Messcherp Kampong laat Bloemendaal onmachtig lijken op eigen Kopje

Jip Janssen nam na de 1-2 een denkbeeldige hap van zijn vuist. Daarna keek hij naar de hemel. Kampong en hij – AKA De Blauwe Vechtmachine – hadden het weer geflikt. Op strijdlust. De Utrechtse landskampioen stopte Bloemendaal op hun eigen veld onder de graszoden en er was niets dat de Mussen konden doen.

Toen Yannick van der Drift na drie minuten met zijn backhand de 1-0 maakte en meteen daarna keeper Maurits Visser de strafcorner van Jip Janssen knap redde, leek de symboliek groot. Twee spelers uit eigen jeugd, die al snel in de tweede finalewedstrijd ervoor zorgden dat Bloemendaal na negen jaar zonder landstitel weer stevig die vingers op die kampioensbeker hadden geplant.

Maar toen kwam de gevreesde blauwe vechtmachine van Kampong pas op gang. Die blauwe vechtmannetjes grepen de Bloemendaalse vingertjes, trokken ze van de bokaal af, en lieten ze snel knakken. De Bloemigans – de supporters van Bloemendaal – hadden al prematuur ‘Wij zijn de beste’ en ‘Wij worden kampioen’ gezongen. Daar wist de korenblauwe formatie wel raad mee. Kampong streed schouder aan schouder en ontregelde Bloemendaal. Als verdediger Martijn Havenga deze keer de bal kwijt raakte aan 3D-dribbelaar Jorrit Croon, pakte hij hem gewoon weer brutaal terug.

De ontlading bij Jip Janssen bij de 1-2. Foto: Koen Suyk

Kampong kon uitlopen naar de 1-3, maar verzuimde dat

Als Croon weer aan een solo wilde beginnen, was het Sander de Wijn met een hard en fair blok. Kampong trok de befaamde muur op, maar vocht nu veel harder dan woensdagavond, toen het naar een nederlaag werd gehockeyd. Het was Boet Phijffer die na een voorzet van Jip Janssen knap de 1-1 scoorde. Daarna was het Janssen zelf, die na een fijne actie van Derck de Vilder weer mocht aanleggen voor een strafcorner.

Moest er gevarieerd worden, na gestrande pogingen van Janssen? Neo-international Janssen antwoordde, hij deed het zelf en pushte hard langs de stick van Visser. De geest was uit de fles, Kampong vierde het feestje met elkaar en Bloemendaal werd onderhand steeds wanhopiger. Kampong leek via uitbraken van Kellerman en Ties Ceulemans kans te maken op de 1-3, maar verzuimde dat. Bloemendaal mocht strafcorners nemen, maar de beste hockeyer van de wereld Arthur van Doren kon de bal op de rand van de cirkel als stopper niet tot bedaren brengen.

Ties Ceulemans in duel met Glenn Schuurman. Foto: Koen Suyk

Floris Wortelboer leek geschrokken na de wedstrijd

Kampong maakte er een harde wedstrijd van, en trof Bloemendaal op haar zwakste plek. De Mussen lijken soms een gestroomlijnde hockeymachine, maar als ze soms het spel zelf moeten maken en de duels steeds harder worden, stokt het hockeyend vermogen en kunnen creatieve geesten als Florian Fuchs, Thierry Brinkman en Jorrit Croon niet worden bereikt. Dus ging de bal elke keer maar met een harde flats door de cirkel. Tegen beter weten in. De schouders van de ploeg gingen hangen en leken niet meer te geloven in een overwinning. Na afloop keek de altijd zo opgewekte Floris Wortelboer lijkbleek, toen hij reageerde. Hij leek geschrokken van wat er vandaag gebeurde.

‘Ik ben er wel echt kapot van. Als we honderd procent zijn maken we goede kans. Zuur dat we dat niet op de mat konden leggen’, reageerde de international. ‘Wij hebben niet goed ingespeeld op wat zij goed kunnen en zijn meegegaan in hun chaos. Ze staan bekend om hun vechten. Wij zijn een ploeg die goed hockey wil spelen. Wij speelden te veel lange ballen de cirkel in, daar kwam niets uit. We hebben terecht verloren. Het was gewoon niet goed genoeg vandaag. We moeten morgen vijf stappen beter.’

Bjorn Kellerman bedankt Jip Janssen voor zijn verjaardagscadeau. Foto: Koen Suyk

Bjorn Kellerman kreeg een mooi cadeau van zijn teamgenoten

De jarige Bjorn Kellerman (29) zat woensdagavond na de nederlaag op eigen veld nog in z’n eentje in de dug-out in Utrecht, met een blik in het oneindige. Balend dat zijn ploeg niet het ware gezicht had laten zien. Hoe anders was het zaterdagmiddag, toen de Utrechtse hockeyers met het mes op de keel – en zonder hun sterke international Robbert Kemperman – lieten zien waarom ze al twee jaar landskampioen zijn.

‘De scherpte en het geloof waren woensdag minder. De jonge gasten moesten dat nog leren voor een vol eigen huis. Dat was spannend voor ze. Vandaag was D-day en mijn verjaardag en ze wilden me trakteren. Dat hebben ze gedaan’, vond aanvaller Kellerman, die zoals altijd voorop ging in de strijd en de gevaarlijkste Kampong-aanvaller was. ‘Het is heel knap wat je vandaag hebt gezien. We waren weer een team. Met vechtlust. Als iemand een fout maakte, loste iemand anders het op. Die speelden voor elkaar. We hebben bijna geen tactiek gespeeld. Het was vooral vechten en geloven dat we het konden. Er was chemie. Maar morgen is het weer fifty-fifty.’

Floris Wortelboer loopt langs Pepijn Luijkx van Kampong. Foto: Koen Suyk