In 2005 promoveerde Sjoerd Gerretsen (31) met Rotterdam van de Overgangsklasse naar de Hoofdklasse. Rotterdam was nog een kleine speler in de hockeywereld. Nu, dertien jaar later, is Gerretsen een landstitel (2013), twee bronzen en een zilveren medaille in de Euro Hockey League (EHL) verder. De verdediger stopt ermee én kan de ontbrekende prijs komend weekend veroveren: de Europese clubtitel.

Omdat ze steeds schaarser worden, mag er hier in dikke letters vermeld worden dat Sjoerd Gerretsen – net als Jeroen ‘Mister Rotterdam’ Hertzberger – een échte clubman is. Begonnen met hockey op z’n negende bij Rotterdam. Hij werkte zich op tot Jong Oranje en vaste waarde van het eerste team van de havenstad. Terwijl de club langzaam omhoog klom – met bizar goede buitenlandse hockeyers, Rotterdam was een van de clubs die het ‘Herenakkoord in de Hoofdklasse’ dat nooit van de grond kwam in 2008 nadrukkelijk negeerde met acht buitenlanders in plaats van de ‘afgesproken’ drie – bleef ook verdediger Gerretsen zich ontwikkelen. Hij had op een gegeven moment kunnen afhaken, maar bleef zich inzetten en groeide mee met het team, met het kampioenschap in 2013 als hoogtepunt. Dat was niet altijd even makkelijk voor Gerretsen, die andere dingen naast het hockey ook belangrijk vindt.

Sjoerd Gerretsen, Jeroen Hertzberger en Pirmin Blaak vooraan, na het behalen van de landstitel met Rotterdam in 2013. Achter Gerretsen de Australiër Mark Knowles. Foto: Koen Suyk

‘Als je kijkt wat talenten nu moeten doen om de top te halen’

‘In het begon vond ik het kiezen tussen echt student zijn of tophockey willen spelen ook moeilijk. Maar tophockey bleef toch trekken. De zondagen vond ik zó mooi, zeker de grote wedstrijden’, vertelt Gerretsen, die na komend EHL-weekend stopt met tophockey en blij is dat hij het hockeyen op hoog niveau enigszins kon combineren met een studentenleven. Hij ziet elke dag bij zijn vriendin Kitty van Male hoeveel er van een international wordt verwacht. ‘Ik begon in het tijdperk dat het nog te doen was, student zijn en tophockey spelen. Als je kijkt wat talenten nu moeten doen om de top te halen. Zoals een Thijs van Dam (21) die echt alles op alles zet en alles laat om het te halen. Dat zijn serieuze verschillen met tien jaar geleden.’

Sjoerd Gerretsen en Kitty van Male poseren voor de camera. Foto: Willem Vernes

Vijfde plek was Rotterdam-onwaardig

Het veertiende seizoen van Gerretsen is tot nu toe niet verlopen zoals hij en Rotterdam hadden gehoopt. Vorig jaar verloor Rotterdam de finale om de landstitel na twee gelijke spelen en twee verloren shootout-reeksen tegen Kampong. Het leverde de hockeyers uit de havenstad een ticket op voor de Euro Hockey League (EHL). Dit jaar vochten de Rotterdammers vooral tegen zichzelf . In de tweede helft van het seizoen pakte de groep het goed op, maar was het te laat om nog een playoff-ticket binnen te slepen. Rotterdam eindigde het seizoen als vijfde. De EHL is achteraf een heerlijke houvast, waardoor het seizoen niet als een nachtkaars uitgaat, maar nog enig cachet heeft.

Gerretsen: ‘In de winterstop hebben we heel veel met elkaar gezeten. We waren weer goed op weg. We konden ons geen misstap meer permitteren. Toen we gelijk speelden tegen Kampong, was het klaar. Dat was echt nieuw. Dat was ruim voor het einde van het seizoen. De koek was daarna op. We hebben niet des Rotterdams gespeeld. Zoals die wedstrijd tegen hdm (4-4). Gelukkig was de EHL op Rotterdam onbeschrijfelijk mooi voor ons.’

