De afkorting achterop haar shirt doet vermoeden dat ze van een misdrijf wordt verdacht – Fernández L. – maar uiteraard is dat niet het geval. Tijd voor een kennismaking met Milagros Fernández Ladra (24), de sierlijke middenvelder van HGC die het chique Wassenaar verkoos boven het rauwe Buenos Aires.
‘Dat was een goede tip hè, van Maico.’
Voorovergebogen op een bruinleren bank in het clubhuis van Victoria vertelt Robbert-Jan de Vos, coach van HGC, over de Argentijnse creatieveling uit zijn selectie. Maico is Maico Casella, spits van Heren 1, maar belangrijker nog: een oude bekende van haar: Mili. Toen iets minder dan een jaar geleden duidelijk werd dat Dames 1 nog wel wat internationale ervaring op het verlanglijstje had staan, meldde Casella zich bij De Vos. Hij wist nog wel iemand. Iemand die vastzat op Gran Canaria.
Milagros Fernández Ladra vecht om de bal in de wedstrijd tegen Victoria. Foto: Willem Vernes
Afscheid genomen van het nationale team
Als één ding duidelijk wordt tijdens de tien, vijftien minuten die we na de wedstrijd tegen Victoria (0-0) met haar spreken, is het wel dat Mili een nogal avontuurlijk type is. ‘Daar kan ik niets aan doen’, zegt ze schouderophalend. ‘Dat zit in de familie.’
Ze is de zus van Magdalena Fernández Ladra, de Argentijns international die er na 56 interlands en één wereldkampioenschap (2018, Londen) blijkbaar zo’n genoeg van had om haar hele leven in het teken van het nationale team te stellen, dat ze er domweg voor bedankte, een jaar voor de (toen nog niet uitgestelde) Olympische Spelen. Ze koos liever voor een ander leven, zegt Mili. Volgend jaar gaat haar twee jaar oudere zus wonen en hockeyen in Uruguay, een nogal klein hockeyland dat 26ste op de wereldranglijst staat, onder landen als Maleisië en Wales. Maar ze heeft er zin in.
Ook Mili nam eenzelfde rigoureuze beslissing. Ze speelde 28 interlands in het nationale team. Of ze wel het achterste van haar tong laat zien, wordt niet helemaal duidelijk in het vluchtige interview kort na de wedstrijd, maar Mili houdt het erop dat ze voor de nationale selectie heeft bedankt omdat ze net als haar zus ‘een avonturier’ is. Ze wilde andere culturen opsnuiven. Toen ze eind 2019 – na een jaar lang niet in de Pro League te hebben gespeeld – een appje ontving van een bevriende coach op het Spaanse eiland Gran Canaria, stapte ze niet veel later het vliegtuig in, op weg naar een carrière in Europa.
Het avontuur werd alleen niet wat ze ervan had verwacht. In plaats van vele uren op het hockeyveld te staan, zat ze vooral dagenlang verplicht binnen, met muren die op haar afkwamen. Door corona bleef het aantal wedstrijden dat ze voor UB Taburiente speelde, steken op vier.
Afgelopen vrijdag scoorde Milagros Fernández Ladra tegen HGC. Foto: Bart Scheulderman
Geen repatriëringsvlucht naar Argentinië, maar een verblijf in Wassenaar
‘We zochten een bepaalde persoonlijkheid’, vertelt De Vos. ‘Toen ze nog in Spanje zat, hebben we met haar gezoomd. Ze kon niet terug naar Argentinië. Althans, ze kon wel terug, maar dan was de weg naar Nederland een stuk moeilijker geweest, door al die coronaperikelen. Uiteindelijk heeft ze de hele zomer in Nederland verbleven, een land dat ze niet kende. Dat vind ik knap van haar. Ze had ervoor kunnen kiezen een repatriëringsvlucht te nemen en paar maanden terug naar Argentinië te gaan, met het risico dat ze niet meer in Nederland kon geraken. Maar ze wilde zó graag voor ons hockeyen, dat ze dat risico niet aandurfde.’
Boven haar mondkapje verschijnen twee pretoogjes, wanneer ze terugdenkt aan haar kennismaking met Nederland. Het gegorgel dat uit de kelen van al die Nederlanders kwam, bleek zowaar de Nederlandse taal te zijn. Vanuit allerlei hoeken en standen zag ze op de openbare weg mensen op een tweewielig voertuig voorbij komen: een fiets. ‘Laatst speelden we een wedstrijd op vrijdagavond’, vertelt ze. Lachend: ‘Zat iedereen uren daarvoor aan de pasta. Terwijl het nog middag was! Ik wist niet wat ik zag.’
Dit bericht bekijken op Instagram
Met haar Argentijnse airdribbels creëert ze overtallen
Nu, maanden later, wil ze zichzelf zeker nog niet ingeburgerd noemen, maar zit ze inmiddels ook zelf regelmatig op de fiets. Ze woont met de andere buitenlanders van Dames en Heren 1 in een oud bejaardentehuis in Wassenaar. Ook sportief gaat het goed. Ze had – in de schaduw van Dirkie Chamberlain, de beste speelster van HGC – met vier goals een belangrijk aandeel in de negende positie van HGC op de ranglijst. Inmiddels is duidelijk geworden dat ze ook volgend jaar voor HGC speelt.
‘Ik ben blij dat ze voor ons heeft gekozen’, zegt De Vos. ‘Met haar Argentijnse airdribbels creëert ze overtallen. Ze is dus niet alleen avontuurlijk in haar leven, maar ook in haar spel.’
1 Reactie
Langsdelijn
Goede aanwinst!