Jasper Brinkman de broodnodige held van Bloemendaal in het Wagener

In een spannende en taaie hockeyklassieker die langzaam richting de shoot-outs leek te gaan, was het nota bene verdediger Jasper Brinkman van Bloemendaal, die met een hoogstandje een strafcorner versierde, waarna hij hem zelf magistraal in het net pushte. Daardoor sloeg Bloemendaal tegen Amsterdam de eerste slag in de halve finale van de play-offs.

Als Florian Fuchs het niet deed woensdagavond, of Jorrit Croon, of Thierry Brinkman, en zelfs niet Arthur van Doren, was daar opeens de zelf opgeleide Jasper Brinkman die dat oh zo belangrijke doelpunt maakte voor de Mussen in het Wagener Stadion. De wedstrijd was na een dominant eerste Bloemendaalse kwart fysieker en gelijkwaardiger geworden dan de Mussen gehoopt hadden. Shoot-outs leken aan de horizon te verschijnen, vorig jaar in dit stadium ook twee keer het eindresultaat van dit affiche, tussen de twee teams in het hockey met de meeste landstitels. Maar daar was Brinkman, die het team over een dood punt heen hielp en voor de verlossing zorgde.

Toen daarna Croon het op zijn heupen kreeg en het publiek achter zich kreeg, was het de jonge international die weer een strafcorner forceerde voor Bloemendaal. Deze keer was het Tim Swaen die de bal in het net pushte achter Van Leeuwen, wat tot een orkaan van geluid aan de kant van de Bloemendaal-supporters zorgde. Dat geluid betekende opluchting. De zege was binnen, na een taaie, taaie wedstrijd voor de Mussen. Dat ‘die andere Brinkman’ het besliste was misschien wel typisch voor deze wedstrijd: Bloemendaal beschikt over meer breedte en diepte in de selectie dan Amsterdam, dat verdedigde als een leeuw maar moest blijven gokken op de bekende azen als Pruyser en Verga en alleen kon zeggen dat het meer strafcorners mocht nemen. Maar het rendement van de Amsterdamse strafcorner was nihil, vergeleken met de twee voltreffers aan Bloemendaalse kant.

Valentin Verga snoept de bal af van Florian Fuchs. Foto: Koen Suyk

Eerste kwart had Bloemendaal al moeten scoren

Bloemendaal begon woensdagavond fantastisch aan de wedstrijd. Dankzij een goede press kon het al na twee minuten een strafcorner pushen, die door de uitblinkende Amsterdam-keeper Philip van Leeuwen stijlvol werd verwerkt met een snoekduik. Bloemendaal bleef oppermachtig, met Arthur van Doren in het begin als de patron op het veld. Hij zag dat aanvoerder Glenn Schuurman de Mussen op voorsprong had moeten brengen. Na de zoveelste geslaagde oranje aanval, kreeg de international de bal. De middenvelder had zelf kunnen schieten, maar besloot toch te passen. Dit was juist het moment voor Schuurman om te laten zien wat Bloemendaal kwam doen in het Wagener Stadion.

Amsterdam kon in dit stadium slechts hopen op een zeldzame counter en deed dat ook knap. Met de weinige ruimte wisten de Amsterdammers nog een strafcorner te versieren, die er goed werd uitgelopen. Uit het niets wist Pruyser een kans voor Verga te creëren. Maar het bleef Bloemendaal dat de boventoon voerde, met Jorrit Croon als degene die gevaarlijk was vanaf de linkerkant. Met oranjehemden die elkaar in het begin blindelings vonden. Maar de blitzkrieg van het eerste kwart, hield Bloemendaal niet meer vol in het tweede kwart. Amsterdam, loerend op een counter, leek zich langzaam maar zeker beter te voelen in het eigen stadion. De Bloemendaalse storm die in het eerste kwart zeker tot een goal leek te leiden, was knap gaan luwen door een taai Amsterdam, dat steeds meer de wedstrijd speelde die het wilde spelen, fysiek, op het randje, terwijl ze hun sterke verdediger Nicki Leijs moesten missen.

Philip van Leeuwen was tot de twee strafcorners een van de beste mensen op het veld. Foto: Koen Suyk

De wedstrijd leek gespeeld zoals Amsterdam wilde

Het spel golfde steeds meer op en neer en werd steeds fysieker, met de schouderduw van Pruyser aan Stockbroekx als signaal voor de arbitrage om de grens aan te geven wat nog acceptabel was. Dit was de fase waarin de wedstrijd keihard werd gemaakt en sommige tactische plannen al in de prullenbak konden, omdat het niet meer om tactiek ging, maar om andere vaardigheden. Precies wat Amsterdam wilde. Bloemendaal leek af en toe de weg kwijt en wist niet meer precies, wat het nou moest. Sloeg ballen hard over de achterlijn, zonder dat die een bestemming vonden.

Brinkman deed wat zijn teamgenoten niet lukte

Door de gele kaart van Rik van Kan en de groene kaart voor Pruyser begon Bloemendaal het vierde kwart elf tegen negen, maar juist het overtal werd niet uitgespeeld. Wortelboer stuitte op Tijn Lissone. Stockbroekx twijfelde of hij naar de cirkel moest rennen voor een schot. Fuchs soleerde door de verdediging, maar weer was het de uitmuntende Amsterdamse verdediging die de Duitser afstopte.

Een teleurgestelde Mirco Pruyser na de wedstrijd. Foto: Koen Suyk

Langzaam tikte de tijd weg richting de shoot-outs, toen Jasper Brinkman met een hoogstandje in de lucht de bal op de voet van Fergus Kavanagh kreeg. Eerste keuze Tim Swaen stond niet op de kop van de cirkel, maar Glenn Schuurman en Jasper Brinkman. De blonde verdediger legde aan en pushte de bal ziedend hard achter de tot dan toe perfect keepende Van Leeuwen. Het betekende de doorbraak in de wedstrijd.

Roel Bovendeert raakte kort daarna de paal, Amsterdam ging naarstig op zoek naar de gelijkmaker en moest achterin veel ruimte weggeven. De corner die volgde op een hoogstandje van Croon werd door Swaen goed binnen gepusht, waardoor Bloemendaal – net als vorig jaar – in de halve finale van de play-offs de eerste slag sloeg. Twee keer heeft Bloemendaal nu de kans om het op ’t eigen Kopje af te maken. Dat was de afgelopen twee jaar ook zo, dus zich rijk rekenen doen de Mussen zeker niet.