Wist je dat… keepers niet altijd alleen maar ballen tegenhouden, maar ook andere passies kunnen hebben? Zo is daar keeper Daan Wisselink die wekelijks na de wedstrijd in de pen klimt op de Facebookpagina van zijn team Hurley Heren 1. Hockey.nl is ‘zo gek’ – Daans woorden – om een selectie van deze columns te plaatsen. Hier weer een pareltje.
Een ode aan Amsterdam (de stad dan hè)
Dag lieve lezers en eenieder die Hurley een warm hart toedraagt,
Amsterdam. Zoals wel vaker is doorgeschemerd in deze verslagen draagt uw trouwe verslaggever een enorme voorliefde voor deze mesmeriserende metropool. Een stad met zoveel subtiele schoonheden en charmes dat de trekpleisters van wereldsteden die pretenderen te kunnen concurreren met haar worden gereduceerd tot bezienswaardigheden evenwaardig aan het aanschouwen van een hond die gehurkt haar behoefte doet in uw rozenperk. New York, ‘The city that never sleeps’, een monster van een stad waar het in de alledaagse hectiek van downtown Manhattan met haar oorverdovende geluiden en weeïge geuren van opgewarmd afval slechts enkele uren is vol te houden. Times Square, tuurlijk. Maar hebben ze er hagelslag? Dacht het niet.
Londen, een stad zo uitgestrekt en versplinterd dat het aan enige consistente vorm van identiteit ontbeert. En probeer er maar eens iets fatsoenlijks te eten te krijgen. Tenzij u het fijn vindt uw dag te starten met bonen in tomatensaus. Parijs, de stad van de liefde.. voor een uiterst onbeschofte verstandhouding met iedere bezoeker die niet is afgestudeerd in de Franse literatuur.
Berlijn, een schitterende stad nog immer gescheiden door restanten van een muur uit vervlogen tijden met in het westen sterke staaltjes van architectuur in lijn met de fetisj voor efficiëntie van het bewonende volk en in het oosten grauwe gebouwen van communistische esthetiek op unieke contrasterende wijze opgeleukt door ‘street-art’ wat een fietstocht dwars door deze stad tot een onvergetelijke ervaring maakt. Maar er wonen allemaal Duitsers.
Los Angeles, ‘The city of dreams’. Daar hebben ze yogalessen speciaal voor mensen met een chocoladeverslaving. I rest my case.
Nee lieve lezers, dan Amsterdam. Van Osdorp tot Oud-Zuid, van de Bijlmer tot de van Baerlestraat, een geconcentreerde mozaïek van fascinerende kenmerken dat nooit gaat vervelen. Zoals het beroemde ‘Red Light District’ waar drommen Noord-Engelse toeristen met een IQ zo hoog als hun schoenmaat zwalkend op zoek zijn naar ‘ware liefde’ voor slechts een paar tientjes.
Het Centraal Station waarbij je bij het verlaten ervan door de stad wordt omarmd alsof het je grootmoeder is na een goed rapport. Loop een stukje verder het centrum in en je staat versteld van de volwassen manier waarop de inhabitanten worden behandeld door de hoofdstad. Moeders met bakfietsen gevuld met een half dozijn kinderen uitwijkend vlak naast een gracht voor Australiërs die een soortement champignons hebben gegeten die niet verkrijgbaar zijn bij de Albert Heijn. Trams die krakend tot stilstand komen voor taxichauffeurs die niet weten waar die driekleurige lampen voor staan bij elk kruispunt terwijl er vlak boven een piano aan een haak bungelt van iemand wiens volledige inboedel op straat uitgestald ligt voor een verhuizing. Hier moet je opletten. En dat houdt je scherp.
Vanaf de troebele wateren van de grachtengordel is Amsterdam misschien nog wel op haar mooist. Bevoorrecht varend op een bootje, slalommend tussen de stonede toeristen voor wie de mechanica van een simpele waterfiets op dat moment hun pet te boven gaat. Oppassend voor de chagrijnige schippers van rondvaartboten waar vanachter de langgerekte ruiten groepen Japanners met camera’s van karikaturaal formaat vrolijk flitsend naar je zwaaien alsof je het achtste wereldwonder bent. Onder donkere bruggetjes doorvarend en als herboren de Amstel op worden gevoerd waar het Koninklijk theater Carré de achtergrond biedt voor het aanschouwen van de Maagdenbrug, de plek waar per jaar de meeste huwelijksaanzoeken worden verricht.
Om nog maar te zwijgen van het nachtleven. Het Leidseplein, door de krakerige voice-over van de intercom van de tram aangeduid als ‘Entertainment Area’, waar een breed scala aan horeca-etablissmenten ligt voor ieder wat wils. Discotheken waar ’s wereld beroemdste DJ’s het publiek vermaken met andermans muziek. Poptempel Paradiso, waar de groten der aarden van échte muziek, zoals Prince, Nirvana en The Rolling Stones, hebben moeten smeken er een keertje te mogen spelen. En honderden kroegen en cafés waar talloze feestgangers ervoor kiezen bezweet op de vierkante centimeter een uur op hun bier te wachten om te vieren in deze stad te mogen zijn. Amsterdam. Als het een vrouw was zou je er op slag smoorverliefd op worden. Maar weet je niet zeker of je haar zou meenemen naar het kerstdiner.
Op de eerste van de maand November stond er een heuse topper op het programma van de Hoofdklasse. “The Battle of Amsterdam” tussen de gelijknamige hockeyclub en uw favoriete Hurley Heren 1. De koploper tegen de nummer vier en beiden trotse producten van de mooiste stad van de wereld. Het sterrenensemble van Amsterdam gaat soeverein aan kop in de Hoofdklasse mede door de individuele klasse van al haar spelers. Maar het team van reuzendoder Hurley, gesterkt door elkaar en de spectaculaire overwinning op Kampong twee dagen eerder, wilde maar wat graag de uitdaging aangaan.
Tip de redactie
Schrijf, fotografeer of film jij ook hockeypareltjes? Stuur het naar redactie@hockey.nl.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.