In de topwedstrijd tussen Amsterdam en Rotterdam waren de internationals onzichtbaar. Des te opvallender was het goede basisdebuut van Amsterdam-keeper Jan de Wijkerslooth en de schitterende goal van Jeroen Hertzberger. Het gelijkspel was voor Rotterdam moeilijker te accepteren dan voor Amsterdam.
Het was 25 mei 2005, toen de Poolse voetbalkeeper Jerzy Dudek in de finale van de Champions League een mirakel voltooide voor zijn club Liverpool. Na een 3-0 achterstand kwam de Engelse club terug tot 3-3. Met gekke bewegingen frustreerde Dudek de spelers van AC Milan voordat ze hun strafschoppen namen. Hij wist er twee te stoppen. Daardoor won Liverpool de Champions League. Eerder was Dudek met Feyenoord landskampioen van Nederland.
Zondag had de debuterende basiskeeper Jan de Wijkerslooth in de 52ste minuut het lef om precies diezelfde bewegingen te maken. Daarmee probeerde hij Jeroen Hertzberger van Rotterdam te frustreren voordat hij z’n strafbal nam. Druk zat hij op en neer te springen in zijn goal in het Amsterdamse Bos. Het stond 1-1 en de topscorer van de Hoofdklasse duwde de bal naar rechts. Schitterend dook het talent naar de goede hoek. Het is het hoogtepunt in de korte carrière van de jonge keeper, die afgelopen seizoen de overstap maakte van het gedegradeerde Voordaan uit Groenekan. ‘Van Jerzy Dudek heb ik die bewegingen overgenomen. Hij heeft toen veel indruk op mij gemaakt als keeper’, zei De Wijkerslooth, die vorige week tegen Qui Vive al de tweede helft keepte en in een felle concurrentiestrijd is verwikkeld met routinier Laurens Goedegebuure. ‘Ik had op de training de laatste paar weken veel strafballen gepakt door het op die manier te doen. De jongens vertelden me dat ze er helemaal gek van werden en dat ze daardoor extra gingen nadenken voordat ze de strafbal zouden nemen.’
Weer Jeroen Hertzberger
Even later moest hij alsnog capituleren op een schitterende solo van Hertzberger, die net als in wedstrijd tegen HGC voor de winterstop, meerdere verdedigers dolde door rondjes om zijn lengteas te draaien, voordat hij de bal in de hoek schoot. Zijn twintigste doelpunt van het seizoen. Ook nu toonde hij zijn emoties door zijn stick weg te gooien. Het leverde hem deze keer een groene kaart op. Een sterker Rotterdam zag echter vier minuten voor tijd de derde poging van de rand van de cirkel van strafcornerkanon Justin Reid-Ross wel in het net achter Berend van Eldonk eindigen. Een gemiste kans voor het ambitieuze Rotterdam om zichzelf steviger op de derde plek te zetten.
Na het laatste fluitsignaal belaagde de geblesseerde Rotterdam-verdediger Oliver Polkamp de scheidsrechters Roel van Eert en Jonas van ’t Hek. Heel Rotterdam dacht dat ze nog een strafcorner hadden verdiend in de laatste minuut. Bij Amsterdam was er juist opluchting zichtbaar. In het tumult was er het trotse gezicht van De Wijkerslooth. ‘Ze zeggen dat ik het goed doe op de training. Voor mij persoonlijk is het lekker dat ik die strafbal pak. Dit is mijn eerste basisplek. Heel gaaf dit. Heel vet.’
‘Zonde dat we niet echt ons eigen spel lieten zien’
Amsterdam en Rotterdam zijn teams die snakken naar de titelsuccessen uit het verleden, voordat Oranje Zwart drie keer op rij de landstitel pakte. Amsterdam was voor het laatst landskampioen in 2012. Rotterdam voor de eerste en laatste keer in 2013. In 2012 eindigde Amsterdam-Rotterdam in een bizarre 6-7 overwinning voor de bezoekers uit de havenstad. Maar geen moment leek de topwedstrijd die spectaculaire kant op te gaan. Daarvoor hadden beide teams teveel respect voor elkaars kwaliteiten, waardoor de wedstrijd uitmondde in een tactisch steekspel. De eerste helft was Amsterdam onherkenbaar door stevige druk van Rotterdam. De enige mogelijkheid om onder die druk uit te komen was een harde backhand langs de zijlijn. Of een hoge bal. Terwijl Amsterdam juist bekend staat om combinatiehockey. ‘Zij hebben gewoon een echt goede ploeg. In je achterhoofd houd je toch dat zij met Jeroen Hertzberger, Seve van Ass en Diede van Puffelen heel explosief door kunnen komen. Daar stel je je op in. Het is zonde dat we niet echt ons eigen spel lieten zien,’ zei middenvelder Jan Willem Buissant. Hij zag dat de Nederlandse internationals Mirco Pruyser, Billy Bakker en Valentin Verga (Amsterdam) en Seve van Ass (Rotterdam) vandaag onzichtbaar bleven.
Manenschijn voor het eerst te laat voor wedstrijd
‘Tegen Amsterdam zijn het altijd tactische wedstrijden. Met de hele organisatie kies je ervoor om de sterke punten van Amsterdam te bestrijden. Daar lever je soms wat eigen kracht voor in. Ik denk niet dat het saai is. Wel gecontroleerd’, vond Rotterdam-coach Albert Kees Manenschijn, die de eerste vijfentwintig minuten van de wedstrijd gemist had, omdat hij vanuit zijn woonplaats Bilthoven in de file stond in de A1. Het was de eerste keer in zijn twintigjarige carrière als hockeycoach. Hij liet zijn assistent Nanco Jansonius de rustbespreking doen, maar voegde er aan het einde nog aan toe dat dit een enorme kans was om te winnen van Amsterdam. ‘Het was niet chic dat ik te laat was. Ik zat me echt op te vreten in de auto. Het was zeker een gemiste kans op twee extra punten. We voelden ons vandaag sterk en hadden een enorme kans om te winnen.’
Toch bleef Manenschijn ondanks de teleurstelling rustig. Misschien gaf de manier waarop Rotterdam Amsterdam in de klauwen had vandaag, hem de rust dat zijn team aan het einde van de competitie in ieder geval bij eerste vier staat. Zondag wacht in Rotterdam de volgende grote uitdaging tegen Kampong. Dan zal Amsterdam het opnemen tegen Den Bosch. Goede kans dat strafbalkiller De Wijkerslooth dan weer onder de lat staat na zijn goede optreden. ‘De selectie voor volgende week wordt vrijdagavond bekend gemaakt. In de laatste slide van de presentatie staat de basisopstelling. Dan weet ik het.’
Amsterdam – Rotterdam 2-2 (1-1)
‘2 Simon Egerton 0-1
’19 Boris Burkhardt 1-1
’60 Jeroen Hertzberger 1-2
’66 Justin Reid-Ross 2-2 (sc)
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.