Op de dag dat aanvoerder Dirk Kuyt met drie goals Feyenoord voetbalkampioen maakte, schoot die andere aanvoerder Jeroen ‘Mister Rotterdam’ Hertzberger zijn hockeyploeg in Amsterdam naar de finale om de landstitel. ‘Dit is wat we wilden, terug naar de top.’
Terwijl de schreeuwende en feestvierende hockeyers van Rotterdam zondagmiddag in het Wagener Stadion honger kregen naar de Coolsingel en het spelen van de finale van de play-offs, zag de andere kant van het spectrum er heel anders uit. Een geëmotioneerde Amsterdam-coach Dirk Loots, die de essentie van topsport onder woorden bracht. ‘Dit is heftig. Maar dat zoeken we ook zelf op. Als je de ring instapt, is het risico dat je neer kunt gaan. Maar de kick van het winnen is zo magisch dat je dat probeert op te zoeken. Dan is er het risico dat je dat allemaal niet krijgt.’
Dolle vreugde bij de Rotterdamse hockeyers. Foto: Frank Uijlenbroek
Finale en EHL-ticket voor Rotterdam
Rotterdam-coach Albert Kees Manenschijn zei in september dat de club uit de havenstad weer maatgevend moest zijn in het hockey. De club die twee jaar de play-offs miste moest terug naar de top. Die ambitie werd ondersteund met een kwartet Britse spelers. En nu, acht maanden later, was aanvoerder Jeroen Hertzberger (31) zondag na de laatste toeter van de wedstrijdtafel het stralende middelpunt. Feyenoord kampioen. En een ticket voor de Euro Hockey League – de Champions League van het hockey – op zak en een finale tegen Kampong in het vooruitzicht. Met thuisvoordeel. Want voor het eerst sinds het seizoen 2003/2004 zullen de nummer 3 (Rotterdam) en 4 (Kampong) van de competitie de finale van de play-offs spelen.
Het spelbeeld van het eerste kwartier vatte de wedstrijd samen: Amsterdam was vaak in de vijandelijke cirkel, maar oud-Rotterdamspeler Robert Tigges kon tot twee keer toe met zijn backhand niet scoren. Amsterdam speelde voor hun doen zeer direct en pompte af en toe opportunistisch de bal de cirkel in. Maar het lukte allemaal net niet. Aan de andere kant wel: terwijl Rotterdam nog geen moment gevaarlijk was geweest, gaf Hertzberger na een kwartier spelen een puntgave voorzet aan de Brit Simon Egerton, die knap en uit het niets de 0-1 binnentikte.
Een afscheidnemende Robert Tigges in tranen wordt omhelst door aanvoerder Billy Bakker. Foto: Frank Uijlenbroek
Voor Amsterdam viel er weinig te juichen
Vlak voor rust haalde Amsterdam-spits Mirco Pruyser een strafcorner, met zijn kenmerkende sturm und drang-mentaliteit. Maar de strafcorner werd verkeerd aangegeven, waardoor de kans voorbij sloop. Amsterdam was zondag gevaarlijk, maar niet dodelijk. Ze wisten nog niet dat het ze een finaleplaats zou kosten en een plek in de Euro Hockey League. Het vrolijkste moment zondag van Amsterdamse zijde kwam nog van Tigges, die in de 55ste minuut de 1-1 scoorde. Het zou de laatste keer zijn dat het team hard zou juichen deze middag.
Wat de Amsterdammers zondag moeilijk lukten, lukte Hertzberger eigenhandig wel. Hij is de topscorer van de Hoofdklasse met 28 doelpunten, maar wordt sinds Rio gepasseerd voor Oranje door bondscoach Max Caldas. Zijn honger is groot na de pijn van twee jaar zonder play-offs, zoals de honger van zijn hele team misschien net wat groter was dan dat van Amsterdam.
De Rotterdamse aanvoerder maakte in de tweede helft eerst de 0-2, maar die treffer werd om onduidelijke redenen afgekeurd. In de 63ste minuut sleepte hij hard de strafcorner, die uitmondde in een strafbal. Net als in de competitiewedstrijd tegen Amsterdam stond hij tegenover keeper Jan de Wijkerslooth, die toen met gekke bewegingen de aanvoerder afleidde, waardoor hij miste. Maar dit is geen competitie. Dit zijn de play-offs. Hard pushte Mister Rotterdam de bal links hoog in het net. Hij had het zich van tevoren al voorgenomen. ‘Wat hij ook zou doen, ik wist dat ik voor stickkant hoog zou gaan. En hij ging gewoon hard in de kruising’, zei Hertzberger.
Even later verzilverde Paul Melkert een fijne actie van international Seve van Ass: 1-3. Pruyser deed via de afschuif en rebound van de corner nog wat terug, maar de inhaalrace was te laat ingezet. Het beeld van deze wedstrijd – Rotterdam een hardwerkend effectief collectief, Amsterdam heel gevaarlijk, maar met weinig rendement uit mooie acties – werd bezegeld met het eindsignaal.
