’ besloot te stoppen, op dertigjarige leeftijd. Ze wilde in september met haar vriend naar New York emigreren. Voor Thompson een eenvoudig proces, aangezien zij een Amerikaanse vader heeft en daardoor ook over een paspoort van de Verenigde Staten beschikt. Voor haar vriend, die volledig Nederlands is, bleek dit minder makkelijk. Zijn visumaanvraag werd geweigerd, omdat Amerika sinds de uitbraak van het coronavirus een strenger immigratiebeleid hanteert.

Tot zover voorlopig deze American Dream.

31. Het voorlopige rugnummer van Thompson. Foto: Koen Suyk

Geen Wall Street, maar Wagener Stadion

Het werd dus geen Wall Street, maar het Wagener Stadion. Daar kon ze gewoon meetrainen met haar oude team. Afgelopen zomer was ze daar nog heel duidelijk over. Alleen meetrainen. Niets meer, niets minder.

‘Ik hoopte dat we in januari alsnog naar Amerika konden. Maar daar is de situatie nog steeds hetzelfde. En we kregen wat blessures in het team. Melanie van Rijn, één van onze talenten, moest opnieuw geopereerd worden. Floor de Haan lag er ook een tijdje uit. We zagen ondertussen dat er een heel drukke tijd aankwam voor het team. Met veel competitieduels, de EHL en drukke programma’s met het Nederlands team en Jong Oranje.’

‘Zoemend’ rondom Donja Zwinkels van Oranje-Rood. Foto: Koen Suyk

Eén van de beste mandekkers van Nederland

Kortom: ze konden die topfitte, zeer ervaren verdediger – die uit voorzorg op de spelerslijst was gezet – maar al te goed gebruiken. Ondertussen had ze al een paar oefenpotjes en een wedstrijdje in de Gold Cup meegedaan. De stap was dus klein om Thompson in de lange winterstop weer aan de vaste wedstrijdselectie toe te voegen. De echte comeback was een feit.

Bovendien toont de oud-speelster van Laren en Hurley nog wekelijks haar meerwaarde, stelt Amsterdam-coach Robert Tigges. ‘Ik vind haar één van de beste mandekkers van Nederland. Ze is bloedirritant voor een aanvaller en die volledig uit de wedstrijd spelen. Zo iemand die constant om je heen zoemt, een spits geen lucht geeft. Godnondeju. Daar word je als tegenstander niet vrolijk van’, aldus Tigges, die als voormalige voorhoedespeler precies weet waarover hij praat.

‘Maar daarnaast…’, haalt Tigges aan. ‘Daarnaast beschikt Kimberly ook over een geweldige mentaliteit. Ze jaagt de boel aan, heeft enorm veel power. Man, ik zou gek zijn als ik géén gebruik van haar zou willen maken. Zeker in deze tijd, waarin je veel mensen nodig hebt.’

Een aanvallende impuls van Thompson bij het doel van Oranje-Rood. Foto: Koen Suyk

Niets is goed genoeg bij dit Amsterdam

Thompson heeft er inmiddels twee (gewonnen) wedstrijden opzitten: tegen Den Bosch en Oranje-Rood. Ze stapt zo weer in bij de landskampioen. ‘Mooi en bijzonder dat het zo uitkomt’, vindt Thompson. ‘Ik zou alles voor deze meiden willen doen. Ben blij dat ik ze zo mag helpen. Een groep die na de titel alleen maar beter is geworden. Niets is goed genoeg en dat is in dit geval een goede eigenschap.’

‘Ook tegen Oranje-Rood. We winnen met 2-0. Maar we weten dat er nog meer inzat. Die gretigheid van onze ploeg, daar geniet ik van.’

Amerika blijft nog steeds een droom van haar. Maar wel eentje die ze parkeert tot na het seizoen.

Want tot die tijd mogen ze bij Amsterdam genieten van een speelster, van wie ze eigenlijk al afscheid hadden genomen.

Nu alleen nog even wachten op dat juiste shirt.