Pien Dicke: ‘Gevoel dat ik weer kan hockeyen maakt mij enorm blij’

Onlangs zette Pien Dicke weer haar eerste stappen op het hockeyveld. Ruim een jaar stond de aanvalster van SCHC aan de kant met een complexe voetblessure. ‘Ik ben zo blij om weer met de meiden op het veld te staan, want er waren momenten waarop ik dacht dat ik nooit meer zou kunnen hockeyen.’

Dicke speelde in juni 2021 haar laatste wedstrijd. Na het gewonnen EK had ze te veel last van de rechtervoet, die na een competitieduel begin april tegen Bloemendaal voor het eerst begon op te spelen. In augustus ging de tot Speelster van het Jaar 2021 uitgeroepen spits onder het mes om te worden geopereerd aan haar enkel.

Er was een stuk van haar hielbeen afgebroken en daaromheen hadden zich drie à vier cysten gevormd. Door het ongemak aan de enkel was Dicke meer op haar voorvoet gaan lopen. Deze overbelasting zorgde voor stressfacturen onder de bal van de voet.

‘Het ging na de operatie een periode goed, maar ik bleef pijn houden aan mijn teen. Ik ben niet iemand die snel pijn heeft, er moest dus iets zijn. Het was zoeken naar de precieze oorzaak’, zegt Dicke.

Pien Dicke (SCHC) heeft gescoord tijdens het competitieduel tegen Pinoké. Foto: Koen Suyk

Zoektocht

Die zoektocht naar de oorzaak van de pijn duurde lang. Ook de artsen zaten met de handen in het haar. ‘Zij hadden dit ook nog nooit eerder meegemaakt. Het was een onzekere periode, omdat niet kon worden aangegeven wat er precies aan de hand was. In het begin dacht ik dat het goed zou komen, maar op een gegeven moment vertelde de arts dat hij niet wist of ik ooit weer kon hockeyen. Ja, dan begin je jezelf toch af te vragen of het ooit wel goed gaat komen.’

Pas begin dit jaar wordt de bron van de pijn achterhaald. Dicke ging opnieuw onder het mes. Tijdens de operatie werd ontdekt dat een bandje aan de binnenkant van haar teen was gescheurd. ‘Nadat de oorzaak was gevonden zei de arts (Gino Kerkhoffs, red.) dat het goed zou komen. Dat betekende veel voor mij. Het gaf mij de motivatie om de schouders eronder te zetten en hard te werken aan mijn terugkeer’, zegt Dicke, die spreekt van een heftige periode.

‘Het was zwaar en eenzaam. Ik trainde in mijn eentje en miste het teamgevoel. Dat gevoel is heel herkenbaar voor iedereen die geblesseerd is. Ik ben heel goed begeleid door mijn fysio Timo (Sijbertsma, red.) en het team van Fysiomed. Ik heb veel steun gehad van de mensen om mij heen, mijn ouders, vriend en vriendinnen. En ook Lucas (Judge, coach SCHC, red.). Hij bleef vertrouwen in mij houden. Dat is fijn. Ik werd daar rustiger van. Ik ben iemand die wil forceren, maar in deze periode moest ik geduldig blijven.’

Geduld

Haar geduld werd danig op de proef gesteld, maar uiteindelijk beloond toen ze op 31 juli haar eerste teamtraining afwerkte. ‘De eerste training was leuk en spannend. Ik was zo blij om na een jaar weer met de meiden op het veld te staan. Dat had ik gemist. Ik heb de hele zomer aan mijn conditie gewerkt, dus ik denk dat ik na die training de speelster was met de minste spierpijn. Het was spannend in de zin dat ik het vertrouwen weer terug moest krijgen in mijn lichaam. Ik heb geen last meer van mijn voet, maar bij sommige bewegingen denk ik nog wel: voelde ik iets?’

Pien Dicke tijdens de EK-finale tegen Duitsland in 2021. Foto: Soccrates Images

Dicke deed afgelopen dinsdag de hele training mee en hoopt volgende week haar eerste wedstrijdminuten te maken. ‘Ik wil er graag de eerste competitiewedstrijd staan, maar ik heb ook geleerd geduldig te zijn. Juist nu, ik zit in de opbouwfase en kan niet meteen van nul naar honderd. Het is een proces. Ik moet de balans vinden tussen geduldig zijn en graag willen. Wat dat betreft moet ik nog worden getemd.’

Toekomst

Ze kijkt daarom nog niet in de verre toekomst. Hierdoor is Dicke ook nog niet bezig met een rentree in het Nederlands team, waarvoor ze dertien keer uitkwam en twee keer scoorde. ‘Oranje is altijd een gevolg van goed spel bij de club. Ik wil heel graag, maar ik weet niet wanneer het gebeurt. Ik hoop dat het op mijn pad komt. Het belangrijkste op dit moment is dat ik het naar mijn zin heb en het goed met mij goed. Het gevoel dat ik weer kan hockeyen maakt me enorm blij.’