Robert Justus was zelf graag langer coach van Pinoké gebleven, maar de club gaat op zoek naar een andere coach. het team dat in de Hoofdklasse ten dode lijkt opgeschreven, zal een wonder moeten verrichten om in de Hoofdklasse te blijven.
Er zijn een paar zekerheden in het leven. Eentje daarvan is dat de dames van Pinoké aan het einde van het jaar tegen degradatie vechten. Sinds 2014 heeft het team een abonnement op de tiende plaats, die verplicht tot het spelen van degradatiewedstrijden tegen een overgangsklasser. Het interessante is: daar was zondag niets van te merken in Amstelveen. Zelfs niet nu de ploeg stijf laatste staat, met slechts drie punten. Een prima spelende thuisclub, boordevol jonge talenten, houdt het tegen Kampong lang 0-0, krijgt zelfs nog een strafcorner en laat af en toe prima hockey zien. Pinoké mist alleen stootkracht voorin. Daarom staan er aan het einde van de wedstrijd toch die dodelijke cijfers: 0-2.
Sophie Bray maakt het verschil bij Kampong
‘Kampong heeft twee goede buitenlanders. Die Sophie Bray, die scoort vandaag ook weer. Ze heeft er nu al elf gemaakt. Weet je hoeveel punten dat scheelt’, verzucht Justus in het clubhuis van Pinoké. Kampong heeft dankzij haar Britse parel zelfs de vierde plek heeft ingenomen. ‘Met twee goede buitenlanders erbij waren wij ook top geweest. Ik had zeker wat ervaring erbij willen hebben. Maar met de situatie zoals het de laatste jaren gaat met Pinoké, zijn er weinig meiden die hierheen willen komen. De aantrekkingskracht is niet groot. Dan kom je uit bij buitenlanders, maar dat was financieel niet mogelijk afgelopen zomer.’
In het algemeen is hij juist zeer tevreden over de spelersgroep. ‘Deze zomer hebben we een talentvol team bij elkaar gebracht. Dit is een groep die in potentie zeven, acht jaar bij elkaar kan blijven en waarin je kan doorselecteren. Met wat extra versterking zou er een stevig fundament staan.’
Robert Justus aan het coachen. Foto: Frank Uijlenbroek
‘Dat is dus meisjesachtig hockey’
Als het jonge team de bal niet heeft, trekt zij zich massaal terug in het eigen 23-metergebied. Maar in balbezit wordt er verzorgd hockey gespeeld. Misschien soms zelfs iets te verzorgd, want een club in degradatienood zie je niet snel in eigen cirkel rustig een-tweetjes aangaan. ‘Dat is dus meisjesachtig hockey’, legt Justus uit. ‘Daar komt de 0-1 uit. Die bal moet het stadion uit. Nu gaan we proberen om de cirkel uit te combineren. Dat is de ervaring die we dan missen. Over het algemeen spelen we al iets zakelijker dan eerst. Maar het blijft af en toe te speels.’
De sfeer in het veld en op de bank lijkt zondag prima. Geen moment is er het idee dat je hier kijkt naar een team, dat op het punt staat te degraderen. Misschien is dat ook wel het probleem. Tegen beter weten in hoopt Justus nog op een wonder. ‘Als wij straks van Groningen, MOP en Bloemendaal winnen, komen we op twaalf punten uit. Het is mijn eer te na om afscheid te nemen met een degradatie.’ De club Pinoké slaat na dit seizoen in ieder geval een andere richting in, na twee jaar Justus als assistent en twee jaar als hoofdcoach.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.