Waarom dit seizoen het ideale instapmoment is voor Tilburg

Met een wond op haar knie, een bebloede vinger en rode vegen op haar witte shirt, verliet aanvoerder Ireen van den Assem zondag het veld van Tilburg. Ze won met haar team van Rotterdam (1-0), maar daar was meteen ook alles mee gezegd: ‘Lelijke pot, mooie punten.’ 

Een over-mijn-lijk-mentaliteit. Iedere wedstrijd zien als een finale. Spelend met haar hele hebben en houden. En coachend of haar leven er vanaf hangt. Een omschrijving die Ireen van den Assem prima past. Een Bossche erfenis, waar ze in Tilburg maar wat graag van profiteren. 

Want het was lelijk. Bij vlagen zelfs slecht. Ondermaats tegen Rotterdam, maar er werd gewonnen. En met die overwinning staat Tilburg gewoon op een zesde plek. Inderdaad, in het linkerrijtje dus. De ploeg kreeg nog geen enkele oorwassing, terwijl het in de eerste zes competitiewedstrijden onder meer al Pinoké, SCHC en Den Bosch trof. Oké, uitgerekend in die drie duels werd er niet gewonnen, maar wel van Kampong (3-1), Hurley (3-2) en Rotterdam (1-0). Al met al een knappe prestatie van de ploeg van Ageeth Boomgaardt en Maartje Paumen. 

Feest bij Tilburg na de ‘gestolen’ overwinning. Foto: Willem Vernes

De gestolen overwinning

‘Of de overwinning gestolen was? Ja, zo kun je het wel noemen’, reageert Van den Assem na de 1-0 zege. ‘Het was heel slecht. Maar zulke lelijke wedstrijden toch winnen, is ook een kunst. Het was tegen de verhoudingen in, maar dat maakt het nog lekkerder.’

Het verhaal van Van den Assem is bekend. Ze stapte twee seizoenen geleden over van Den Bosch naar haar jeugdliefde. Opereerde tijdens haar eerste seizoen in de Promotieklasse en dirigeerde het team vervolgens naar de Hoofdklasse. En dat ze uitgerekend dit seizoen op het hoogste podium spelen, ziet de oud-international als een groot voordeel. ‘De Hoofdklasse is anders dan alle andere jaren dat ik ‘m heb meegemaakt. Je ziet dat ploegen aan het zoeken zijn. Een perfect moment voor ons om in te stappen. Er liggen kansen.’

Ireen van den Assem met haar bebloede knie. Foto: Willem Vernes

Van den Assem heeft nog altijd een geel-zwart hart. Een Den Bosch-hart. De club waar ze elf seizoenen voor uitkwam. Uitgroeide tot international en verdediger van onschatbare waarde. En dat het bij die club nou even niet lekker draait en dus zoekende is, doet haar wat. 

Mouwen opstropen en bloed aan de knieën 

‘Ik heb er al die tijd mijn ziel en zaligheid in gestoken. Natuurlijk, het komt wel. Ze moeten rustig blijven. Wisselingen doen wat met een groep’, stelt ze. ‘Ik denk dan: nou, meiden. Mouwen opstropen. Bloed aan de knieën. Zo moet je het doen. Het Bossche karakter. De cultuur die er altijd heeft geheerst. Dat moet niet verdwijnen. Dat gaat me aan het hart. Als het niet mooi en soepel gaat, dan gaat het maar een keer lelijk. Net zoals onze overwinning vandaag.’

Trekkend, sleurend en duikend voerde Van den Assem haar team zondag aan. Foto: Willem Vernes

Haar advies is dan ook dat ze rustig moeten blijven. Tevens een advies aan haarzelf. Want wat wil ze veel. Stappen maken, ontwikkelen. Met Tilburg naar grote hoogtes groeien. Maar dat is voor de promovendus nog niet realistisch. ‘Eerst verdedigend goed staan en dan procenten toevoegen aan ons spel. Daar word ik wel eens schijtziek van. Ik wil meer. Sneller, harder, beter. Maar als ik zie wat voor slagen er al gemaakt zijn, maakt me dat trots.’ 

Ze geniet. Zit goed in haar vel. Heeft haar ritme als hockeydier zonder Oranje inmiddels helemaal gevonden. ‘Het is hier totaal anders dan wat ik bij Den Bosch had. De promotie dwingt me om nog meer grenzen te verleggen. Je wordt weer uitgedaagd om stappen te maken. Je wil niet iedere dag van de week sporten om op zondag een potje te hockeyen wat nergens om gaat. Ik vind het gruwelijk mooi om finales te spelen en die krijg ik hier ieder week. De mooiste maand bij Den Bosch was de play-offmaand. Dat heb ik hier bijna iedere week. En dat is precies waar ik voor speel.’