De Wijkerslooth sta-in-de-weg voor oude club. Pruyser prijst defensie.

Misschien was oud-Kampongkeeper Jan de Wijkerslooth (25) na een briljant gekeepte finalewedstrijd al blij. Maar nadat Amsterdam landskampioen Kampong de eerste nederlaag van het seizoen bezorgde, zei De Wijkerslooth snel, op de vraag of deze wedstrijd zo goed keepen een droom voor hem was: ‘Het is pas een droom als we hier morgen op dit veld de landstitel pakken.’

Hij zwaaide na de gewonnen finalewedstrijd naar zijn ouders en de hele familie De Wijkerslooth, een bekende ‘Kampong-familie’. Zijn vader Lodewijk had mede de naam ‘De Klapperboom’ bedacht voor het veld. De meningen over die naam zijn verdeeld. Waar de meningen zaterdag niet over verdeeld waren, was over wat er op het veld gebeurde. Iedereen vond het heerlijk om op ‘De Klapperboom’ en meer dan vierduizend toeschouwers een finale te spelen. Alle spelers waren het erover eens dat de wedstrijd op zondag de kant op zal vallen naar het team dat het ‘meeste karakter’ zal tonen.

Jan de Wijkerslooth na de wedstrijd. Foto: Koen Suyk

Ongelofelijk aantal reddingen van De Wijkerslooth

Het was bijzonder hoe de verdediging van Amsterdam ondanks massale Utrechtste bestormingen stand hield. Dat was na de twee rake backhands van topspits Mirco Pruyser de manier om een derde en beslissende wedstrijd te forceren tegen het team dat al een heel seizoen niet had verloren. De laatste paar minuten verliepen hectisch: Kampong kreeg nog twee strafcorners op een 1-2 achterstand en een gelijkmaker en shoot-outs leken in de lucht te hangen. Want het viel al het hele seizoen elke keer de Utrechtste kant op.

Maar dankzij de bescheiden De Wijkerslooth bracht Amsterdam Kampong dan toch de eerste nederlaag van het seizoen toe. Dat De Wijkerslooth zich herstelde van het harde – en op het eerste gezicht houdbare schot – van international Bjorn Kellerman – was al knap. Een opsomming van enkele reddingen: hij gleed mooi in op Ties Ceulemans die van dichtbij in kon tikken, na een combinatie via Kellerman en Robbert Kemperman. Een hoge push van Lars Balk tikte hij naar de zijkant. Een harde backhand van Kellerman redde hij bekwaam met de handschoen. Met de stick tikte hij een lage sleeppush van Jip Janssen naar de rechterhoek richting de cornervlag. Twee keer stond hij dichtbij in de weg bij een backhand van Philip Meulenbroek.

Jasper Luijkx met Fergus Kavanagh, die een masterclass verdedigen gaf. Foto: Koen Suyk

Nu stáát er iemand in de goal

Of dat allemaal nog niet genoeg was, volgden daar twee strafcorners – zwaar bekritiseerd door Amsterdam, de afscheid nemende Klaas Vermeulen zakte theatraal naar de grond, toen de scheidsrechter de beslissing van de derde strafcorner bevestigde – die ook werden gestopt door De Wijkerslooth. En niet zomaar gestopt. Hij gaf bijna geen rebounds weg. Dat was bijzonder knap van de keeper die in de halve finale tegen Bloemendaal ook al een hoofdrol vertolkte in de reguliere speeltijd en pas sinds dit seizoen de vaste eerste keeper is van Amsterdam.

Hij werd gevormd in de jeugdopleiding bij Kampong, haalde Jong Oranje en trok op 20-jarige leeftijd naar Voordaan in Groenekan, want de concurrentie aangaan met David Harte is zwaar. Daarna ging hij naar Amsterdam, waar hij het vertrouwen won van de selectie. Nu stáát er iemand in de goal. Zelfs als hij een slippertje maakt in de eerste tien minuten. ‘Ik heb na een jaar op het hoogste niveau keepen wel geleerd om rustig te blijven. Die eerste bal van Kellerman voelde houdbaar, maar ik ben rustiger geworden’, zei De Wijkerslooth na afloop, voor wie het af en toe spitsuur was. ‘Natuurlijk was het heel speciaal om hier zo de finale te keepen. Ik woon hier vijf minuten fietsen vandaan. Het is raar, mijn familie zit nu in het Amsterdam-vak.’

De Wijkerslooth komt goed uit op Philip Meulenbroek. Foto: Koen Suyk

Fergus Kavanagh blonk uit

Dat De Wijkerslooth alleen maar bezig was met zondag, en minder met zijn eigen goede optreden, zei wat over de instelling van het Amsterdamse team. ‘We zijn nu zó dichtbij. Nu is het herstellen en de focus weer op morgen.’

Essentieel voor het afdwingen van de derde wedstrijd waren de twee goals van topscorer Mirco Pruyser, die in het reguliere seizoen 26 doelpunten maakte. De international liet zien dat zelfs de misschien wel beste keeper (David Harte) en beste verdediger (Sander de Wijn) van de wereld te passeren zijn. Bij zijn eerste solo, trok hij De Wijn zo uit z’n voegen, dat die uitgleed. Maar Pruyser wilde van complimenten voor zijn eigen prestatie niets weten. Terecht gaf hij credits aan de verdediging van Amsterdam, waar de Australische wereldkampioen Fergus Kavanagh als boegbeeld uitblonk. ‘Wij hebben het defensief zo goed gedaan. Fergus was niet voorbij te spelen. Justin Reid-Ross ook niet. Teun Rohof hield met lichaam en stick de bal de hele tijd weg. De defensie heeft de overwinning naar huis gebracht.’

Mirco Pruyser en Valentin Verga vieren het feestje na de goal van Pruyser. Foto: Koen Suyk

In het derde en vierde kwart creëerde Amsterdam nog vijf strafcorners, maar verder weinig kansen. Het was Kampong dat volgens Pruyser Amsterdam ‘naar achteren drukte’, maar ondanks het drukken werden de Amsterdammers niet omver geduwd. ‘Op het einde ontstaat er ontzettend veel hectiek. Maar we zijn rustig gebleven. Dit is echt thuisbrengen. Er gebeurt zoveel. We hebben het goed gedaan. Het is zo lekker om hier te winnen. We leven nog. Morgen moeten we met minimaal zoveel energie hier staan. Dat wordt heel belangrijk.’

Tijn Lissone, Klaas Vermeulen, Billy Bakker en Fergus Kavanagh vieren de overwinning. Foto: Koen Suyk