Het was zondag een opvallend moment enkele minuten voor het begin van de wedstrijd hdm-Kampong. Op het veld lagen alle speelsters van hdm in één lange rij naast elkaar. Ze steunden op hun onderarmen en hun tenen en hielden hun lichaam stijf boven de grond. Secondelang.
Plotseling veerden ze omhoog en trokken ze een laatste sprint richting de middellijn. Het is ingegeven door hun nieuwe coach Sonja Thomann, overgekomen van Cartouche. Ze wil een soort cultuuromslag realiseren. ‘Dat planken’, vertelt Thomann, ‘dat is bedoeld om je kracht te voelen. Vóél het, zeg ik tegen de speelsters.’
You’ll never walk alone in de kleedkamer
Zowel voor de openingswedstrijd tegen SCHC (1-3) als het duel tegen Kampong (2-2) draaide Thomann in de kleedkamer het nummer You’ll never walk alone. Een uitvoering gezongen door de supporters van Liverpool in hun stadion Anfield. Alle speelsters moesten in een kring gaan staan. ‘Ik zei: voel wat het voor je betekent. Voel hoe sterk je bent. Persoonlijk krijg ik er kippenvel van. Tijdens het nummer heb ik geprobeerd om speelsters uit de kring te trekken. Ze moesten als geheel in de kring blijven staan. Wanneer dat lukt, ben je een team.’
Ze buigt naar de verslaggever toe en gaat vlak voor zijn neus staan
Thomann introduceerde ook oefeningen waarbij speelsters hun grens moeten aangeven. Tijdens het interview op het terras van hdm doet ze voor wat ze bedoelt. Ze buigt naar de verslaggever toe en gaat zó vlak voor zijn neus staan, dat hij in een reflex een stap achteruit doet.
‘Dat is niet goed’, legt Thomann uit. ‘Als iemand te dichtbij komt, moet je durven zeggen: tot hier en niet verder. Dan pas voel je hoe sterk je bent. Als iedereen in het team haar grenzen naar elkaar aangeeft en als niemand over zich heen laat lopen, ontstaat er een collectief. Een collectief dat uit individuele krachten bestaat. Het resultaat zie je terug op het veld.’
Het zijn oefeningen vanuit haar achtergrond als therapeutcoach. Op haar website schrijft ze: ‘Leven vanuit je hart betekent bewust zijn van je eigen kracht en talent, van je authenticiteit. Vaak staan oude denkpatronen hierbij in de weg. Door elke vraag die wij onszelf stellen, komen wij dichter bij onze kern, bij het antwoord. Jouw vraag en het achterliggende gevoel, zoals verdriet, boosheid of pijn, staan voor een komende verandering in jezelf en in je leven.’
‘Eerst deden de meiden er een beetje lacherig over. Nu begrijpen ze wat ik bedoel’
Thomann: ‘Eerst deden de meiden er een beetje lacherig over. Nu begrijpen ze wat ik bedoel. Een paar weken geleden vroeg ik in de kleedkamer: waar voelen jullie passie? Passie, antwoordden ze, wat is dat? Nou, passie is de motor van wat je doet. Niet het hoofd, maar het hart is de motor van het spel. Als je passie voelt, ga je met z’n allen. Als we verliezen, maar met passie hebben gespeeld, is er niets aan de hand.’
Haar belangrijkste doel dit seizoen is om binnen de spelersgroep te kijken waar er winst valt te boeken. ‘Ik vind ons al volwassen spelen. We spelen met meer lef en durf. We zijn ook individueel sterker geworden, omdat we meer vertrouwen in onszelf hebben. Maar waar eindigt het? Ik heb geen idee. Nu voelt het alsof we best hoog kunnen eindigen. Maar we moeten nog wel het proces doormaken.’
2 Reacties
vostammer
Voor onze generatie is dat een lied voor bejaarden. Is er niets van Boef of Lil Kleine?
robvisser
Met 'Jomanda van het hockey' zou je haar tekort doen. Een verfrissende aanpak. Ben benieuwd waar dit eindigt (op de ranglijst).