Sosha Benninga: ‘Soms hoop ik nog dat het niet waar is’

In 2019 miste Jong Oranje-international Sosha Benninga (21) het EK-21 in Valencia vanwege een scheur in haar kruisband. Nu de spits van Amsterdam opnieuw een knieblessure heeft, een nog veel zwaardere deze keer, gaat voor haar ook een streep door het WK-21 in Zuid-Afrika (5-16 december). ‘Soms hoop ik nog dat het niet waar is.’

Wanneer Benninga deze dagen thuis op de bank ligt, om haar knie voldoende rust te geven, lijkt het haast net alsof die bank niet meer in haar eigen woonkamer staat, maar in een bloemisterij. Het wemelt er van de vazen met boeketten. ‘De steun die ik heb gekregen, is overweldigend. Ik heb meer berichten ontvangen dan wanneer ik jarig zou zijn’, vertelt de tip-in-specialist, van wie haar knie een week of drie geleden aan gruzelementen ging. Behalve haar kruisband heeft ze ook haar meniscus en de binnenste knieband gescheurd: een blessure waar doorgaans een revalidatie voor staat van zomaar een maand of twaalf.

‘Het heeft me goed gedaan dat ik van zó veel mensen een steunbetuiging heb ontvangen. Niet alleen van mijn teamgenoten, maar ook van mensen van wie ik het nooit had verwacht dat ze een berichtje zouden sturen. Vrienden van mijn ouders, meiden met wie ik jaren geleden samen heb gehockeyd, of meiden tegen wie ik vroeger heb gehockeyd. Kortom: mensen die ik nooit spreek. Onvoorstelbaar. Er wilden zoveel mensen langskomen, dat ik op een gegeven moment een schema ben gaan maken, anders zou het bij mij thuis veel te druk worden’, lacht Benninga. ‘Die afleiding was voor mij ontzettend fijn.’

Sosha Benninga met hoofdcoach Robert Tigges. Foto: Koen Suyk

Geen WK onder 21, geen EHL, geen play-offs

Terug naar 19 september, naar de wedstrijd Amsterdam-Oranje-Rood (2-1). Het ging allemaal zo snel, dat Benninga niet honderd procent zeker weet wat er nu precies gebeurde. Wel houdt ze er een theorie op na. Allereerst kreeg ze de bal in haar backhand aangespeeld. Vervolgens maakte ze een schijnbeweging naar links, en wilde ze daarna haar tegenstander rechtsom passeren. En toen ging het mis. Benninga denkt dat haar voet in het veld bleef hangen. Zeker is dat ze ten val kwam en haar knie uit de kom schoot. Zelden in haar leven voelde Benninga zoveel pijn als op dat moment. Vooral het gevoel vond ze doodeng.

Het deed zeer, maar de pijn in haar hart was nog veel heviger. ‘Het was het eerste dat door mijn hoofd schoot. Het WK onder 21’, vertelt Benninga. ‘Ik wist meteen dat het klaar was. Dat mijn seizoen voorbij was.’

De bevestiging kwam een dag later, toen de uitslag van de MRI-scan binnenkwam. ‘Die kwam hard aan. Mentaal trok ik het slecht. Van zondag tot en met woensdag was ik labiel. Ik vind het vreselijk dat ik niet naar Zuid-Afrika ga. Dat ik nu niet in de regen op het veld sta, om met die meiden van Jong Oranje te trainen voor een wedstrijd tegen – ik noem maar wat – Argentinië of zo. Net als dat ik ook de EHL en de play-offs moet missen. Een paar weken geleden, in de voorbereiding, had ik nog het gevoel dat ik dit jaar veel doelpunten zou gaan maken. Het voelde alsof het mijn seizoen ging worden.’

Haar doorbraak

Benninga – dochter van oud-internationals Marc Benninga en Ingrid Wolff – maakte de afgelopen jaren een sterke ontwikkeling door. Doorbreken op het hoogste podium deed ze in 2019 toen ze met twee goals een comeback van Amsterdam inleidde in de gewonnen kwartfinale van de EHCC tegen UHC Hamburg (van 0-2 naar 3-2). Afgelopen seizoen, waarin Amsterdam de landstitel kwijtraakte aan Den Bosch, maakte ze enkele belangrijke goals met haar specialiteit de tip-in. Benninga werd een steeds betere spits. ‘Zo voelde ik dat zelf ook’, vertelt ze. ‘Ik voelde het vertrouwen van mijn teamgenoten, waardoor ik speelde zoals ik speelde.’

Sosha Benninga in 2019, toen ze in de kwartfinale van de EHCC tegen UHC Hamburg de belangrijke 3-2 maakte. Foto: Koen Suyk

Volgend seizoen fit zijn

Lopen doet Benninga nu met een brace om haar rechterknie. Krukken hoeft ze meestal niet te gebruiken. De steek in haar knie is nagenoeg verdwenen. Wel moet ze nog veel op de bank liggen, om haar knie voldoende rust te geven.

Aanstaande dinsdag, precies een maand na die fatale val, wordt ze geopereerd. Vanaf dan staat haar een lange revalidatie te wachten. ‘Het WK met Jong Oranje, de EHL, de play-offs, dat haal ik allemaal toch niet meer. Ik streef er vooral naar om volledig hersteld te zijn in het nieuwe seizoen. Ergens brengt dat een soort rust met zich mee.’

Dan zegt ze: ‘Nu is het vooral wachten tot de operatie. Maar daarna breekt het moment aan om vooruit te kijken en stappen te zetten. Ik sta er positief in. Ik zal er alles aan doen om hier fitter en sterker dan ooit uit te komen.’