KZ en Tilburg geven de liefhebber een masterclass degradatiehockey

Liefhebbers van degradatiehockey, die zondagmiddag niet in Den Haag bij KZ-Tilburg waren: jullie hebben wat gemist. De twee Hoofdklasse-ploegen gaven namelijk een masterclass in het vechten voor klassebehoud. Dat er in zeventig minuten niet werd gescoord, maakte voor degradatiepuristen niets uit. Sterker nog: zij weten dat er daardoor dit seizoen nog heel veel valt te genieten in de Hoofdklasse Heren.

Degradatiehockey is een spelletje voor liefhebbers. Daarbij draait het niet om fraai hockey, verfijnde techniek en soepel lopende aanvallen. Het draait zelfs niet om doelpunten maken, maar vooral om doelpunten voorkomen. Immers: hoe minder doelpunten je tegen krijgt, hoe minder doelpunten je hoeft te maken om te winnen. Een adagium dat vies in de oren klinkt van de liefhebbers van aanvallend hockey, maar daar hebben ploegen die strijden voor lijfsbehoud echt lak aan. Zij vechten maar voor een ding: niet degraderen. Hoe dat wordt bereikt, maakt niet uit.

Degradatiehockey is ook: na een gelijkspel allebei claimen dat je had kunnen winnen. KZ-goalie Koene Schaper: ‘Het had beide kanten uit kunnen vallen, maar ik denk dat wij de betere kansen hebben gehad.’
Tilburg-aanvaller Joep de Natris: ‘Ik denk dat wij het betere van het spel hadden en de beste kansen, met zelfs een bal op de paal.’

Passie en dramatiek

Het mooie is: ze hadden beiden gelijk. Het is maar net met welke bril je zondagmiddag langs het drukbevolkte sportpark stond. Tilburg had namelijk ontegenzeggelijk het meeste balbezit, maar voor de rust was het Klein Zwitserland dat twee corners kreeg en zelfs als enige zondagmiddag de bal over de doellijn kreeg met een tip-in van Koen Bijen. De aanvaller promoveerde een hard ingeslagen strafcorner met een onmogelijke handbeweging tot doelpunt. Hij rende al juichend over het veld, keek even vertwijfeld toen de arbiters elkaar opzochten en baalde net als heel KZ toen de treffer werd geannuleerd. Balen was eigenlijk nog te zacht uitgedrukt: de wereld leek even te vergaan voor alles en iedereen die KZ een warm hart toedraagt. Die heerlijke dramatiek, gevolgd door een scheldkanonnade richting de arbitrage. Natuurlijk niet goed te praten, maar een degradatie-fetisjist kan geen genoeg krijgen van die passie en dramatiek.

Wouter Rens (KZ) en Greg Nolan (Tilburg) verwikkeld in een harde strijd om de bal. Foto: Willem Vernes

Wat dat betreft, is het elke thuiswedstrijd genieten bij promovendus KZ. De grootmacht van weleer was natuurlijk jarenlang niet actief op het hoogste niveau. De Hagenaars smachten naar de oude successen en slurpen elke minuut Hoofdklasse-hockey op alsof het de laatste is. Dat geldt ook voor de supporters die zondagmiddag weer massaal naar de Klatteweg waren gekomen. Dat laatkomers hun auto kilometers weg moesten parkeren door het ontbreken van fatsoenlijke parkeergelegenheid, niemand die daarover maalde. KZ speelt weer Hoofdklasse. Daar moet je bij zijn.

‘Het leeft bij KZ’

Schaper: ‘Het leeft enorm bij de club. Ik geef doordeweeks ook training, zodra ik deze week bij de club kwam, spraken de mensen me aan: zondag tegen Tilburg hè!’
Het enthousiasme van de club slaat over op de spelers. Zij willen koste wat kost KZ in de Hoofdklasse houden. Zij weten ook wel dat bijna alle ploegen over meer kwaliteit en ervaring beschikken. Maar dat compenseren ze met een hartstochtelijke inzet. Ook tegen Tilburg streden de Hagenaars voor elk sprietje kunstgras: er werd gedoken, gegleden en verdedigd met gevaar voor lijf en leden.

