Einde seizoen voor Sian Keil na valpartij: ‘Been voelde als een elastiekje’

Sian Keil komt dit seizoen waarschijnlijk niet meer in actie voor de dames van Pinoké. Een hamstringblessure houdt de 25-jarige aanvalster lange tijd aan de kant. ‘Ik zat echt even in zak en as’, vertelt Keil, die vrijdag het verlossende woord te horen kreeg dat ze niet onder het mes hoeft. ‘Daar heb ik zoveel kracht van gekregen. Ik ga er de komende maanden tegenaan en keer sterker terug.’

Met de rillingen over haar hele lichaam denkt de hockeyster van Pinoké terug aan ‘Derde Kerstdag’, het moment dat het helemaal mis ging bij de voormalig speelster van onder meer Oranje Zwart en Den Bosch. Uitgerekend twee dagen voordat ze zich weer zou melden bij haar club.

Om de hoek bij haar ouderlijk huis zit een atletiekbaan waar Keil samen met broer Timo aan haar hardloopschema werkt. Om de atletiekbaan te bereiken, klom het duo over het gesloten hek van bijna twee meter hoog.

De blessure is niet opgelopen op het hockeyveld, ik vind het gewoon een stom verhaal. Sian Keil, aanvalster van Pinoké

Op de heenweg is er nog niets aan de hand, maar op de weg terug gaat het faliekant mis. ‘Het had heel hard geregend en de deurklink waar ik op stond was glad. Met mijn hand greep ik mis en belandde ik op de pinnen van het hek terwijl mijn voet bleef hangen. Mijn been voelde meteen als een elastiekje.’

Frustratie

Naast acht hechtingen in haar hand hield Keil een peesscheur van vier centimeter in de hamstring van haar linkerbeen over aan de valpartij. ‘Ik heb het er een beetje moeilijk mee’, stamelt Keil aan de telefoon. ‘De blessure is niet opgelopen op het hockeyveld, ik vind het gewoon een stom verhaal. Ik baal erg van mezelf.’

Sian Keil eerder dit seizoen. Foto: Koen Suyk

De frustratie komt er even uit aan de andere kant van de lijn, al kan de ervaren hoofdklassespeelster het ook relativeren. ‘Ik sta bekend om mijn kamikazeacties, maar het is wel heel zuur dat ik er door een dom hekje voor lange tijd uit lig. Maar hé, het is wie ik ben. Vroeger maakte ik me echt heel lang druk om dit soort acties, inmiddels heb ik wel door dat het zinloos is om daar energie in te steken. Ik kan me beter richten op mijn herstel, dat kost al genoeg energie.’

Wel of geen operatie

Keil kijkt terug op vier zware eerste weken van haar revalidatieproces. ‘Ik wist een maand lang niet of ik geopereerd moest worden. Die periode was zo ontzettend spannend. Ook al ben je sterk en fit, je lichaam moet wel die verbindingen uit zichzelf gaan maken.’

Sian Keil op snelheid tijdens de competitiewedstrijd tegen Kampong. Foto: Koen Suyk

Na een intensieve sportmaand volgde het verlossende woord: ‘Toen de orthopeed mij uiteindelijk vertelde dat een revalidatie zonder operatie beter voor mij zou zijn, kon ik wel janken van geluk.’ De herstelperiode is daardoor een aantal maanden korter.

‘Volgend jaar weer helemaal terug’

De aanvalster van Pinoké ervaart weinig beperkingen in haar dagelijkse leven. ‘Ik kan ook gewoon rennen, alleen niet wenden en keren. Wel op oma-tempo, hoor.’ Er volgt een kort lachje. Keil hoopt binnen vier maanden weer fit te zijn en heel misschien zelfs het einde van de tweede seizoenshelft te halen. ‘Ik moet in mijn enthousiasme worden tegengehouden, want ik heb de neiging om te snel te gaan.’

Sian Keil in betere tijden. Foto: Bart Scheulderman

Keil heeft dit seizoen dus voorlopig uit haar hoofd gezet. ‘Dat is beter’, zo besluit ze. ‘Het is mooi meegenomen als ik nog iets kan meepakken, maar ik richt me op volgend jaar. Dan ben ik weer helemaal terug en klaar om de beste versie van mezelf te laten zien.’