Seve van Ass en teamgenoten bedanken het publiek. Foto: Frank Uijlenbroek
Whatsapp-groep van Rotterdam
Alles lijkt bij Rotterdam om Hertzberger te draaien. Maar behalve sterspelers Hertzberger en Seve van Ass functioneert Rotterdam zo goed vanwege de breedte van hun selectie, van echte clubspelers als Oliver Polkamp en Sjoerd Gerretsen en hardwerkende talenten als Thijs van Dam en Sebastiaan Molkenboer en sterke Britten als Adam Dixon en Harry Martin.
‘Ik ben hartstikke blij. Maar het gaat niet om mij. Dit collectief is zo sterk. Dat heb ik ook gisterenavond tegen die jongens gezegd’, zei Hertzberger na de wedstrijd, waar hij elke paar seconden wel werd geknuffeld of gefeliciteerd. Hij had als aanvoerder geprobeerd zijn team na de 2-1 nederlaag zaterdag te motiveren om er zondag weer te staan, en dat was gelukt.
‘Ik zei in de Whatsapp-groep van het team dat het een domper was dat we zaterdag hadden verloren. Maar ook dat het een illusie is om te denken dat we in drie wedstrijden zes goede helften kunnen spelen. Dat gaat niet gebeuren. Ik heb ze verteld dat zondag iedereen zijn eigen contributie aan het team moest leveren en dat we de moeilijke momenten moesten overleven. Onze kracht is het team. Wij zijn allemaal zeer bescheiden, ook al lijkt dat misschien niet zo. De echte Rotterdamse eigenschappen kwamen vandaag ook weer boven drijven. Toen het moest stonden we er.’
Hoe anders was het tafereel bij de Amsterdammers. Zij moesten een dubbele knock-out verwerken. Niet alleen zouden ze – in tegenstelling tot vorig jaar – geen finale spelen. Door de nederlaag van nummer 1 Bloemendaal tegen Kampong in de andere halve finale, spelen de trotse Amsterdammers geen EHL. Hun seizoen was plotsklap voorbij. Dus volgde er in het kringetje na de wedstrijd een lang praatje met elkaar, waarna de afscheidnemende Robert Tigges door iedereen geknuffeld en omhelst werd.
Coach Dirk Loots en de begeleiding in mineur. Foto: Frank Uijlenbroek
‘Maar weer staan we met lege handen’
‘Ik denk dat wij van de zes helften er drieënhalf beter waren, maar dat drukken wij niet uit in goals. Wij haalden te weinig rendement in de cirkel, net als woensdag. Ik denk niet dat wij terecht hebben verloren en ik denk niet dat zij onterecht hebben gewonnen’, zei een zwaar teleurgestelde coach Loots. Hoe langer het interview duurde, hoe geëmotioneerder hij werd. Het was ontroerend om mee te maken. Maar het verbeeldde ook de magie van topsport, van tophockey, van twee ploegen die zo aan elkaar gewaagd zijn, van details die de doorslag geven.
‘Het is nu in één keer over en sluiten, zonder EHL-ticket. Dat is heel taai. Vorig jaar werden we eerste. Nu werden we tweede op doelsaldo. Maar weer staan we met lege handen. Daar ben ik het meest teleurgesteld over. En ik ben daar als coach verantwoordelijk voor.’ Terwijl Loots het zei, waren er misschien al wat Rotterdamse hockeyers op weg naar de Coolsingel. Op weg naar een klein feestje, vanwege de landstitel van Feyenoord en het bereiken van de hockeyfinale. Woensdag moeten ze naar Utrecht, zaterdag volgt de tweede wedstrijd in Rotterdam. De eerste en laatste Rotterdamse landstitel dateert van 2013, toen Hertzberger ook topscorer werd van de Hoofdklasse.
Amsterdam – Rotterdam 2-3 (0-1)
’15 Simon Egerton 0-1
’55 Robert Tigges 1-1
’63 Jeroen Hertzberger 1-2 (sb)
’67 Paul Melkert 1-3
’68 Mirco Pruyser 2-3 (sc)
2 Reacties
vruskie91
Oh mijn god wat een gezeur van Loots weer zeg 🙄🙄
zelfs-de-var-is-beter
Om onduidelijke reden afgekeurd? Geen sprake van: Jonas van het Hek floot voordat Hertzberger de bal sloeg, in elk geval voordat de bal de doellijn passeerde, en gaf "afhouden" aan. Meesprintende aanvaller Rotterdam kruiste voorlangs verdediger Amsterdam en liep ook nog tegen hem op waardoor verdediger niet meer door kon lopen naar de bal/doellijn (beide spelers waren verder in cirkel dan de bal op dat moment).