KZ-coach Carlos Castano Dibello in gedachten verzonken. Foto: Willem Vernes

Van die passie moet de Argentijnse coach Carlos Castano Dibello genieten, maar die ziet ook vooral graag dat zijn ploeg massaal en gestructureerd verdedigt. Zodra Tilburg zondagmiddag de bal had, zakten de KZ’ers met z’n allen terug tussen de middenlijn en 23-meterlijn. ‘Natuurlijk zouden wij ook wel eens wat vaker hoog druk willen zetten, maar we moeten ook onze eigen krachten kennen’, vertelde Koene Schaper. Spelen naar je mogelijkheden, heet dat. Een kwaliteit van de echte degradatiestrijders. Die laten zich niet verleiden om uit de organisatie te lopen op jacht naar een treffer. Schaper: ‘Wij weten precies wat we moeten doen, maar nog steeds oefenen we er elke training op. Je kunt altijd nog dingen finetunen.’

Wanhoop

KZ heeft zo in de Hoofdklasse al heel wat ploegen tot wanhoop gedreven. Ook De Natris liet na afloop even een stilte vallen toen hem gevraagd was of dit een lekkere wedstrijd was. ‘Ik kan er niet echt van genieten dat een ploeg zich zo terugtrekt. Ik heb liever een ploeg die meer hockeyt, maar dat zat er niet in bij hen. Ik weet niet of ik het zo heel leuk vind om zo te hockeyen’, sprak de aanvaller met een zuur gezicht. De Natris heeft liever wat meer ruimte om acties te maken. Maar dat zat er zondag niet in. Het was vechten voor elke meter en vooral hopen dat er een bal goed viel.

Keeper Koene Schaper (KZ): ‘Natuurlijk zouden wij ook wel eens wat vaker hoog druk willen zetten, maar we moeten ook onze eigen krachten kennen.’

Dat leek het geval voor Tilburg in de tweede helft, toen die ploeg een paar keer voor Schaper verscheen. Maar de goalie stak in uitstekende vorm en redde een paar keer bekwaam, zoals wel vaker dit seizoen. Hij zorgde er daardoor voor dat de wedstrijd tot het laatst spannend bleef. En, zoals het hoort bij een echte degradatiekraker, een heerlijke slotfase kende.

Drie minuten voor tijd een strafcorner voor KZ. Het publiek werd gek. Een variant, een slag. Bal te hoog. Snelle uitslag van Tilburg. Even was de organisatie bij KZ weg. Drie tegen twee dreigde, maar de aanvaller van Tilburg zakte van vermoeidheid bijna door zijn hoeven en zag de bal van zijn stick tegen zijn been komen: shoot!

En nu ging KZ ervoor. Het publiek op de banken. Balverlies. Met de moed der wanhoop probeerde Tilburg het met een lange bal, maar toen blies arbiter Coen van Bunge af. 0-0. Spelers zakten vermoeid op de grond. Een punt rijker en een illusie armer.

Dan toch goed nieuws: Almere en SCHC hebben verloren. Die staan nu gezamenlijk onderaan, met een punt minder dan nummer tien Tilburg. En twee punten minder dan de veilige nummer negen: Klein Zwitserland.

Een vermoeide en balende Koen Bijen (KZ) valt na afloop op de grond. Foto: Willem Vernes

Het blijft spannend. KZ en Tilburg weten wat ze te doen staat de komende weken. De Natris: ‘We blijven elke wedstrijd beschouwen als een play-offwedstrijd. Met die energie en focus gaan we erin. We gaan vol de strijd aan en zien wel waar het schip strandt.’

Schaper: ‘Wij moeten gewoon hard blijven werken. En er staan in de onderlinge duels. We krijgen in een dubbel weekend nog Almere op vrijdag en Pinoké op zondag.’

Dat is op 3 en 5 mei. De liefhebbers van degradatiehockey zullen er nu al naar uit kijken.