Met Pasen wist Rotterdam in het eigen volle stadion in de laatste minuten tegen Mannheim – het Duitse team met de olympisch kampioenen Gonzalo Peillat en Lucas Vila – het seizoen te redden. Met nog een paar minuten te spelen en een 0-4 achterstand (velddoelpunten tellen dubbel dit seizoen in de EHL) scoorden Tjep Hoedemakers en Nick Catlin, waarna de shoot-outs beter werden genomen. Daarna was Uhlenhorst geen probleem in de kwartfinale, waardoor Rotterdam zaterdag in de halve finale tegen Bloemendaal staat, op ’t Kopje.

De weg richting de halve finales van de EHL

Omdat Rotterdam als enige Nederlandse EHL-team de play-offs niet had gehaald, moest er een plan komen om perfect voorbereid te zijn op de enorme uitdaging die er zaterdag en eventueel zondag in de finale op Rotterdam wacht, dat behalve ereplekken – een keer tweede (2010) en twee keer derde (2008/2009) – nog nooit de EHL won.

Gerretsen: ‘We hebben met elkaar besloten om een week vrij te nemen na de competitie. Daarna begon de kick-off voor het traject richting de EHL twee weken geleden op Bloemendaal, dat tegen Amsterdam speelde. Daarna zijn we naar het strand gegaan voor een barbecue bij Bloemendaal aan Zee. We hebben oefenwedstrijden tegen Almere en Pinoké gespeeld. We zijn naar België gereden om tegen Herakles te spelen. Deze week hebben we even in een kasteel in Blegny gezeten, net onder Maastricht. Daar zijn we richting Keulen gegaan voor een oefenwedstrijd tegen Rot-Weiss Köln te spelen. Ja, je moet een beetje creatief zijn om ook nog tegen de topploegen te kunnen oefenen. Dan trainen we vrijdag op Bloemendaal en moeten we er klaar voor zijn.’

Quirijn Caspers (Kampong) en Sjoerd Gerretsen in een heftig duel in de finale om de landstitel 2017. Foto: Koen Suyk

Een topwedstrijd van formaat tussen twee gemotiveerde ploegen

Zaterdag zullen Bloemendaal en Rotterdam er alles aan doen om hun seizoen te redden. De nummer vier en vijf in de eindklassering van de Hoofdklasse grepen overal naast en zullen enorm gebrand zijn op de EHL-titel. Voor Gerretsen – die nu leiding geeft aan een groot team en eindverantwoordelijk is voor een zwembad en fitnesscentrum, zou de titel een heerlijke afsluiting zijn van zijn lange tophockeycarrière. ‘Dat is de enige clubprijs die mist. Dus dat zou het perfecte plaatje zijn. Het wordt nog één keer knallen.’

Beste vijf spelers waar Gerretsen ooit mee speelde bij Rotterdam

In die veertien seizoenen tophockey heeft Gerretsen met nogal wat exceptionele hockeyers gespeeld. Voor hockey.nl wilde hij wel zijn top-5 geven. In willekeurige volgorde:

-Onze grote vriend Mark Knowles (Australiër) – Ik ben zelf verdediger en hij is echt de allerbeste. Qua timing fenomenaal. Maar ook fysiek en mentaal. Ook zijn passing was fantastisch.

–Jeroen Hertzberger – Moet ik daar nog niets over zeggen? Hij scoort aan de lopende band. Wij hebben een vriendengroep, waar ik volgend jaar mee in het tweede ga spelen. We hebben al gevraagd aan Jeroen of hij niet bij de eerste acht van de spelerslijst kan, dan zou hij eventueel een keer mee kunnen doen. Maar waarschijnlijk moeten we nog een paar jaar wachten, voordat Jeroen aansluit.

–Simon Child (Nieuw-Zeelander) – Die is zo ontiegelijk goed. Wat een aanvaller. Niet normaal.

–Waseem Ahmed (Pakistaan) – Onze vriend Waseem. Daar kon je echt nooit de bal van afpakken.

–Seve van Ass – Die hoort ook in dit rijtje thuis. Als hij er zin in heeft, is hij onnavolgbaar.

De onnavolgbare dribbelaar Waseem Ahmed.