Jolie heeft ‘keihard gejankt’ toen hij zijn afscheid aankondigde

Inmiddels doen de woorden ‘ik ga stoppen‘ hem geen pijn meer, als hij ze verkondigt. Maar dat was een tijd terug voor Stijn Jolie (32) een heel ander verhaal. ‘Om het daadwerkelijk uit te spreken, deed me veel pijn’, blikt de verdediger van Almere terug op zijn besluit. 

De knoop definitief doorhakken was moeilijk voor strafcornerkanon Jolie. ‘Hockey is iets waar ik sinds mijn zesde mee bezig ben geweest. Toen ik het voor het eerst aan mijn teamgenoten vertelde, moest ik ook keihard janken. Intussen sta ik er ook echt achter. En voelt het als een goede beslissing.’ De beslissing maakte Jolie al eerder dit seizoen, maar wilde het pas na de ‘do-or-die-wedstrijden’ met Almere bekend maken. Na de duels met Klein Zwitserland, Rotterdam en Hurley. Maar die wedstrijden, gingen allemaal niet door. ‘Ik heb door de coronacrisis nog even nagedacht of ik er niet nog een seizoen aan vast zou knopen, maar mijn besluit stond al vast.’

Jolie speelde zeventien jaar tophockey. Twee jaar bij Bloemendaal, drie jaar voor Hurley en twaalf seizoenen bij Almere, de club waar hij ook in zijn jeugd voor speelde. Bij Bloemendaal greep hij samen met zijn broer (Wouter) de Europese clubtitel, maar dat succes kende daarna ook een keerzijde. Hij moest na twee seizoenen vertrekken. Bij Almere speelde hij in de Hoofdklasse tot en met de Derde Klasse. Een unieke belevenis.

'Ik heb tophockey, semi-tophockey en Tweede Klasse-hockey gespeeld. Van mijn rol bij Almere heb ik altijd genoten. Belangrijk zijn voor je team. Dat was bij Bloemendaal wel anders. Daar had ik een dienende rol. Stijn Jolie

Archiefbeeld van Stijn Jolie, met op de achtergrond Terrance Pieters. Foto: Koen Suyk

‘Ik heb tophockey, semi-tophockey en Tweede Klasse-hockey gespeeld.’ Maar wat nou zijn bijzonderste moment was? ‘Misschien was dat wel het hockeyen in de Derde- en Tweede Klasse. We hadden toen een hecht, leuk team. We hebben met elkaar mooie avonden beleefd. We wonnen veel. Van mijn rol bij Almere heb ik altijd genoten. Belangrijk zijn voor je team. Dat was bij Bloemendaal wel anders. Ik was de enige niet-international. Daar had ik een dienende rol. Dat heeft me wel gemaakt wie ik nu ben.’

Jolie heeft maar weinig seizoenen gespeeld, die niet tot het laatst spannend waren. De Flevolanders speelden vaak ofwel om promotie, of om degradatie. ‘Ik heb zes jaar degradatiehockey gespeeld. Dat blijft me het meest bij. De spanning, de climax.’

‘Je doet het niet voor het afscheid’

Een verloren thuiswedstrijd (1-5) tegen Oranje-Rood, bleek achteraf de laatste minuten van Jolie voor Almere. Een ongewenst afscheid, maar een redding voor Almere. Door de uitbraak van het coronavirus, besloot de KNHB dat geen enkele ploeg degradeerde. ‘Ik weet dat het dit seizoen wel heel lastig zou worden, maar dat we nou toch in de Hoofdklasse blijven, geeft geen voldaan gevoel. Moeilijk zou het zeker zijn, maar ik had ik aangedurfd.’

‘Dit afscheid is natuurlijk niet zoals gehoopt, maar het is niet het afscheid waarvoor je het doet. Ik heb zoveel mooie herinneringen, zoveel leuke momenten. Verhalen die ik nu nog steeds vertel. Die dingen zullen nooit weggaan.’

View this post on Instagram

Na 17 jaar seniorenhockey heb ik besloten om te stoppen met hockey. Na 12 jaar Almere, 2 jaar Bloemendaal en 3 jaar Hurley is het mooi geweest! Genoten van alle hoogtepunten en veel geleerd van alle dieptepunten. Bedankt!

A post shared by Stijn Jolie (@stijnjolie) on Jun 8, 2020 at 12:20am PDT

Nieuwe generatie Jolie’tjes

Jolie was de enige overgebleven broer van alle beruchte ‘Jolie’tjes’ die nog op de velden stond. Wouter (Bloemendaal) en Arjan (Almere) gingen hem al eerder voor. Maar de nieuwe generatie Jolie’tjes is in aantocht. ‘Ik ga mijn kinderen vertellen hoe fantastisch papa hockey vindt. Ze moeten later gaan doen wat ze leuk vinden, maar hockey wordt ze met de paplepel ingegoten’, vertelt het strafcornerkanon, die de ene na de andere strafcorner verzilverde voor zijn teams.

Zijn broers zagen zijn afscheid van tophockey als de ideale kans hem uit te nodigen voor Bloemendaal Heren 2 (Wouter) en de Veteranen van Almere (Arjan). ‘De Veteranen gaan ‘m nog niet worden hoor. Het wordt Bloemendaal Heren 2 of Almere Heren 2’, blikt Jolie vooruit. Hij blijft met tophockey verbonden, als fysiotherapeut van de Jong Oranje Heren. ‘Ik stop zelf met tophockey, maar helemaal stoppen, is niks voor mij. Al die vrije zondagen van de afgelopen tijd, daar ben ik nog lang niet aan toe.’